Chapter 1
"JESSICA LAURICE PARK GGUUMMMIIISSSSIIINNNGG KKKAAAA NNNAAA"
"5 minutes?" antok pa ako eh...
"ANONG 5 MINUTES KA DYAN KANINA MO PA YAN SINASABI. BAKA NAKAKALIMUTAN MONG NGAYON NA ANG ALIS MO PABALIK SA PINAS" sigaw nanaman nya. Ngayon na pala yung alis ko pabalik sa Pin-teka ngayon na yung alis ko pabalik sa Pinas? NGAYON NA YUN?!
Minulat ko nang kaunti yung mata ko para silipin yung phone ko. At dun ko nalaman kung anong oras na at ngayon na nga balik ko.
Nagulat ako nang bigla akong nahulog sa kama ko. Siomai yan ang sakit nang balakang ko. Bumangon na lang ako at hindi pinansin ang nanggising sa akin. Ang mga katulad ko dapat 'di nag aaksaya ng oras para dun.
Mabilis akong naligo. Naka-ayos na rin lahat ng gamit ko. Kaya bumaba na rin ako.
"Miss Esy nasa labas na po si mam Janica. Pinapatawag po kayo." sabi sa akin nang ilan sa mga maids.
Paglabas ko nakita ko ang isang itim na van. Nakasandal sya sa sasakyan at mukhang inip na inip na. Nilapitan ko na lang sya.
"GOD, JESSICA I KNOW YOU KNOW I'M SICK OF WAITING" sigaw nanaman nya. Napatakip na lang ako sa aking two precious ears. I think it's better if I can go back to Philippines as soon as possible. Malamang nyan matutuluyan na akong mabibingi sa sobrang kaingayan nya.
"Ate, look I'm sorry if I make you wait that long." paglalambing ko sa kanya. Sipsip ako dito eh at OO tama kayo nang nababasa kapatid ko tong bungangera na ito. Mas matanda sya sa akin ng 7 years. She's 23 years old and I'm 16,well magseseventeen na rin. I'm being nice to her kasi may kailangan ako. 'Di kami close pero hindi naman kami nagaaway, kung mag away man kami malamang ang dahilan nun ay isang mababaw lang na dahilan.
"WAG MO AKONG DINADAAN SA PAGGANYAN-GANYAN MO" sigaw nanaman nya. Just imagine nasa harap niya ang kausap nya pero iisipin mo talagang nasa kabilang bundok ang kausap nya. I don't know when it started 'yung pagiging bungangangera niya' pero kapag iba naman ang kausap niya normal siyang magsalita. Pero nasanay na ako. When I was ten years old, sya na yung nagging ate/parents ko kasi nga busy sa pagpapakayaman yung mga yun. I don't care naman as long as pinapakain nila ako nang tama, but don't get me wrong I'm not mad at my family. It's just that nawawalan na sila ng oras sa akin. Back to the topic, paano ko kaya ito papaamuhin?
"Ate naman, ganyan mo na ba ako kagusto na umalis dito?*pout*" tanong ko sa kanya.
Sandali syang napatulala na para bang may malalim na iniisip. Nagulat ako nang bigla nya akong niyakap at umiyak.
"MAMIMISS KITA KAPATID" sigaw NANAMAN NIYA. "INGATAN MO *sobs* ANG SARILI MO DUN" iyak pa rin sya ng iyak.
BINABASA MO ANG
The Mission of the Gangster
RomanceMeet Jessica Laurice Park, ang babaeng punong-puno ng misteryo ang pagkatao. Walang nakakaalam ng kanyang mga sikreto. Mission?oo may mission s'ya at yun ay ang hanapin ang taong naging dahilan ng pagkasira ng maganda n'yang buhay. Pero paano kung s...
