"ахаа та яасан юмбэ?!"
Жонгүкийн уур буцлан сургуулиас гарахад Юнгигийн царайг харахад тэр гацаж орхив.
"тэгэхээр чи тэрнийг мэдчихээ юу?!)
Юнги ёжлонгүй асуув.
(ай?!, та мэдэж байсан юму? Тэрийг ч бас та хардаг юму?! Яаж?)
Жонгүк одоо шоконд орцон толгой дотор нь Жимин болон Юнгигийн царай л бодогдон уурлах гайхахын голд орсон байв.
"ярьвал урт түүх болноо. Би одоо тэрнийг харахаа больчихсон гэхдээ толь одоо хүртэл байгаа гэж үү?! Хачин юмаа"
юнги амандаа бувтнасаар хэлэхэд.
Мижин тэр 2ын юу яриад байгааг огт ойлгохгүй толгойн эргэсээр л байв.
Цаг орой болж байсан тул энэ асуудлыг дараа ярилцхаар болон гэр гэрлүүгээ харьцгаав.
Жонгүкийн талаас_
Гэртээ орж ирэн орон дээрээ хэвтээд өгөв.
(өнөөдөр юу болчихвоо? Тэрний уруул зөөлхө.. Бишээ биш тэр яаж? Амьд байсан үгүйээ тэр чин үхээд удаж байгаа?! Юнги мэднэ, урт түүх?! Аххх мэдэх юм алгаа)
(Гэхдээ тэр үнэхээр үзэсгэлэнтэй байсан, түүний хоолой , тэврэлт, үнсэлт, инээмсэглэл)
(юувээ?! ЖОН ЖОНГҮК УХААНТАЙ БАЙГАА Ч ТЭР ЧИН ҮХСЭН)
Тэр толь ямар учиртай юм болоо?!
