Time Leaper

Chapter One

Kreais Angel Lily Benderge
Born: February 30,****
Death: February 30,****
Age: 24 years old

Huuuuuhhhh? Where am I?

"Hey, anong ginagawa natin dito?" Tanong ko don sa babae pero ang loka nilagpasan lang ako! Grabe ang sungit mo ate gurl ha.

Bakit ba kami nandito sa Cemetery?

Sino ba ang patay? And luuuhhhh? nakikiramay lang naman kami! Pati sila Mame ko tapos sila Kapatids, pero bakit sobra naman ata yung iyak nila? Nako alam naman nilang ayokong pumupunta sa mga ganito, dapat iniwan nalang nila ko.

Eh bat naman kasi sumama ka, ha Krii?

Grabe nababaliw na ko, kinakausap ko sarhimili ko.

Teka bakit nga ba ko sumama kung ayoko naman? Bakit wala akong matandaan?

Luuuuhhhh.

Napaloingon ako sa kaliwa and there I saw him smiling, kakaway sana ko kaya lang...

Bakit ang creepy niya ngumiti ngayon? Weird.

Geeeezzz, let's not go near him nalang. Ang creepy na nga dito sa sementeryo, dagdag creepiness pa yung ngiti niya. tsk tsk tsk.

Ang tagal naman nila ko puntahan.

Eh bat kasi hindi ikaw ang pumunta? -___- grabe the left part of my brain is arguing with the right part.

*Sigh

"Makapaglibot na nga lang."

Oh, diba takot ako pero naglilibot ako sa sementeryo. Ganon ako kalupeettt.

"Hi!" Ay may nag hi sakin bata, ang cute cute naman.

"Hellooo!" Sagot ko sakanya tapos ngumiti at nag dirediretso na, nakakita kasi ako ng puno at balak kong umidlip muna don.

Sleep well sakin.

After some hours~

Hindi ako makatulog!

Geeezz, kahit anong gawin ko mulat pa din yung mata ko.

Makabalik na nga lang don!

Ehhhhh? Ilang oras ko bang sinubukang matulog? Tapos na sila...

Nakita kong sumakay na sila Mame sa kotse, hala! Ang sama, iniwan ako. Kinalimutan nila ko!

-3-

Sino ba ang pinuntahan namin dito at grabe sila umiyak?

Habang lumalapit ako naaninag kong may tao pa sa tapat ng lapida, umiiyak. o? Siya lang pala, sino namang iniiyakan nito?

Infairness sa lapida, ganda ng kulay. Blue, favorite ko.

Nakita kong tuluyan ng nakalayo yung kotseng sinakyan nila Mame. Grabe, iniwan na talaga nila ko.

"HAHAHAHAHAHAHA!" Luh. nabaliw na nga talaga siya, nakalimutan atang nandito lang ako sa likod niya.

" Finally, I had the chance to kill you babe. It's so disgusting to come near you. It's a goodbye now Krea. (Read as Kri.)" A-ano?

Teka? Ako ba yung kausap niya? Wait ako? Papatayin niya? Hindi eh, teka...

"Finally, I was given a chance to kill you." Ulit ko sa sinabi niya kanina.

Teka...

Multo naba ko?!

Wait. Hindi pwede.

Lumapit ako sa lapida at binasa yon.

"K-krea-is A-ngel L-lily Bender-ge..?"

Pero birthday ko ngayon diba?

Died: February 30, ****

ha ha ha. Ang gandang joke! Ang galing naman ng prank na to! Grabehang birthday surprise ha!

"Pwede na kayong lumabas! Bisto na kayo! Hahahahaha."

Hindi pa kaya ko patay, siguro hindi talaga kasama yung bata kaina. ha ha ha, wrong move guys. Don't me.

Nakita kaya ko nung bata kanina!

"Hi, Kreais Angel Lily Benderge. Your death case is already close. It's a suicide... Starting to remember?" Napatingin ako sa nagsalita

Yung bata!

Yung batang babae kanina!

"I-ikaw! Nakikita mo ko. Syempre lokohan lang to e!" sigaw ko sa sarili ko

"Ofcourse, I can see you. Ako ang naatasang sumundo sayo." Sabi niya.

Anong kalokohan nanaman sinasabi nito?

Ang bata naman niya para mag loko, wow/

Bata siya...

Bata siya! Pero bakit parang mas matanda siya sakin kung magsalita siya?

"I'm Devangel number 34, a Grim Reaper." Sabi niya at ngumiti pa sakin.

"Patay na talaga ko?" Tulalang sabi ko.

"Yes you are, and according to your record in this world. You died from a suicide. You killed yourself." Sa sinabi niya, napatingin ako sakanya.

I killed myself? No! That man killed me.

"Anong sinasabi mo? hindi ko pinatay ang sarili ko!" Sigaw ko sakanya.

"I know." Sabi niya at ngumiti.

"Then, what record are you talking about?"

Kahit kailan, hindi dumaan sa isip ko na patayin ang sarili ko.

"Record galing sa mundo niyong mga tao. Yun ang sinasabing dahilan ng pagkamatay mo. Wanna know why?" Then suddenly we teleported or not? Nanonood yata kami.

"Hey, t-that's me!" Sabi ko

Hindi ako pwedeng mag kamali ako yan!

Oo, yan yung araw ng kaarawan ko!

"Ikaw yan, that's how you died. Don't worry makakalimutan mo din to."

Napalingon ako sakanya pero binalik ko na din agad ang tingin ko sa screen.

May pumasok na lalaki, nakatalikod siya.

Is that him?

What is he planning?

Wait...

*Screeeeech/

Wh-what? Nag bublurred yung paningin ko or yung screen ang nag b-blur?

"D-devangel..."

Before everything went black, I heard her say something.

"Oh well, that's normal."

----------------------------------------------------------

End of this Chapter