He's DUKE (Completed)

Chapter 6

"Blaire. Enlighten us paano ka nabuntis?" Sambit ni lovely na nasa tabi niya.

Anong sasabihin ko? Na nabuntis ako ng kung sino? Ni pangalang ng lalakeng nakabuntis sa akin ay hindi ko alam? So complicated!

"Remember noong pumunta tayo ng monte carlo? We're all drunk and then nagpaalam ako sa inyona mag ba-banyo lang. Then I passed out. I don't know who took me home... nalaman ko lang nung umaga wala na akong saplot sa katawa..." malungkot na pahayag ko sa kanila. I can't remember anything, at ito ang nakakainis.

I don't know what to do anymore. I'm sure Dad will disown me at hindi niya ako mapapatawad.

"Uncle Robert need to know this Blaire. Nandito lang kami para sayo." Pagpapagaan ni Marie ng aking kaluoban.

Mataimtim naman akong tiningnan ni Lovely.

"Kailan mo sasabihin kay tito?" Tanong niya sa akin. I don't know kung kailan ko sasabihin.

Wala akong lakas na sabihin ngayon kay Daddy. Hindi ko kaya. Natatakot ako.

"I--I don't know when.. I'm scared Love. He'll hate me for sure." Iyak kong saad dito at napabuntong hininga nalang ito.

"Why not today?" Seryodong sambit nito sa akin.

No!

"What!? Are you serious Love?" Sabat naman ni Marie na nasa tabi.

"What not? Malalaman at malalaman rin ni Uncle sa ibang tao at lalo itong magagalit kay Blaire. So, bakit hindi nalang ngayon sasabihin."sagot naman ni Cherry.

May choice si Cherry.. If pinatagal ko pa ito at baka malaman pa ji Daddy sa iba lalo itong magagalit sa kanya. Baka suklaman siya ng kanyang ama.

"Siguro tama kayo.. kaya lang, natatakot ako."

"Nandito kami Blaire, wag kang matakot." Sabat naman ni Marie.

Minutes passed hanggang nakapasok kami sa aming subdivision. Two blocks away lang ang layo nang bahay namin sa gate ng subdivision. Hindi ko mapigilan at hindi matakot. Walang ama o Ina ang masasayahan kapag nalamn nila na buntis ang anak nila at nag aaral sa.

"We're here Blaire. Nandito na ba si uncle?" Sambit ni Marie sa akin.

Inhale.. exhale Balire. Kaya mo to, kakayanin mo para sa magiging anak mo. I still can't believe na buntis ako at walong buwan nalang ay makikita ko na ito.

"Manang nandito na ba si Daddy?" Tanong ko kaagad sa kasambahay namin.

"Ah upo Ma'am, nasa opisina niya po." Ngiting sambit naman nito. Tinaguan niya lang ang kasamabahay bilang sabat nito.

Lalong lumalakas ang labog ng kanyang dibdib. She's not ready for petes sake! Ngayon palang naiiyak na siya sa mangyayari maya-maya lang.

"Blaire. Be strong.. nandito lang kami." Pag papagaan ni Cherry sa aking kaluoban at niyakap ako nito. Kalaunan ay yumakap rin ang dalawa sa akin.

"Go, talk to your Dad. Everything will be okay."

"Thank you." Saad ko sa kanila sabay pahid sa aking luha.

Humakabang ako papunta sa opisina ni Daddy dito sa luob ng bahay. Nanginginig ang dalawa kung mga paa at nanghihina.

Kaya mo to Blaire. Kaya mo to!

Kumatok ako sa pinto ng opisina ni daddy bago buksan ang pintuan. And the last time I inhaled and exhaled.

"Iha nandito kana.. how's school?" Ngiting bungad ni Daddy pag kakita sa akin.

Im sorry Dad.

"What's wrong sweety? Napagod kaba?" Pagtatanong ni Daddy sabay lapit sa akin.

"Um.. Dad?" Parang may bumabara sa aking lalamunan. I--I can't.

"Yes?"

"I'm sorry Dad. I'm so sorry.." hingi kung paumanhin sa kanya.

"What are you talking about? May nangyari ba sweety?" Nalilitong tanong ng kanyang ama.

Yes Daddy.. meron. Buntis po ako.

I want to say that pero hindi ko kaya.

Niyakap ko si Daddy dahil parang iiyak na ako. Im sorry Daddy. I failed you. I even promise to you na ga-graduate muna ako at makakapagtrabaho bago mag nobyo o mag buntis.

"Sweety, pinapa kaba mo si Daddy. Why are you crying? Tell me?" May pag alala sa boses ni Daddy.

"I'm sorry Dad. Sorry... sana pagkatapos mong marinig ang sasabihin ko. Sana, sana mapatawad mo ako. I don't want to failed you Dad." Iyak kong saad dito.

"Spill it sweety. Hindi ako manghuhula."

"Sorry Daddy.. I'm, I'm pregnant"

Ayokong tingnan si Daddy. I know he hate me now at baka palayasin niya na ako dito.

"You what? Come again?"

"I'm pregnant Daddy." Ulit kung sagot sa kanya.

"I'm sorry.. I'm sorry... I'm sorry Daddy." Hingi kung patawad sa kanya.

"How come Blaire!? At kailan pa ito!?" Sigaw ni daddy at nagpupuyos sa galit. He even throw the glass of water na nasa lamesa niya.

"Nagka nobyo ya ng wala akong alam? At ngayon na nabuntis ka. Ngayon mo palang sinabi sa akin! Sino ang lalaking iyon Bliare!?" Sigaw ni Daddy.

"Sino ang iho diputang lalake na nakabuntis sa'yo!?"

Iling- iling kung sagot sa kanya. Hindi ko alam kung sino iyon.

"So ano to Blaire! Nabuntis ka ng hindi mo kilala ang lalaking iyon? Hindi kaba makapag hintay Blaire? Pasaaan ba ay magkapamilya karin mag ka nobyo pero hindi ngayon. Bente anyos kapa lang."

"I'm sorry Dad.. I was Drunk--"

"Bullshit! At ngayong umiinom kana. You need to stay away from your friends! Hindi sila magandang ihimplo sa'yo." He said while gretted hus teeth at parang papatay ng tao.

"Dad no! Hindi sila ang may kailangan.. ako Dad." Ayokong malayo sa kanilang tatlo. Wala silang kasalanan dito. They're all my bestfreinds at kahit kailan hindi nila ako pinilit gawing ang mga bagay--bagay. Ako. Ako ang may gusto, ako ang may kasalanan.

"Ang now you depending them! You're grounded! Give me your phone."

"Dad." Iyak kung tawag sa kanya. Please dad don't do this.

"Give me your phone! From now on stay away from them." Saad ni Daddy at tinawag ang aming kasamabahay.

"Paalisin mo ang mga kaibigan niya dito at wag na wag ng papasukin. Naintindihan mo?" Rinig kung sambit ni Daddy sa kasambahay namin.

"Dad--"

"Stop! Go to your room. Blaire. You dissapoint me." Malalam ang mga mata ni Daddy.

It breaks my heart dahil alam niya na nasasaktan ang kanyang ama. And what breaks her heart more is "I dissapoint him, badly."

"I'm so sorry Daddy.." humihikbig sabi ko sa kanya at pumunta sa aking kwarto.