Güneşli bir gündü. Yaşlı adam , elindeki bastonu ile ağır ağır yürüyordu. Karşıdan bir çocuğun geldiğini gördü. Çocuğun elinde bir kafes kafestede 2 kuş vardı. Kuşlar kafesi gagalıyor , dışarı çıkmak için çırpınıyorlardı. Yaşlı adam bu durumdan üzüntü duydu ve çocuğa seslendi :
- Hey evlat! Yanıma gelebilir misin? Diye. Çocuk ise tepkisizce adamın yanına gitti yaşlı adamın.
Adam neden kuşları kafese kapattığını bunun çok yanlış bir durum olduğunu anlattı çocuğa. Çocuk tepkisiz durdu bir süre. Ardından saatine bakıp oradan uzaklaştı. Adam çocuğun neden böyle davrandığını anlamamıştı.
Ertesi gün adam önünden geçtiği evin o çocuğun evi olduğunu bilmeden evin bahçesine baktı ve az sonra o çocuğu gördü. Bahçeye girip oturdu ve çocuğun yaptığı yapbozu inceledi. Gerçekten zor bir eyfel kulesi yapbozuydu. Ama çocuk her parçayı koyduktan sonra güzelliği kat kat artıyordu. Derken içerden 20'li yaşlarda bir kız çıktı ilk başta biraz tedirgin oldu ama adam bu tedirgenliği bozup " Ben ilerideki sitede oturuyorum adım Mehmet Ali." Kız endişeli bakışların altından tiz bir sesle burada ne işiniz var dedi. Aslında kötü bir niyetinin olmadığını ve dün bu çocuğu gördüğünü ve çocuğun bir şey söylemeden oradan uzaklaştığını anlattı. Aslında bu işin peşinden düşmeside saçmaydı ama çocuğu görünce gidip bir yoklamak istedi. Kız biraz susup ağzını açtı. Çocuk konuşamıyordu. Yaşlı adam yutkunup üzgünüm dedi. Kız olayı anlatmaya başladı:
- Ben onun ablasıyım yaklaşık 3 yıl önce biz anne ve babamızı kaybettik. Kardeşim yani Arda ebeveynlerimizin öldüğü kazada vardı. Ne yazık ki kazayı ve anne babamızın yerde cansız bedenini görünce bayıldı.
Uyandığında komadaydı. Yaklaşık 8 ay önce komadan çıktı fakat konuşma yetisini geride bırakarak onun bu duruma çok üzüldüğünü görebiliyorum. Bende çok üzülüyorum. Ama tedavisi sürüyor . Dedi ve sözlerini bitirdi. Kızın gözleri dolmuştu ama az sonra konusmaya
başladı. O dün elindeki kuşlarıda ilerideki kuşçudan almış eve getiriyordu. Siz görmüşsünüz onları ebeveynlerimizin ölüm yıl dönümlerinde alır birimiz gider mezarlarının başında özgür bırakırız dünde onların ölüm yıl dönümüydü işte o yüzden almıştı. Böylece her yıl 2 kuşa özgürlünü veriyoruz. Biz yani en azından ben o kuşlara ARDA KUŞLARI diyorum. Konuşmasını bitirdi ve içeriden 2 bardak kahve getirdi. Mehmet Ali amca hava kararmadan evine gitti ama sık sık Arda ve Aylin ile buluşmak şartıyla. Hatta Arda'nın ilk "abla" demesini gördü , her yıl onlarla bir kuşa özgürlünü verdi ve hatta Aylin'i o evlendirdi...
