Zdrada

Remus

Na lekcjach zawsze pracowaliśmy razem i niemal zawsze lądowaliśmy u dyrektora, bo z Nikki nigdy nie było spokojnie.
Najwięcej jednak działo się na eliksirach.
Doskonale pamiętam jak robiliśmy Eliksir Gotowości na piątym roku i jednym ze składników były odwłoki ważek co rozśmieszyło moją przyjaciółkę.
Niestety, miała bardzo zaraźliwy śmiech więc w konsekwencji oboje staliśmy chichocząc jak nienormalni nad odwłokami ważek.
W pewnym momencie Nikki rzuciła jedną z odwłok prosto w moją rozdziawioną buzię i mało co nie spadła pod stół ze śmiechu.

- WPIERDOLIŁEŚ DUPĘ- wydzierała się na całą salę.

Szybko wyplułem składnik i odegrałem się na niej tym samym, a już po chwili rzucaliśmy się odwłokami ważek wraz z Syriuszem, James'em i Peter'em.
O ile tych dwóch pierwszych odrazu się przyłączyło, o tyle Peter początkowo nie chciał brać w tym udziału ale zdanie zmienił kiedy ślizgonka trafiła odwłoką w jego włosy i bawił się razem z nami.
Szczerze mówiąc to byłem nieco zazdrosny o Glizdogona mimo iż wiedziałem że nie spojrzałaby na niego w ten sposób co wielokrotnie mi powtarzała. Ale wciąż nie rozumiałem dlaczego to z nim złapała najlepszy kontakt chociaż to z James'em miała najwięcej wspólnego.
Chwilę radości przerwał nam niesety Slughorn, który nieziemsko wkurzony kazał nam natychmiast iść do dyrektora.
Dostaliśmy wtedy szlaban ale warto było chociażby dla wspomnień.

Jednak tej nocy nie mogłem zasnąć, a nogi dosłownie same zaprowadziły mnie do lochów pod wejście do pokoju ślizgonów.
Niestety nie trafiłem tam na osobę, na którą trafić chciałbym w tym momencie tylko na dobrze znanego mi Severus'a Snape'a.

- Czego tu szukasz, Lupin? - warknął niemiło.

- Ja..ee...jest Nikki?

- Nie ma. Śpi. Tobie też to radzę.

I dumnym krokiem ruszył dalej.
Westchnąłem i zrezygnowany wróciłem do swojego dormitorium.
Tuż przed zaśnięciem nasuneło mi się jedno pytanie, które skutecznie spędziło sen z moich powiek.

Skąd on wiedział, że Nikki śpi?