"သား ဒီေန႔ ေက်ာင္းသြာမွာမလား"
"သမီးေလးပါ ေခၚသြားေလ"
ဦးေဒဝေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္ ဝတ္ရည္ မလံုမလဲဲနဲ႔
မေန႔ကအျဖစ္ကို မ်တ္စိထဲျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္
"ဟုင္ကဲ့ ဒယ္ဒီ"
ေနဆစ္ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလို ၊ ျပန္ေျဖေနၿပီး
ဂတ္ရည္ကေတာ့စိတ္ထဲ လိပ္ျပာမသန္႔ျဖစ္ေနသည္
ဖခင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ၊ ေနဆစ္ရဲ႕ကားနဲ႔ ဝတ္ရည္သန္႔
လိုက္ပါလာၿပီး ၊ႏႈတ္ဆက္ေန၏
မေန႔ကလူ သူမဟုက္သလို ေနဆစ္လဲအေနသားႀကီး
ေက်ာင္းကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ေရာက္ၿပီး ၊ ေနဆစ္ရဲ႕အတန္းဘက္ ေနဆစ္ သြားသလို ဝတ္ရည္ကလဲ သူ႔ရဲ႕အတန္းကို
သူသြားတတ္ေလသည္
မေန႔ကျဖစ္ခဲ့တာေတြ ေနဆစ္ေျဖ႐ွင္းခ်က္မေပးလဲ
ဝတ္ရည္လဲ မေမးရဲပါေလ
ေန႔လည္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းစားဆင္းခ်ိန္
ဝတ္ရည္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ ေခါင္မိုးထပ္မွာ ေန႔လည္စာ
စားရန္ လမ္းေလ်ွာက္ေနတုန္း
ဟမ္!!!
ေက်ာင္းမွာအသံုးမဝင္တဲ့ စတိုခန္းထဲက လက္ကဖတ္က
ဝတ္ရည္ကို ဆြဲသြင္းသြား၏
"ေန ေနဆစ္"
"မေန႔က မၿပီးေသးတဲ့ ငါတို႔ကိစၥ ဆက္႐ွင္းၾကတာေပါ့"
"ဘာ မၿပီး??!"
ဝတ္ရည္ရဲ႕စကား မဆံုးခင္မွာဘဲ အေရာင္မတင္ထားတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းကို ငံု႔ယူနမ္းပစ္လိုက္တယ္
"ဒါကို ငါတို႔လုပ္လို႔မၿပီးေသးဘူးေလ"
"ဟင့္အင္း ေနဆစ္ ေက်ာင္းႀကီးထဲမွာ"
ဝတ္ရည္ ျငင္းဆိုေနတာကို နားမေထာင္ဘဲ
သူ႔လိုရာကိုသာ ယူေဆာင္ေနသည္
သူ႔ရဲ႕လက္ေတြက ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ဝတ္ရည္ရဲ႕
ရင္သားေပၚမွာ ဆုပ္နယ္ေနၿပီ ပန္းေရာင္အသီးေလးကို
ပြက္သပ္လိုက္တယ္
