SIMULA

227 8 6
                                    

"I'M JUST YOUR FANGIRL. NOTHING MORE. NOTHING LESS. IT'S FUCKING HURT, DUKE! SANA NOONG UNA PALANG 'DI KA NA NAGPAASA! ANG SAKIT! ANG SAKIT-SAKIT! UMASA NA AKO! UMASA NA! TAPOS? BABAWIIN MO? YOU'RE CRAZY HUMAN! I'M DONE!"

Di ako alam kung bakit umabot kami rito. Di ko alam kung paano nangyari sa amin 'to.

Nakita ko siyang lumakad papaalis sa sinisilungan naming waiting shed. Sobrang lakas ng ulan. Basang-basa na siya.

'Di ko alam kung susundan ko pa ba siya? O, mananatili rito sa kinatatayuan ko. Alam kong kasalanan ko pero ito talaga gusto ko.

Humakbang aking mga paa para habulin sana siya pero kusa itong tumigil. Basang-basa na rin ako habang tumutulo ang aking luha.

"Balang araw, Tiny, maiintindihan mo lahat-lahat. I'm sorry..." Bulong ko sa hangin.

Alam kong 'di mo ko mapapatawad pero sana sa susunod na magkita tayong dalawa, successful na tayo sa mga pinapangarap natin, nakuha at nakamit na natin 'to.

Tinignan ko pa siya sa huling pagkakataon bago sumakay sa kotse.

"Pinapangako ko, babawiin kita, Tiny. I chase you and hindi na kita pakakawalan pa. I love you, Tiny. I love you but for now I'm sorry kailangan pa kitang saktan. Tatlong taon lang 'to..."

At, tuluyan na kong sumakay. Nang gabing iyon, lahat nagbago, mga kaibigan ko na nasasayang sa aming dalawa at sa mga magulang ko, hindi man nila pinaparamdam pero alam kong disappointed din sila.

"I'll set you free, Tiny, for the meantime..."

×××

PS: bitawan ko muna ito sa inyo. Hahahaha😂
Soon pa ito after ng Will ni Sejun.

𝙳𝚒 𝚗𝚊 𝚋𝚊𝚋𝚊𝚕𝚒𝚔 || 𝚂𝙱𝟷𝟿 𝚂𝚃𝙴𝙻𝙻 Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon