Yeni Bir Başlangıç

İlk Yıllarim

İste doğuyorum.Etrafimda birçok insan var ve de bana bakiyorlar.Korkuyorum,acaba bunlar kim? Ama kımıldayamıyorum.Ağzı peçete gibi birşey ile kaplı bir adam elinde eldivenle beni aliyor.Korkuyorum,ağlıyorum.Etrafımdaki insanlar bana gülüyorlar,dalga mı geçiyorlar,komik mi buluyorlar? Bilmiyorum.Beni eve getiriyorlar.Parti yapmişlar ve Duvarda "HOŞGELDİN JASON" yaziyor.Demek adım Jason.Beğendim.Ama hayat denilen cehennemin içinde kalmak istemiyorum.Kim getirdi bizi buraya?Neden burdayim?Neden burdasin?Neden burdayiz?İşte anlatacagim en kötü şeylerden birini söylüyorum. Altima bez koyuyorlar.Bunun nedenini biraz geç anladim ama anlamasaydım keşke.
Yeni bir Arkadaş

7 yaşındayım.Sokakta yürüyorum ve bir kızı görüyorum.Fakat daha iyi baktığımda bir çetenin onun lolipopunu almaya calistigini görüyorum.Buna karşı çıkmalıyım.Hemen oraya koşuyorum ve de çeteye karşı cıkiyorum.Çete beni pataklıyor ve gidiyor.Her ne kadar pis ve yaralı olsam bile o kızı kurtardığım için çok mutluyum.Kız bana adının Mary olduğunu söylüyor ve Fısıldayarak "Kahramanım" diyor.Onu evine kadar götürüyorum ve eve gidiyorum.Doğumgünüm geliyor.Pek fazla arkadaşım yok en fazla 3-4 tane.Onları cagirdim.Geceye kadar bekledim ama kimse gelmedi.Çok üzülüyorum.Arkadaşım yok.Fakat biri kapiyi Caliyor.Heyecanlanip kapiya bakiyorum ve Mary gelmiş.elinde bir kart . İçinde "KAHRAMANİM" yaziyor ve beni kaslı bir halde çizmiş.İçeri davet ettim.Birkaç saat PlayStation ve bilgisayar oynadik ve evine gitti.Tek arkadaşım o . Çok seviyorum onu.
Aşık Oluyorum

9 yaşındayim.Yaklaşık her gün Mary bize geliyor.Birlikte mutlu oluyoruz,birlikte eğleniyoruz,sariliyoruz.İçimde çok farklı bir his oluşuyor.Hic bu anı yaşamamıştım.Sanırım aşık oluyorum...
16.yaş hediyesi

Artık büyüdük.Birlikte  büyüdük.16.yaşına az kaldı.Ona bir sürpriz hazirlamak istiyorum.Çok güzel bir fikir buldum.İste doğum günü geldi.Onu güneşin batışını izlemeye götürüyorum.Kaldırıyorum,ellerinden tutup,Ona yapacağımın gerçek aşk öpücüğü. Olduğunu söylüyorum ve onu öpüyorum.Öpmeyı bıraktığımda beni çok sevdiğini söylüyor.Ve omzumda uyuyakalıyor.
Evlenme Teklifi

20 yaşındayız.Artık bu aşk için büyük bir adım gerekiyor.Her gün içimden "Jason,Evlenme Teklifi et aptal!" diye bir ses geliyor.Ben de bu sese uymali miyim ? Uymamali mıyım? Diye sayikliyorum.Ama artik Evlenme teklifi etmem gerektiğini anladim.Onu Deniz manzaralı bir parka götürüyorum.Çok heyecanlıyım.Yapabilecek miyim?Ama yapmam lazım.Çömeliyorum , Mary, benimle evlenir misin ? Diyerek yüzüğü uzatiyorum.Çok mutlu bir ifade ile EVETTT diye bağırıyor.Hazırlıklarımızı yapıyoruz ve Evleniyoruz.
Yeni Hayatım

