არ ვიცი, იმ მომენტში რა ვიგრძენი, არ ვიცი ეს ყველაფერი სიტყვებით როგორ შეიძლება ავხსნა, მართლა არ ვიცი.
წარმოიდგინეთ, ხართ 22 წლის, გყავთ შეყვარებული, ფინანსურად შეძლებული ოჯახი და ადამიანზე რომელზეც გიჟდები, რომელიც გიყვარს, რომელზეც აფანატებთ, შენს მეგობართან, შენსავე დაბადების დღეზე გღალატობს...
- ყველაფერი არასწორად გაიგე
- რა ჯანდაბა გავიგე არასდწორად? კვნესის ხმა მომელანდა, შენი ჩახდილი შარვალი, იმის აწეული კაბა, გაწეწილი თმები, კოცნისგან დასიებული ტუჩები და საერთოდ თქვენი ჟიმაობა მომელანდა?
- რა სიტყვებს ამბობ
მიყვირის და მაშინვე სიმწარეს ვგრძნობ სახეზე უფროსწორად აი სადღაც გულში... თითქოს ყველაფერი წყდება. მკლავში მკიდებს ხელს- შენც გინდა არა, არადა აქამდე უარზე იყავი კედელზე მაჯეხებს სახით და უკნიდან მმვარდება. დაბადების დღის კაბის ბოლოებს წამებში ანადგრურებს ისევე როგორ ჩემი გული რამდენიმე წამის წინ და მაშინვე საკოცნელად იწევა- ისედაც ზედმეტი ვითმინე...
ისე რომ ვერც კი შევნიშნე ის ძირს გდია და ვიღაც ზემოდან აზის
- ნაბიჭვარო- გაშტერებული ვუყურებამ სანახაობას და ვერაფერს ვაკეთებ. - კარგად ხარ? - მიტრიალდება და თავის თეთრ საროჭკას მაწვდის- არ გაგათბობს მაგრამ არც შეგრცხვება
ჩაცმაში მეხმარება თუმცა ხმა არ ამომიღია
მიყურებს და თითქოს ელის რომ რაღაცას ვიტყვი, ამ დროის განმალობაში მიკი გამქრალი იყო კიდეც
- უნდა წავიდე- ჩუმად ვთქვი და ადგილს მოვწყდი
- ჰეი, დაიცადე - უკნიდან მომზდევს, ხალხი გაკვირვებული კიყურებს, მათ შორის გზას ძვლივს ვიკვლევ და მივდივარ გავრბჯვატ მაგრამ არ ვიცი სად.
ბიჭი უკან ჩამოვიტოვე.
კლუბის დაცვას გასაღები გამოვართვი, ისიც როგორც დანარჩენი ყველა მომაშტერდა გაკვირვებული.
მანქანაშკ ჩავჯექი, სწრაფად დავწოქე და მოვწყდი იქაურობას.
5 წუთის შემდეგ დაახლოებით, მდინარის პირას გავჩერდი, ასეთ ჩიხში ალბათ ვერავინ მიპოვის მთელი ცხოვრება, ეს ჩემი საყვარელი ადგილია.
მანქანიდან გადავედი და იქვე ჩამოვჯექკ.
მაშინვე ცრემლებმა გაიკვლიეს გზა, იქ არ მიტირია და ეხლა გულამოსკვნილი ბტირი, უგულო ნამდვილად არ ვარ, კიარადა და ვერ ვარ. პირველად ბიჭის გამო
- ჰორმონებ მოზევეული სირი- დავიკივლე და ნევრებისგან ქვების სროლა დავიწყე მდინარეშჯ, ერთი ორი, სამი, ოთხი.. არ ვიცი მერამდრნე კენეჯს შემდეგ შევჩერდი, ღრმად ჩავისუნთქე და ორი წითის შემდეგ მანქანაში დავბრუნდი, მანქანის საბარგულისან პლედი ამოვაძვრინე და პატარა ბალიში, აქ ხშირად მოვდივად, სულ გაუთვალისწინებლად მაგრამ ყოველკვირა, ყოველთვის მარტო, ვჯდები თბილად პლედიში გახვეული და ყველაფერს ვაკვირდები და ვფიქრობ თუმცა დღეს ჩემი დღეე არ ყოფილა, თითქოც ამინდიც გლოვობსო ჩემს ამბებს და რაიმრგაეგება, - ჩემს ფიქრებზე უბრალოდ სულელურად გავაქნიე თავი, ბალიშს და პლედს დავავლე ხელი, მანქანი წინა სავარძელები შეძლებისდაგვარად წინ მივწიე და მე უკან მივთავსდი, შეშინებულმა მანქანა შიგნიდან კარგად ჩავკეტე და თვალებს აქეთ იქით ვაცეცებდი. როცა დავრწმუნდი რომ ყველაფერი ჩაკეტილი მქონდა, ძალიან დაბალ ხმაზე ჩავრთე სიმღერა, გათბობა და დავიძინე...
