Atarli!

6.Bölüm

Bekletiğim için özür dilerim.İnşallah beyenirsiniz.Multimedia Dilşadın yatış stili.Yorum yaparsanız sevinirim :)
İyi okumalar! :)

İçeri girdiği anda başımı yan tarafa çevirdim ve dışarıyı izlemeye başladım.Yorulmuştum artık.Ayak seslerinden benim yanıma geldiğini anlaya biliyordum.

"İyi misin?" dedi omzuna dokunarak.İrkildim ve ona bakmadan.

"Evet." kısacık cevap verdim.Şu an duygu karmaşasındaydım.Utanç,öfke,kırgınlık..hepsi bir anda yaşıyordum.

Batuhan elini çekti ve derin nefes alarak konuşmaya başladı.

"Bak ben üzgünüm.Bilmiyordum.Ö-"
lafını kestim.

"Lütfen.Yalnız kalmam gerek" dedim ve bende derin nefes aldım.

Batuhan bişey demeden çıkmıştı.Kapı sesinden anlamıştım.Nilayda de zatem çıkmıştı.Yalnız kalmıştım.Ne kadardır uyuyordum bilmiyorum ama uyurken çok huzurluydum.Evet bayılmıştım.Ama ilk kez huzurlu bir uyku çekmiştim.Uyurken annemi görmüştüm.

Beyazlara bürünmüş.Bana doğru geliyordu.

"Kızım.Seni çok özledim bitanem.Dilşadım.Kara meleğim.Gel kızım tut elimi" dedi ama o hayal olduğu için tutmadım.

"Dilşad.Nefretin'le böyle insanlara zarar verme.Babanıda benide üzüyorsun kızım.Lütfen sakinleş.Kendine gel.Sen bu değilsin.Benim kuçuk masum kızım bu değil.Sen iyi din.Herkeze koşa koşa yardım ederdin? Şimdi ne değişti?"

"Anne olmuyor! Sensiz yapamıyorum.Hergün çocukları annesine koşa koşa gidip sarılıp nasıl gülümsediğini görmek çok koyuyor.Yapamıyorum.Babamı hergün bana tiksinerek bakmasına katlanamıyorum.Yardım et nolur!" dedim alayarak ve ona doğru koştum.Sarıldım ama yok oldu.Çığırarak ağlamaya başladım.Dizlerimin üstüne çöküp saçlarımı tuttum ve haykırarak ağladım.

"Sen bu değilsin Dilşad.Sen benim kızım değilsin" dedi annem son kez.

Ve uyandım.Ağlamama ramen huzurlu bi uykuydu.Şu an napmam gerek.Be demek gerek hiç bilmiyorum.Sadece çok yorgunum.Çok yoruldum.

Doğrulup kolumdaki ineyi çıkardım ve aya kalktım.Birden başım dönünce yatağa tutundum.Nilayın getirdiği yeni giysileri giyip dışarı çıktım.Ne Batuhan ne de Nilay burda değillerdi.

Hastaneden çıkınca bi taksiye binip eve gittim.Banyoya girip sıcak bi duş aldım.İç çanaşırlarımı giyip pijamalarımıda üzerime geçirdim.Yatağıma uzandım ve gözlerimi kapattım.Biraz ağrılarım vardı ama katlanabilirdim.

***

Yanağımda hissetiğim öpücükle uyandım.Nilaydı.

"Çok korktum.Niye haber vermedin?"
dedi saçımı okşayarak.

Doğrulup ona sarıldım ve ağlamaya başladım.

"Dilşad iyimisin? Ağlama biye ağlıyorsun?" dedi ve sırtımı sıvazladı.

Ondan ayrılınca

"Uyumak istiyorum" dedim ve yattım.Oda üzerimi örtüp yanağıma sulu bi öpücük kondurdu.

"Ben Batuhana haber veriyim.Çok endişelendi" dedi ve çıktı.

Batuhan beni bu halle o getirdi.Ama niye endişelendin ki?Daha fazla düşünmeden gözlerimi kapattım.

***
Uyandığımda saat 8 di.Kalktım ve lavoboya gittim.İşlerimi halledip elimi yüzümü yıkadım.Mutfağa inip bi bardak su içip yeniden odama gittm.Aç değildim.
Odama geldiğimde yan odadan Babamın sesini duydum.

"Evet son günlerde çok halsiz.Odadan çıkmıyor,Sürekli uyuyor.Ve tabi ağlıyor ve annesinin sayıklıyor...Evet onu yalnız bırak mak istemıyorum ama gitmek zorunda yım...Evet...Tamam sen Batuhana söyle...Tamam..Görüşürüz" dedi ve kapattı.

Bende odama girdim.Yatağıma uzandım.Kapı açıldı.Saçımı okşamasından Babam olduğunu anladım.

"Dilşad kızım.İyimisin prensesim?"
dedi ve yanağımı öptü.

"İyim" dedim.

"Bak kızım. Hiç canım istemiyor böyle seni bırakmak ama gitmem lazım.Yurtdışında bir işim var ben gelene kadar sen Batuhanla bizim evde kalıcaksınız.Babası benim iş arkadaşım.Bir şey olursa beni ararsın bitanem.Benim şindi çıkmam lazım.Görüşürüz" dedi ve yine yanağımı öperek gitti.

Ben Batuhanla mı kalıcaktım? Ve babası benim babamla iş arkadaşı?Ama benim odamdan çıkmaya niyetim olmadığı için sorun olmicaktı.Yani.
Gözlerimi kapattım ve yine korka korka uykuy daldım....