❥PopPixie Untold Stories 「PopPixie」✧Nederlands✧

❥#1: Vals geld [Rex x Caramel] ✧Deel 1✧.

Het was een warme zomerdag. Caramel was druk aan het werk in haar bakkerij, de Molly Moo. Nadat ze de laatste paar klanten had geholpen plofte ze aan het tafeltje bij haar vriendin Sapphire neer. Eindelijk kon ze even rusten. ''Je ziet er overwerkt uit'' merkte Sapphire op toen ze Caramel zag. ''Misschien moet je eens een dag vrij nemen''. Caramel slaakte een diepe zucht. ''Als dat nou eens kon...'' Met al haar werk had ze het daar veel te druk voor. Sapphire haalde haar schouders op. ''Of misschien wat afleiding. Je bent alleen maar met je werk bezig. Lijkt het je niet eens wat om op een date te gaan?'' stelde ze voor. Van die vraag schoot Caramel in de lach. ''Een date? Ik? Dat is toch niks voor mij''. Ze wist dat Sapphire het wel lief bedoelde. En dat ze er al weken lang over zeurde dat het haar leuk leek om op een dubbeldate te gaan. ''Bovendien heb ik het daar veel te druk voor'' voegde ze er nog aan toe. Ze keek op de klok, bijna half vijf. ''Ik moet nog naar de stomerij'' herinnerde ze zich ineens. ''Sinds wanneer ga jij daarheen?'' vroeg Sapphire verbaasd. Ze wist dat Caramel bijna alles zelf deed. ''Sinds ik nergens tijd meer voor heb'' antwoordde Caramel zuchtend. Misschien had Sapphire gelijk, ze was overwerkt. ''Kan jij op de bakkerij letten? Het enige wat je moet doen is Martino aansporen om te werken'' vroeg ze aan Sapphire. Sapphire leunde verveeld met haar arm tegen de tafel. ''Ik weet niet...'' ''Als je blijft dan mag je met Floxy zoveel taart komen eten als je wilt'' zei Caramel snel. Door die gedachte vormde er een grijns op Sapphire's gezicht. ''Deal!'' Ze stond op en liep al richting de keuken, waar Martino aan het afwassen was, zodat ze hem kon gaan commanderen. Caramel lachtte, Sapphire zou zich wel vermaken hier. Zelf besloot ze op weg te gaan naar de stomerij, voor die ging sluiten.

De stomerij was geplaatst in een warenhuis, met verschillende winkels op de andere verdiepingen. Caramel kwam er niet vaak, maar genoeg om in ieder geval de weg te weten. Ze moest de lift nemen tot de vijfde verdieping om bij de stomerij te komen. Eenmaal binnen had ze in minder dan vijf minuten haar kleding opgehaald. Ze werd eigenlijk al vermoeid van de gedachte alleen al dat als ze terug was ze gelijk weer kon gaan werken. Kon ze nou niet gewoon wat langer wegblijven...? Al snel schudde ze die gedachte uit haar hoofd. Dat kon ze niet maken tegenover Sapphire. Nee, ze moest zo snel mogelijk weer terug naar de Molly Moo. Vastbesloten liep ze naar de lift, dan maar weer terug naar de begane grond. Een beetje afwezig staarde ze voor zich uit, tot de lift ineens stopte. Nu al? Caramel schrok op uit haar gedachten. De lift stond stil op verdieping 3. Misschien moest er iemand in? De deuren sprongen open en plots sprintte Rex naar binnen met een grote zak over zijn schouder geworpen. In de verte zag ze een woedende gnoom aan komen rennen. Nog voordat Caramel kon verwerken wat er gebeurde drukte Rex al op het knopje om de lift te sluiten. De deuren gingen langzaam dicht. Pas toen leek ze te beseffen wat er gebeurde. Snel probeerde ze op het knopje te drukken waardoor de lift weer open ging, maar Rex was haar voor en sloot de deuren gelijk weer. Maar Caramel liet zich niet zo makkelijk gewonnen geven. Ze probeerde de deuren weer te openen. ''Hou op!'' snauwde ze tegen Rex, toen hij precies het tegenovergestelde deed. ''Hou zelf op'' snauwde Rex nu terug. Ze staarden elkaar even boos aan, tot Caramel zich realiseerde dat de deuren gesloten waren en de lift nu langzaam naar beneden ging. ''Nee!'' Met een harde klap sloeg ze op het 'deuren open' knopje. Al was het wat harder dan ze bedoeld had.. Ze was even vergeten dat ze nou eenmaal de PopPixie van superkracht was. Het licht begon te knipperen en de lift kwam luid tot stilstand. Er gebeurde helemaal niks meer, en er was een kort moment van stilte. ''...En bedankt, je hebt hem stukgemaakt'' verbrak Rex uiteindelijk sarcastisch de stilte. Caramel staarde moedeloos naar de grond. Ze wist dat het aan de ene kant wel haar schuld was. ''Sorry...'' stamelde ze maar. ''Daar heb ik niks aan'' bromde Rex terwijl hij naar de liftbediening liep om te kijken wat er precies mis mee was. De grote zak had hij in een hoek neergegooid. ''Wat zit daar eigenlijk in?'' vroeg Caramel nieuwsgierig. ''Gaat je niks aan'' snauwde Rex in eerste instantie, maar bedacht zich toen toch. Hij kon nu wel mooi opscheppen over zijn misdaad. ''Geld. Gejat van de juwelierszaak op de derde verdieping. Mijn plan was perfect... tot jij je ermee moest bemoeien''. Geïrriteerd keek hij naar Caramel en deed daarna een stap achteruit. ''Ik heb geen idee hoe dit ding werkt. Misschien kun je magie gebruiken? We zullen er toch echt uit moeten. Ik heb er namelijk echt geen zin in om nog langer opgesloten te zitten met jou''. Caramel keek beledigd op. ''Alsof ik erop zit te wachten om hier met jou te zitten'' snauwde ze terug, maar hij had wel een punt met zijn idee. Het was het proberen waard.