***
- მე მაინც მინდოდა იქ დარჩენილიყავი და მისთვის მოგეთხოვა პასუხი
- არ შემიძლია, თან ეხლა შენთან ერთად მაინც ვიქნები კოლეჯში, მომენატრე.
- მეც მომენატრე და არ იფიქრო რომ ამის წინააღმდეგი ვარ უბრალოდ მე იმ ნაბიჭვარ მიკიზე ვამბობ, კარგი კიდევ იმ ჯელტმენმა მაინც გადაგარჩინა, როგორ გაბედა უბრალოდ არც კი მესმის და ამ სანახაობის შემდეგ ბოდიშის მოხდის მაგივრად ეს გაგიკეთა
- ჩუუ, ხომ იცი რომ არავისთვის მითხქვამს
- მაპატიე
- უნდა წავიდე ხვალ შევხვდებით
- მოუთმენლად გელი ...
კომპიუტერკ დავხურე და ბარგს გადავავლე თვალი მერე კი როცა სია შევამოწმე და მივხვდი რომ ყველაფერი რაც საჭირო იყო გავაკეთე თბილად დევწექი საწოლში.
***
- არ მინდოდა რომ მარტო წასულიყავი, მოგეთმინა სულ 1 კვირა და დასვენებებზე ჩამოგაკითხავდჯ
- დიდი გოგო ვარ უკვე დედა, დიდი
- კარგი კარგი...
ყველას ვეხუტები ძალიან თბილად, და მხურვალე კოცნებს ვჩუქნი ლოყებზე შემდეგ კი ჩემი რეისისკენ მივდივარ
***
აეროპორტში თვალებს ვაცეცებ და მაშინვე ვაგნებ სასურველ ადამიანს და ხელს თავში ვირტყამ
" ემილიას ძუკნა დაქალი აქ არის და ელოდებას მას"
გიჟია, ნამდვილად გიჟი. მის გვერდით ერთ ბიჭს ვამჩნევ და თითქოს საიდანღაც მეცნობა.
მათ მივუახლოვდი იმ გიჟმა ვიღაცას თავში გაკრა თავისი პლაკატი, დაიკიდა ის გაბრდებული ქალიც და ღმერთო ჩემო ის არ ქნას ეხლა რასაც ვფიქრობ მაგრამ მაინც იკადრა, შემომასკდა და წამაქცია.
ბიჭი თავზე დაგვადგა
- გადავიღე ვიდეო. ამბობს და ტელეფონს იდებს ჯიბეში. ჩემი დაქალი იმდენს მკოვნის, მკოცნის არა მლოკავს.
- შენი დორბლის სუნი ამდის ლოყებზე. - დავიჩხანე რაღაცნაირად
- ჰო არა? დორბლის? მატკინე გული- მოისაწყლა თავი
ფეხზე წამოვდექი
- ეს მაიკია გაიცანი. მანიშნებს ბიჭზდ - ვიცი რომ გეცნობა, რათქმაუნდა ის ხომ უპოპულარესია და ჩემი სიყვარული. ინახება და იგრიხება მერე კი ისე კოცნის რომ ავიწყდებათ სად ვართ, როცა საჯდომამდე და კვნესამდე მივიდა საქმე ჩავახველე.
- ხო წავედით
***
- ღმერთო ჩემო რა სახე გაქვ-ხარხარებს დებილივით- გეგონება- ძვლივს სუნთქვად - გეგონება - ისევ ხარხარებს - ფილებში რომ კვერხებშკ ამოსცხებ ვინმეს და თამ შენრლებული კადრი როა ისეთიიიი- ბოლოს აგტდეებს
- როდის მორჩები ხიხვინს ძალიან მაინტერესებს, გულწრფელად - ვეუბნრბი გაბრაზებული და შერცხვემილი იმის გამო რომ ამას თავისი შეყვარებულის წინ ამბობს
- კარგი კარგი მე წავედი.- ამბობს ბიჭი რომელიც ზედმეტად მეცნობა და ჩემი მეგობრისკენ იწევა საკოცნელად თვალებს დავხუჭავდი ორი საათი რო არ გაეგრძელებინათ ბოლოს ავდექი და სხვა ოთახში წავედი და ნივთების ამოლაგებას შევუდექი.
რამდენიმე წუთის შემდეგ ლილიც შემოვიდა ოთახში.
- მორჩით?
- არა, გადავდეთ ამ საღამოს წვეულებისთვის.
- აჰამმ.. კარგია.
- ხომ წამოხვალ?
- მეე? არავის ვიცნობ რა მინდა უბრალოდ მითხარი
- ხო მაგრამ ხომ უნდა გაიცნო?
