Chapter 4

115 2 5
                                    

[Kat’s note: after 2637840736130184574190485 yearsssssssssss, may update! Hahahahahaha. Once in a blue moon lang mag-update ang kay sipag na author, pagpasensyahan nyo na. :) busy ng a bit e. pero namiss ko, paramis!

Happy 400 nga pala. XD salamat po. Tenkyu tenkyu! :)

owkeiiiiii, dahil natakot ako sa ALL CAPS nyang comment, eto naaaaaaaa~ dedicated to sayo girl, thank you! :)]

JUST LET IT GO. :(

[paki-play po yung nasa gilid. XD]

never could imagine life without

from the moment you walked into my world~

masaya naman kami dati e, mahal nya ko, mahal ko sya. Walang problema. Parang walang makakapaghiwalay samin, kahit sino pa ang magtangka, wala syang magagawa. Labs na labs nga kase namen ang each other. :) araw araw magkasama, hindi ko din alam kung bakit at pano, pero basta magkasama kame, ok ang lahat.

never knew how long a loving flame would burn 

but losing you has forced me to learn

that we cant change the way we feel inside

and every try at love never turns out right~

kaso sabi nga nila, nothing last forever. Lahat nagbabago, kahit ang sa nunal mo sa noo at kalyo mo sa siko. Hindi laging matindi ang sikat ng araw, minsan dadating talaga yung time na magkakaron ng bagyo, mag alay ka man ng tatlong dosenang itlog, mangawit ka man sa kaka-sun dance, sa ayaw mo at sa gusto, uulan parin, mangyayare ang dapat mangyare. Hindi mo kayang pigilan, wala kang choice!

we both know its better if we just let it go~

and here we are, ang dating hindi mabuwag na couple, kabaligtaran na. hindi na muli pwedeng magsama. Nakakatawa no? kung iisipin at babalikan mo lahat ng pinagdaanan naming dalawa sa loob ng tatlong taon, masasabi mong “kala ko hindi na sila maghihiwalay. Sayang naman.” Sayang? Kaliwa’t kanan, yan ang naririnig kong comment sa break-up namin. Sayang naman daw yung three years. Antagal daw namin.

“bakit ka nakipaghiwalay? Sayang naman. Pag-isipan mo, baka naman kaya pang i-save? Why don’t you give him another chance?” sabi nitong kaklase nyang hindi ko maalala ang pangalan. Nakekealam di ko naman kilala. Hahahaha. Joke lemeng! XD

“bakit ka manghihinayang ? kung di ka na masaya, what’s the point? Papakapagod at papakasakit ako dahil lang sa “sayang?” diba parang hindi naman tama yun?” sagot ko sakanya.

“hmm. Sabagay.. pero sigurado ka na ba dyan? I mean, kaya mo ba talaga? Di biro yung three years na laging kayo ang magkasama. Siguradong maninibago ka.”

“nakapagdesisyon na ko. Ayoko na.” sabay tayo, at umalis na ko. Sigurado na ko.

so lets have 

one last kiss

one last touch

one last tender moment between us

one last dance

to our first song

while pretending there’s nothin’ wrong

lets lay here for a while and cherish every moment we're in denial

we both know its better if we just let it go~

Vince’s POV

every time i try to make a stand at all

i see your face again and i fall~

in the middle of the night there’s a scent of a rose

the smell of your perfume i suppose

but we cant change the way we feel inside

and every try at love never turns out right

we both know its better if we just let it go~

ayaw na nya. Mukhang hindi na talaga magbabago isip nya. Ang gago gago ko kase! Dapat lang sakin to. Kulang pa nga siguro, masyadong malake kasalanan ko sakanya. :( kaya wala akong karapatang pigilan sya. Ako tong tanga e. die vince, dieeeeeeeeeeee!

Pero sa tuwing nakikita ko sya, hindi ko mapigilang maiyak. Ang laki kong gago, para gawin yung katangahang yun. Pano ko nagawa sakanya yun? Wala na talaga akong pag-asa. Wala na kong mukhang ihaharap sakanya. Pero takte, miss na miss ko na sya. :( alam kong nahihirapan na sya, dahil sakin, at potek, ayoko nun! Hindi ko na sya guguluhin kung yun ang gusto nya, kung yun ang magpapasaya sa kanya pero.. pero..pwede ba kahit sa huling pagkakataon, kausapin mo ko? :(

so lets have 

one last kiss

one last touch

one last tender moment between us

one last dance

to our first song

while pretending there’s nothin wrong

lets lay here for a while and cherish every moment we're in denial

we both know its better if we just let it go~

maybe if we met each other under a different sky

maybe then things would be much better between you and i 

(we could hold)

we can always hold on to this one special thing we share

but it would be too much for us to bare~

“hindi ako susuko. Mananahimik ako pero maghihintay ako. Baka magbabago pa. mahal ko talaga pre. Di ko kayang mawala.” Vince.

“ayoko na. kung kami, kame. Pero sa ngayon, di ko na talaga kaya. Mahal ko pero masyado ng masakit. Nakakapagod.” Miel.

[masyado na bang madrama? Hahahahaha. Next update siguro hindi na. XD sorry ampanget ng update. antagal tagal mag-update tapos ang shonget naman. sorry naaaaaaaaaaaa! yan lang nakayanan. anyways, salamat sa pagbabasa! COMMENTSSSSSSSSSS PLEASSSSSSSEEEEEEEE! :)]

still loving in SILENCE..Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon