"one week Ethan,that's a challenge!" Magiliw nyang saad habang ako naman ay mangiyak ngiyak na
One week?one week ko syang di kakausapin, makikita, mahahawakan? That's suicide!
"Are you serious babe?" Naguguluhan Kong tanong.pero nakangiti pa syang tumatango Kaya lalo akong naiinis
" I'm serious babe, syempre kelangan din natin pasabikin ang isat Isa para wild sa sunod na pagkikita HAHAHA!"
"Im always wild at you, kulang pa ba? Gusto mo gawin natin ngayon" she just chuckled that I hate the most, inaasar na naman ako ng girlfriend ko
" To talaga! Sige na aalis na ako bye!..." Di ko Alam pero parang biglang nag echo Yung huling salitang sinabi nya,
Bye...?
"Natulala ka dyan? Sige na, bye...! babe ilove you. Wag mong kakalimutan Yan ah?" She said and started ko kiss me
-
Naaalala ko pa Yung huli naming pagkikita. Ang saya saya nya pa. Nakangiti pa sya, nakikita ko pa Ang mapuputi nyang ngipin
Nadadama ko pa Ang mga yakap nya,halik at haplos na lagi nyang ipinapadama
Naririnig ko pa Ang mga salitang 'mahal kita' sa kanya
Pero ngayon...
Pagkatapos ng paguusap namin nuon ay tinotoo nga nya Ang di pagpapakita sakin. Pero makaraan palang Ang tatlong araw ay halos di ko na kayanin.
I decided to visit her, pumunta ako sa bahay nya na may dala dalang mga bulaklak, chocolate, at mga paborito
Nyang pagkain
Akala ko magugulat sya pero mali inaasahan ko... Ako Yung nagulat...
Wala akong nadatnang Lira, di ko nakita Ang girlfriend ko o kahit na sinong Tao sa bahay nila, hanggang sa lapitan ako ng Isa sa mga kapitbahay nya
Saka ibinalitang nasa hospital sya
Dahil bigla syang nawalan ng Malay
Kaya eto ako ngayon inaantay na magkamalay sya...
Ngayun ko Lang nalaman na may leukemia sya, Kaya pala dati ay bigla nalang dumugo Ang ilong nya
Kaya pala muka lagi syang pagod at maputla
Pero bakit kahit may sakit sya nagagawa parin nya akong pagbigyan? Bakit ganon parin sya?
Bakit nakakaya pa nyang ngumiti sa harap ko?
"Gising na babe, isang linggo na Ang nakalipas o" tumutulo nalng Ang luha ko ng di ko napapansin
Bakit Ang sakit makita syang ganito? Bakit di nalang ako? Ako Yung gago, napaka bait nya pero sya Ang natatanggap ng ganito
Bakit di nalang ako?
"Hijo umuwi ka muna sa inyo, baka hinahanap ka na ng magulang mo" Sabi ni tita Lara, mama ni Lira
"Baka ho magising si Lira at hanapin nya ako" pilit nalang akong ngumiti saka ibinalik Ang tingin sa maamong mukha ni Lira
-
Ilang araw pa ang lumipas hanggang sa dumating na sa puntong di ko na kayang harapin pa Ang buhay ko
Nagkamalay na si Lira at ako agad ang hinanap nya
Umuwi ako non dahil may kelangan akong kunin Kaya naiwan sya kasama ang magulang nya
Pero nagulat nalang ako ng biglang tumawag Ang magulang nya na gising na raw si Lira, pero di ako nakaramdam ng saya mas nanaig pa Ang kaba sakin
Ng marinig ko Ang boses nya sa kabilang linya na nahihirapan habang tinatawag ang pangalan ko
"Asan na po si Lira?" Maluha luha Kong tanong sa nanay nya
"Nasa loob sya hijo, hinihintay ka na nya." Nakangiti nyang saad pero di nya mapigilan Ang maluha
Ngumiti nalang Rin ako saka tinungo Ang kwarto nya...
"Babe..." Umiiyak Kong tawag sa kanya Kaya agad ko ring nakuha Ang atensyon nya
"Babe..." Nakangiti nyang bati Kaya lumapit ako sa kanya saka hinawakan ang kamay nya
"Nagsinungaling ka sakin" simula ko pero mahina Lang syang natawa
"Wag mo akong tawanan, bakit di mo sinabi?" Naguguluhan Kong tanong
"Dahil Alam ko na Ang magiging reaksyon mo..., masasaktan ka Lang..." nakangiti nyang saad
"Pero mas lalo mo akong sinaktan" Saad ko habang pinupunasan ang walang humpay Kong luha
" Pasenya na..." Umiling ako...
"Gagaling ka na diba?" Tanong ko
Pero nanlumo nalang ako ng umiling sya
May kinuha syang isang papel sa lamesa saka ito iniabot sakin
"Ano to?" Bubuksan ko na Sana ito ng bigla nya akong pigilan
"Saka mo na basahin Yan, Ethan. Listen to me..."
Kahit nahihirapan ako ay tumango nalang ako
"Di ko na Kaya... I'm dying, I'm sorry di ko na matutupad Ang mga pangakong sabay nating binuo..."
No please...
"I'm sorry... Di ko sinabi sayo, di ko Lang kayang makitang nasasaktan ka...Sana mapatawad mo ako..."
" Pwede bang wag muna ngayon?" Nakikiusap Kong tanong
"Di ko na Kaya babe... sobrang pagod na ako... kahit simpleng paghinga ay nahihirapan na ako..."
" Ang sakit babe, bat ganito?Ang sakit, di ko na Kaya makita Kang ganyan" I said between my sobs
"I'm sorry..."
"Shhh...don't feel sorry...it was my fault, nung nalaman ko...ay malala na..."
" Are you tired? I'm sorry babe di ko napansin lahat, akala ko Kasi simple Lang Yun pero malala na pala"
"Wala Kang ginawang iba kundi Ang mahalin at paglingkuran ako... I'm sorry babe"
"Kahit masakit, kahit mukang malabong maituloy ko pa Ang buhay ko, Mahal Kita e... Ang hirap makitang nahihirapan ka.kung pwede nga Lang na ako Ang makaranas nyan"
"Mahal na Mahal kita...Sana sa susunod na buhay natin ako parin Ang mahalin mo"
"I will always choose you babe,... Ikaw Ang pinaka mahalagang nangyari sa buhay ko" napahagulhol nalang ako saka muling nagsalita
Parang kada salitang lumabas sa bibig ko ay mga panang Isa Isa ring tinutusok Ang puso ko
Di ko man Kaya pero nahihirapan na Ang Mahal ko
" Mahal Kita,Kung pagod ka na talaga, hahayaan na kitang magpahinga...bantayan mo ako ha?"
Nakangiti Kong Saad kahit patuloy paring tumutulo Ang mga luha ko
"Babantayan talaga Kita...haha...ilove you babe,... Tutulog na ako ha?" Hinawakan ko nalang Ang kamay nya saka hinalikan Ang noo nya
"Sige pikit na, malayo pa byahe mo..."
*Toottoottoot
She's gone...Wala na nga si Lira...
I'm always gonna keep this memory with you babe
"Lira?"
"Nagpapahinga na ang Mahal ko"
An:(/
Ayts? Anyare?
Lesson:
Teach your self to stand on your own feet, di natin Alam baka Yung Tao nating laging sinasandalan ay pagod na
^_^
May kadugtong pa Po ito Yung letter na ibinigay ni Lira Kay Ethan...
-TraumerinLight