- მოდი და მე ამოვლაგდები ვიბანავებ გავამზადებ საჭირო ნივთებს, თამ ხვალ ადრე უნდა ავდგე კოლეჯისთვის.
- უფფ- ამოიფრუტუნა- ამას ხვა დროსაც გააკეთებ, ტანსაცმელები არ გარბიან
- არა ესე ვერ დავროვებ, მტვერი დაედებათ და ყველაფერი, ნუ რას მახსნევინებ რა
- უფფფფფ- ისევ ის მანერა, იფიქრა სა ვერაფერი მოიფიქრა- ამ ერთხელ დარჩი, მე აუხილებლად უნდა წავიდე მაგრამ შემდეგში არ- მეც დამჯერი ბავშვივით ვუქნევ თავს- და იმ შემთხვევაში თუ შენს კაბებს მათხოვებ
- როდის მითქვამს უარი, მაგრამ არც ისე სასიამოვნოა იმის ცოდნა რომ ამ კაბით შენს შეყვარებულთან უნდა დაწვე, უფროსწორად რონელიმე ტუალეტში მოახერხოთ და მერე მე ჩავიცვა. მოდი და აიღე რომელიც გგინდა გჩუქნი.
-რამდენჯერმე ახტა დახტა და ჩემს ტანსაცმეებში ჩახვრა. მის ამ საქციელზე მხოლოდ გავიღიმე და იქვე ჩამოვკექი ვიცი რომ არჩევანის გაკეთებაში უნდა დავრზმარო, ეს ხომ გოგოების საქმეაო მეტყვის მერე, არადა ბევრი ბიჭს აქვს ჩემზე მოდური და კარგი გემოვნრბა. ამსთანავე ის ფაქტი რომ ბოლოს მაინც ეასაც უნდა იმას იცვამს ცოტა ნერბებისმოშლეია, რისთვის ვხარჯავ დროს.
***
საღამოს ცხრა საათია, მე ჩალაგებას მოვრჩი, ლილი წავიდა და ამიბურდა ყველა კაბა, თანდათან მისი მომზადებისას მიხვდა რომ იმ მაკიაჟს რასაც გაიკეთბდა დღეითვის ის პირველად არჩეული კაბა არ მოუხდებოდა და ყველაფერი გადმომიყარა რაც შეკეცილი მქონდა. ძვლივს გაეტიასახლიდან, უფროსწორად მისმა შეყვარებულმა გაიტანა.
მათ ბავშურ საქციელზე უბრალოდ გამეცინა.
მე ვიბანავე და ყველაფერი გავამზადე დილისთვის შემდეგ კი ამ ლაგებიდან და მგზავრობიდან გამომდინარე წამებში გავითიშე.
***
დილით ზარი მაღვიძებს და მაშინვე ვდგები. აბაზანაში მივდივარ, საკმაოდ ცხელა და ამიტომაც ოდნავ გაპფლილი ვიყავი, წყალი გადავუვლე, კბილები გავიხეხე და გამოვედი. ჩემთვის კი პირველი დღე იყო მაგრამ არა ყველასთვის ამიტომაც მოვერიდე ზედმეტად კაბურ თემებს და ჩემი მაღალწელიანი მაგრამ არა ტანზე მომდგარი შარვალი ჩავიცვი, ამაზე დიდი ჰუდი, ჭრელი ნასკები, თეთრი ამ ნასკების სტილზე შესაფერისი ბოტასები და აი მეც მზად ვარ, ჩემი მოკლე თმების აწევას შევეცადე მაგრამ არ გამომივიდა ამიტომაც უბრალოდ გავიშალე და უთოთი ჩამოვისწორე.
ლილი შევამჩნიე დგას და იპრანჭება.
- კლუბში მიდიხარ თუ სკოლაში?! - ცოტა გაჯვირვებული ვეკითხები, მოკლე კაბაში და ძალიან სექსუალურ ფორმაში გამოწყობილ ლილის დილის7 საათზე.
როგორ შეუძლია ღამის 3 საათზე მოსულსაც სა უძინარსაც ესე გამოიყურებოდეს მაგრამ ალბათ მიეჩვია.
- ამაზე უფრო სპორტული რამ ვერ ნახე?
- მე მომწონს, თან გარეთ გრილა სახლში ცხელა.
ჩემს პასუხზე ამოიხვნეშა და შუა თითი მიჩვენა
- ხოიცი სად უნდა შეიტენო ეგ თითი
- ვიღაცას საუწყია უზრდელობების თქმა
მის ამ სულელურ ნათქვამზე გამეცინა
მალე მაიკიც მოვიდა და სამივე ერთად წავედით.
მაინტერესებს თუ რას ფიქრობთ?! დიდი არაფერია ჯერჯერობით მაგრამ მაინც. ღირს გაგრძელება?
