bu darlığı göğüs kafesimin,
yetersiz geliyor nefeslerime
bu gençlik bana ait değil
aitse neden hiç yaşanmamış?
benim tek yaptığım
yapmadıklarımı gözyaşlarımla yıkamakmış
yeni farkına varıyorum her şeyin
her pişmanlığımın
ve günahların güzelliğinin
zor zamanlardayım,
ölüm belki bir nefes sonramda
nefes yetmiyor diyorum ciğerlerime
hiçbir şey yeterli hissettirmiyor
hiçbir şey tam değil
bu gençlik bana ait değil
olsaydı böyle yaşar mıydım?
olsaydı böyle harcar mıydım?
sana koşardım, biliyorum
her şeyi bir kenara atar sana koşardım
nefessizlikten ölürdüm belki
ama denizler aşardım
yüzme bilmeyen ben,
senin için yapardım bunu
sana ulaştığımda
ne yapardım bilmiyorum
ama sana ulaşmış olmak zaten tam olmak demek değil mi?
sana ulaşmak,
seninle olmak
içinde olmak
ve sarmalamak bir sarmaşık gibi her yanını
geriye yalnızca yazmak kalıyor
ben boktan bir dönemin
boktan bir pişmanlığıyım
bu gençlik bana ait değil
olsaydı bu kadar boktan olmasına izin vermezdim
bu gençlik benim olsaydı,
hayallerimi izlemekle yetinmezdim
seni izlemezdim mesela
seni öperdim sevgilim
sana sarılırdım, hâla şansım varken
benimleyken
bu zamanlar benim olsaydı eğer
ben olurdum ben
korkularla kaplanmış bir başkası değil
bu gençlik bana ait olsaydı,
en ben şekliyle yaşardım bunu
şimdi kimim söylesene?
sana mı aitim hayallerime mi?
şu anın olmak istemiyorum
şu andan nefret ediyorum
beni kollarına al ve geleceğe götür
gelecek geçmişten kötüyse beni güzel bir geçmişe hapset
şu andan nefret ediyorum
ve bazı sözleri hiç söyleyemeyişimden
kendimi hep geri çekişimden
beni güzel bir geleceğe bırakırsan,
söz veriyorum kendimi herkesin kolları arasına atacağım ve hiç çekilmeyeceğim
bana biraz fırsat ver
seni kurtuluş bilip sana geleyim
-
yazdığım en kişisel ve gerçek şiir bu herhalde
o yüzden bu kadar çirkin hissettirdi sanırım
o yüzden beni ağlattı yazarken
ve yazdıktan sonra
