Pencereden giren ay ışığı içki şişesinin üzerinde yeni renkleri açığa çıkarırken yüzünde gülümseme bulunan çocuk sadece düşünüyordu.
Son zamanlarda jeff bir ormanın yanındaki köyde eski püskü terk-i diyar farelerin ve sayısız böceğin kaldığı bir kulübe de yaşıyordu.
Oraya gitme amacını kendi bile bilmiyordu ama içinde bir his vardı o hep gülen suratında bu aralar bir üzgünlük vardı ama içten kahkahalar atıyordu sanki duyguları da onun gibi saksıyı kırmıştı.
O kasaba da ise birkaç kişi ve çocuk kaybolmuştu. Öldüklerini düşündüler ama hiçbir ceset yoktu sanki doğa onları almış ve birdaha vermiyeceğine yemin etmişti
Jeff tabiki bunları duydu içinden
"Adamları ben uyuttum ama çocuklar". Yoksa kendisi gibi birisimi vardı.
Her çocuk ormana gidip geri dönmemişti. Jeff kendisi gibi biri varsa onun ormanda saklandığına emindi. Ayrıca bu güler yüzlü gencin işine yaratmıştı bu olanlar çünkü birini katlettikten sonra ormana bırakıyordu. Nası olsa kimse oraya gitmeye cesaret edemiyordu.
Orman onları almıştı...