Yeni ev tuttuk,yalnız ikimiz burdayiz ve de çok mutluyuz." Senden Başkasına gittiğim gün sonum olsun Mary ! " Bir dostumuz olsun diye bir köpek alıyoruz.Alışamadik.Her gün Mary'den şu lafı duyuyorum," Jason, Dobi'nin sidiğini temizle!" Ha bide , köpeğimize Dobi adıni koyduk.Tatlı öyle değil mi ?
Çocuk İstiyoruz

Mary,evimizin kalbi olması için bir çocuk yapmak istiyor. Bende sevdim bu fikri.Hastaneye gittik.Fakat Mary çocuğu doğuramıyor.Çocuk yapamıyor.Çok üzgünüz.Mary yinede çocuk ile ilgili kararlı.Evlatlık çocuk almak istiyor.Yetim Kalan Çocukların Kaldığı yere gidip 5 yaşinda bir çocuk aliyoruz.Onu kendi oğlumuz gibi seviyoruz,büyütüyoruz.Adı John.Ve bize alışması uzun sürmez.
Dobii!

Ben bahçeyi yıkıyorum,Mary John ile top oynuyor.Top yola gidiyor ve Dobi topu almak için yola koşuyor.Fakat yoldan gelen arabaya dikkat etmiyor ve Araba fren bile yapmadan Dobiye hızlica vuruyor. Hepimiz Dobi'ye üzüntü ile bakıyoruz.Her yeri kan içinde.Hemen en yakın sağlık merkezine götürüyoruz.Ama doktor geç olduğunu,çok kan kaybettiğini söylüyor.Üstü ne kadar kan olursa olsun ona dakikalarca sarılıyorum ve bırakıyorum.Mezar kazıyoruz ve onu mezara koyuyoruz.Artik Dobinin yerini kimse alamaz.O bizim kalbimizde yaşıyor.
Mary Kanser mi ?

Mary,evde dolaşırken saçlarının döküldüğünü farkediyor ve hemen hastaneye gidiyoruz.John bana gözyaşı dolu bir gözle bakip, " Baba neler oluyor, Anneme ne olacak? ' diyor.Onla birlikte benim de gözlerim yaşla doluyor.Doktor gelip,Mary'nin Kansere yakalandiğını söylüyor ve 1 hafta kadar sonra hayatta olamayacagini söylüyor.O 1 haftada,Mary'i eğlendirmek için ve mutlu etmek için herşeyi yapıyorum.Mary artık gidiyor.Sol yanım acıyor.Her gece onla anılarımızı düşünüp ağlıyorum.
Savaş Başlıyor

Simdi 35 yaşındayım.John 21 yaşinda ve işi için yurtdışına gitti.Ama burada savaşlar başlıyor.Ve bu şehirdeki herkes savaşa katılmak zorunda.Bizi eğitmek için askerliğe götürüyorlar.Orada Kel bir zenci adam gördüm.Bana 10 yıl önce ölen karımı hatırlatıyor.Gidip neden Kel olduğunu sordum.O da kansermiş.Fakat onun ölme riski azmış.bizi yarım sene boyunca eğittiler.Bu zamanda ilk ve son dostum o oldu.Birden bizim elimize silah verip bir alana atiyorlar.Çatışma sesleri geliyor.Demek ki savasin icindeyiz.Dostum ile birlikte kutularin arkasına geçip ateş ediyoruz.Dostum vuruluyor.Onu tuttuğumda tıpkı Dobi gibi her yerinde kan vardi.Sarildim.Ve içimden su sözleri söyledim; " Oğlum,21 yaşındasın . Seni çok özleyeceğim. Umarim seninde güzel bir ailen olur ve hayatini mutlu geçirirsin ".Ve dostum için intikamimi almak istiyorum. Kalkiyorum ve düşmanlara ateş ediyorum birçok mermi geliyor vücuduma ama yılmıyorum.En son karnıma 4-5 tane mermi geliyor ve yere yığılıyorum.Şuan tıpki Dobi ve Dostum gibi her yerimden kan akıyor. "ÖLÜYORUM." " Hoşçakal dünya,Hoşçakal Oğlum.Geliyorum Mary,Dobi!"...