opgesloten

VRIJDAG

10:15 uur

Ze lacht wat. Maar niet gemeend. De grap van haar vriendin was echt wel grappig, maar ze was niet echt in een humeur om te lachen. Ze was een beetje moe en prikkelbaar. Haar gedachten dwalen af naar het tiende uur. Dat is het lesuur van de dag dat ze hem weer ziet. Niet dat ze verliefd is, tenminste dat denkt ze niet. Maar ze weet het niet. Het is niet dat ze kriebels in haar buik voelt als ze hem ziet, maar toch vindt ze het altijd wel heel leuk als hij aandacht aan haar besteed. Het tiende lesuur van vrijdag is het enige lesuur dat ze voor of achter hem kan zitten. Het is niet dat ze enorm diepgaande gesprekken hebben, maar toch, hij praat met haar. Hij is zo'n jongen die je niet niet knap kan vinden. Ze weet wel dat het niet alleen om het uiterlijk draait, maar het speelt wel een belangrijke rol. Van zijn innerlijk heeft ze geen idee, want dat laat hij nooit echt zien. Hij is zo'n persoon die geen blijk geeft van zijn persoonlijkheid. Hij vindt zichzelf in ieder geval wel geweldig. Niet dat ze dat weet, maar dat straalt hij uit. 'Ga je mee? We gaan naar onze kluisjes.' onderbreekt haar vriendin haar gedachten. 'Ja.' antwoord ze kort, en ze loopt achter haar vriendinnen aan.

16:00 uur

Hij zit al in de klas als zij binnen komt lopen. Ze gaat samen met haar vriendin achter hem zitten. Zonder dat het haar opvalt, volgt hij haar vanuit zijn ooghoek. Ze ziet er weer leuk uit. Zoals altijd eigenlijk. Een vriend van hem komt naast hem zitten. Vaag hoort hij de leraar die wil beginnen met de les. Die krijgt de klas nooit echt onder controle. Zeker niet op vrijdag het tiende uur, dan is de klas enorm druk. De ene helft doet braaf mee, de nerds, en de andere helft is een beetje aan het kloten. Kauwgom kauwend begint hij maar een beetje aan de opgaven. Maar echt zin heeft hij niet. 'Wat heb jij bij antwoord 4?' vraagt haar vriendin aan hem. 'Hier, dit heb ik. Maar ik weet niet of het goed is.' zegt hij terwijl hij zijn schrift naar achteren geeft. 'Ah, ja. Nu snap ik het!' zegt de vriendin. 'Dank je wel!' zegt zij. Ze heeft zo'n leuke stem. 'Gaan jullie van het weekend nog stappen?' vraagt hij om het gesprek gaande te houden. 'Nee, ik denk het niet. Zaterdag heb ik best laat nog een wedstrijd en zondag gaan wij naar vrienden van ons.' antwoord ze. Hij baalt ervan, hij had gehoopt haar nog te zien in het café. Hij vindt het zo leuk om te zien dat ze helemaal los gaat en zo leuk danst. Als hij in de stad is, vindt hij het leuk om haar tegen te komen. Hij vindt haar best leuk. Niet dat hij dat ooit gaat toegeven. Wat zullen zijn vrienden wel niet denken. 'Ga je weer recht zitten?' de leraar staat tussen hem en haar in. Hij draait zich met tegenzin om.

17:00 uur

Ze loopt snel door de gangen. Het is al laat en ze wil snel naar huis. Haar vriendin met wie ze altijd fietst was al een uur eerder uit dus moet ze alleen fietsen. Ze moet nog even haar poster bewerken in het natuurlokaal voordat die ingeleverd moet worden. Ze loopt over het grasveld naar het bos achter de school. Het natuurlokaal ligt diep in de bossen verscholen, zodat de moestuin en de planten goed kunnen groeien. Dat is allemaal leuk en aardig, maar hierdoor moet ze wel bijna een halve kilometer lopen! Ze ziet hem lopen. Ongeveer twee meter achter haar. In haar ooghoek ziet ze dat hij achter zich kijkt, waarschijnlijk om te kijken of niemand hem ziet, en dan komt hij naast haar komt lopen. 'Hoi.' Zegt hij. 'Hoi.' groet ze hem terug. 'Moet jij ook naar het natuurlokaal?' vraagt ze. Ze kan zichzelf wel voor haar kop slaan, natuurlijk gaat hij naar het natuurlokaal. Waarom loopt hij anders hier. 'Ja, voor die poster. Jij ook?' vraagt hij. Ze knikt en zegt: 'Ik moet nog een paar dingen bewerken voordat we hem maandag in moeten leveren.' 'Ja ik ook.' Ze lopen in stilte verder naar het natuurlokaal. Deze is altijd open voor leerlingen die nog iets moeten aanpassen aan hun projecten. 's Avonds en in het weekend gaat hij wel op slot.

17:30 uur

'Hier! Ik heb het gevonden!' zegt hij en loopt naar haar toe. Ze kon de informatie niet vinden die ze nodig had, dus hebben ze heel lang gezocht. Eindelijk hebben ze het gevonden. Snel pakt ze het bestand van hem aan en kijkt naar de informatie. Ze knikt en pakt een pen om het op de poster te schrijven. Ze is net haar zin op de poster aan het schrijven, als ze zich wezenloos schrikt van hevig gekraak. 'Jezus! Nu ben ik uitgeschoten!' vloekt ze. Maar dan kijkt ze op. Ze ziet het steeds donkerder worden en ziet dat een rolluik naar beneden rolt. Even kijkt ze in verwarring toe. Wat gebeurt er. Ook hij heeft het gemerkt en kijk haar aan. Tegelijkertijd rennen ze naar de deur toe. 'Wacht! Wij zitten hier nog!' roept ze. Ze kunnen niet opgesloten worden! Maar dan heeft het rolluik de grond bereikt. Hij probeert nog de deur open te duwen, maar tevergeefs.