Promises that We Made

Chapter 1

It's been a years mula noong nangyari ang pinakamasakit na bagay na ibinigay niya sa akin.

"Hiro, aalis na kami ng ate mo promise tatawag kami agad pag dating namin doon" my mom said. Pupunta sila sa Japan because my grandpa is sick and I can't go there because my mom said that school is more important.

"Mom, can you please stop saying that word. I hate that" I said in annoyance, my mom just sigh

"Okay, we will go now. Panandalian lang naman kami doon eh" I just nod to them and make wave.

Tsk PANANDALIAN, parang pangako niya panandalian lang. Pumunta na lang ako ng kwarto ko at matulog total wala naman akong makausap.

Kinabukasan maaga akong nagising dahil papasok ako sa skwelahan. Habang naglalakad ako biglang may tumabi sa akin si Miani at may kasama sya

"Good morning Hiro" sabi ni Miani at binati ko rin sya

"U-uhm morning Hiro" bati rin ng katabi niya. Tsk, tumango lang ako sa kanya.

"Una na ako" sabay lakad ng mabilis

"Wait lang, parepareho lang naman ang pupuntahan natin sasabay na lang kami sayo"sigaw nila

Habang nasa classroom kami hindi namin mapigilan na maboring, pano ba naman kasi walang teacher

"Hiro, sama ka sa amin mamaya?" tanong ni Shin sabay tabi sa akin

"Bakit saan ba mamaya?"

"Kain lang tayo, tayong magkakaibigan" sagot niya at inakbayan niya ako. Tumango na lang ako

"Mamaya ah, sabay ka samin"

Bago umalis si Shin may binanggit ka siya "Ay oo nga pala may ipapakilala kami sa iyo bagong kaibigan nina Miani"

Habang nag susulat ako ng lecture hindi ko mapigilan tanungin ang sarili ko kung sino ang ipapakilala nilang bagong kaibigan. Bahala na nga as if naman may pakialam ako, itinuloy ko na lang ang pagsusulat