-ჩიმი
უახლოვდები და ხმის კანკალით ვეკითხები მას დღეს ძალიან განსხვავბულია სახეზე მთლიანად გაფითრებულია შავი ტანსაცმელით არის შემოსილი თავალები მთლინად შავად შეუღებავს
-ჰო
ასეთი ხმის ტემბრი მისგან არ მსმენია
-რაა...რაა. გჭირს?
-არაფერი ჩვეულ ფორმაში ვარ პატარა ცოდვილო ადამიანო
მანიაკალური სიცილი დაიწყო საუბარი ახლა მისი პირველად მეშინოდა ასეთი მკაცრი ძლიერი და დომინანტი არასდროს ყოფილა ის ყოველთვის პატარა ანგელოზი იყო
-ვერაფერი ვერ გავიგე შენს თავს არ გავხახარ ჩიმ?
მასთან მივედი და მხრებში ჩავკიდე ხელი და ოდნავ გავარყიე რომ გონს მომეყვანა
-ზუსტად რომ ახლა ჩემი თავი ვარ
-მაშინებ
ხმის კანკალით ვუთხარი და თვალებში ჩავხედე მისი უპეები გაშავებულიყო კუპრივით თითქოს ახლა ჩემს წინ სხვა პიროვნება იდგა და არა ჯიმინი
-ვიცი აქ მყოფი ხალხიც შევაშინე...
-რატომ აღარ ჰგავს აქაურობა სამოთხეს.....
ჯიმინს მკაცრად შევეკითხე თითქოს ვიცოდი რომ მისი ხელი ერია ამ ყველაფერში
-ესეც ჩემი ბრალია...
სახეზე დამპლური მზერა აიკრო და მისი ქათქათა კბილები გამოაჩინა
-მართლა არ მესმის რა გემართება.....
ის ისეთი ამაზრზენ იყო რომ სინწრისგან სახეში მაგრად გავარტყი რომ გონს მომეყვანა მინდოდა ის ძველი ჯიმინი დამებრუნებინა ვერ ვიტანდი მას ასეთს
-ანგელოზი ვარ!!!!
- გიჟი ხარ შენ დამაჯერე რომ ისინი არ არსებობდენ შენ მასწავლე რომ მე ვცდებოდი...
-იცი მაინც მაგ სიტყვებს ვის კადრებ!
ქედმაღლურად მითხრა ყეში ხელი წამიჭირა და იქვე მდგომ ხეს მაგრად ამაკრო ჩემს თავს არ ვიცი რა ხდებოდა მე ის ახლა მტკენდა
