Etrafa bakiniyordum kimse yoktu . Korkuyordum gözlerim hala Eylül'ü arıyor ama anladım ki artık gelmeyecek. Eve doğru yürümeye başladim . Etrafta tek bir ışık yoktu . Nefesim daralıyor gözlerimden yaşlar gelmeye başladı. O da ne karşıdan elinde siyah bir çanta ile 1.80 boylarında hafif kilolu bir adam bana doğru yaklaştı. Ondan yardım istemek için yanına koştum . Benden epeyce büyüktü . Önce başımı oksadi. Bu saatte ne yapıyormuşum orada çok tehlikeliymis Vs. Az önce başımı okşayan şimdi göğüslerimi oksamaya başlamıştı ne yaptığını anlayamadım ama iyi hissetmiyordum. Kaçmaya çalıştım eliyle kolumdan tuttu. Ağlamaya başladım "eve gitmek ıstıyorum " diye ama nafile. Bir süre sonra göğüslerimi sıkmaya başladı çok aciyordu. Beni yere yatırdı . Altimdaki toprak ve taşlar vucuduma batıyor canım daha çok aciyordu. Gözlerimin onu karariyordu. Bir süre sonra bayilmisim ki ayildim. Gözlerim onu aradı ama kimse yoktu az ileriden bir miyavlama sesi duyuluyordu sadece. Rüya gibiydi hersey . Sanki ben hiç onu yaşamadım da hepsi birer rüya olarak kalacakti. Ama öyle olmadı. Ayağa kalktım bacağımdan kan damlaları suzuluyor. Batan taşlardan çalı çırpıdan herhalde ve yola koyuldum . Ev çok uzaktı . Bitkindim biran önce yatağıma geçip uyumak istedim. Ailem de çok merak etmistir zaten . ve eve nihayet vardım.
Babam etrafı çaliliklarla kapli beton zeminin üstünde bakışlarını karşıda duran ceviz ağacına dikmiş öylece oturuyordu. Diğer tarafta beni aslında hiç sevmeyen , her fırsatta ne kadar çirkin , işe yaramaz olduğumu söyleyen annem. Perişan olmuştu sanki.. olmuştu diyorum çünkü bu haline şaşırmadım diyemem. Yürüdüm tekrar ama bacaklarim yapış yapış olmuştu . Onları daha fazla korkutmamak için yan taraftan bir kaç dal koparıp üstüne tükürüp bacaklarimi silmeye başladım. Anlamadığım şey neden bu kadar üst tarafa da bulaşmışti bu kan. Peki o adam gerçekten var mıydı hiç birşey düşünmek istemiyordum artık çok yorgundum.
Biraz da olsa temizlendikten sonra babamın yanına koştum. Beni görünce bana doğru kaçmaya başladı o da o kadar mutluydu ki onu hiç öyle görmemiştim. Çünkü ben doğu kızıyim. Bizim buralarda öyle sevgisini belli etmezler . Hep bir mesafe bir soğukkanlılık vardır aramızda. Annem geldi yanımıza doğru. Nerdeymişim bu saate kadar artık polisi aricakmis, nerdeyse tüm arkadaşlarıma gitmismis. Tekrar Nerdeymişim. . Olanı anlattım onlara . Bir arkadaşımın oyun oynarken beni çağırdığını sonra bir daha gelmediğini, hava kararmaya başlayınca korktuğumu anlattım. Ama tek birseyi anlatmadim. Neden bilmiyorum belki de gerçek olup olmadığından emin değildim. Beni yukarı çıkarttilar. Hemen odama gidip uyumak istiyordum . Ama annem ısrarla birseyler yedirmeye çalışıyordu. Neyse ki doyduğuma inanmışti ki git üzerini değiştir ve yat uyu demişti. Odama çıktım ve nasıl olduysa kendimi yatağa bırakıp uyumustum bile.
Annemin sabah elinde kanlı pembe çizgili uzun etegimle içeri girip "kalk çabuk kalk ne bu anlat hemen " demesi ile irkilmistim. Ve o günden sonra benim için hiç birşey eskisi gibi olmadı artık.
Saçımdan tuttu kaldırdı beni , "ne bu ha söyle ne bu ?" Diyip suratıma tokatlar yemeye başladım. Canımı çok acıtıyor, vurdukça nefesim kesiliyor. "Yeter " diye bildim nihayet. " ne istiyorsun benden ne yaptım ben anne " dedim ve alt dudağımi patlatan bir darbe daha aldım annemden. Henüz onun etkisindeyken üzerimi soymaya başlayıp vücudumu kontrol etti annemin gördüğü o morluklari ben de daha yeni görmüştüm. " bunlar neydi sanki biri dün gece öylece dövmustu de bu morluklar çıkmıştı. "
Annem yüzüme tükürüp "allah seni kahretsin bu saatten sonra senin yaşaman haram. Baban aksam gelince seni de beni de öldürecek . Ne yaptin sen , rezil ettin bizi keşke dün ölseydin" Diyip kapımı hızla çarptı. Sesi kesilmişti .
Ne yaptığımi ne olduğunu hala bilmiyordum ama öğrenecektim. Üzerimi degistirmeden aşağı indim. Evde kimse yoktu. Az önce sesi diğer mahalleden duyulan annem de çıkmış evi büyük bir sessizlik kaplamisti. Kapıyı açtım karsimdakini gorunce yerimde donup kaldım.
