Give me love

*Prolog*

     - Będziesz mówił po dobroci czy mam tą dobroć na tobie wymusić? - mówiłam już prawie krzycząc.
  
     Mój rozmówca uśmiechnął się i nic nie powiedział. Nie, żebym narzekała, ale od 30 minut siedzę tu i się nad nim wywnętrzam, a on cieszy się jak jakiś nienormalny. No, bo kto normalny cieszy się z tego, że jest w więzieniu, w dodatku oskarżony o morderstwo.

     - Niech pani wymusi. Widzi pani, moje klejnoty już dawno nie czuły tak seksownej kobiety blisko siebie. - przygryzł dolną wargę, lustrując mnie.
   
      Podeszłam do niego z największą gracją na jaką było mnie stać. Usiadłam mu na kolanach wpatrując się w jego błękitne oczy. Zbliżyłam usta do jego ucha i szepnęłam mu:

     - Więc... opowiesz mi teraz, co stało się w tym domu? – mruknęłam cicho starając się bawić jego zmysłami.

     Wyprostował się. Siedziałam na nim teraz okrakiem, a moją i jego twarz dzieliły może z 3 centymetry. Uśmiechnął się w ten swój arogancki sposób i otworzył usta. Kiedy się zaczęłam cieszyć ze swojego małego zwycięstwa nad nim, szepnął mi prosto w twarz.

     - Próbuj dalej, skarbie. – po czym roześmiał się, jakby mu ktoś właśnie opowiedział najlepszy żart, jaki kiedykolwiek usłyszał.
  
      Wstałam oburzona jego zachowaniem, jak i swoim. Czemu tak postąpiłam? Przecież nie wolno mi zbliżać się do przestępców na pół metra, a co dopiero siedzieć na nim okrakiem! Po krótkim przemyśleniu, doszłam do wniosku, że zrobiłam to dla dobra sprawy i więcej już o tym nie myślałam. Teraz skupiłam całą swoją uwagę na oskarżonym. Gdy tylko patrzyłam na ten jego obrzydliwy wyraz twarzy chciało mi się wymiotować.

      - Czyli nic mi nie powiesz?

      - Wreszcie zaczynasz rozumieć! – odetchnął jakby... z ulgą?

      Już naprawdę dobrze wkurwiona skierowałam się śpiesznym krokiem do drzwi. Czułam na sobie jego świdrujące mnie spojrzenie. Odwróciłam się i ponownie skierowałam swój wzrok na niego. Minęło kilka dobrych minut zanim wyszłam z sali.

     - Zabierz go do celi numer 348. Dziś już mi się nie przyda. – skierowałam się do najbliższego mężczyzny, po czym opuściłam miejsce mojej pracy.

Hejka,
Tą książkę chciałabym zadetykować mojej najlepszej przyjaciółce _Alrei_
Prolog ma 334 słów, trochę krótki, następne będą lepsze, obiecuję. Mam nadzieję, że się wam spodoba, to pierwsza książka jaką tu pisze. Zapraszam do dalszej lektury