prasinus

prologue

"Your red dress suits you very well." I was taken aback when suddenly, a man with blue tie approach and opened a conversation with me.

Well, I can say that he looks very charming with his tuxedo. He has a nice body built which commonly attracts women, but not me. He has a pretty long eyelashes, a very thick eyebrows, maybe that's his asset. I can clearly see how his not-so-big eyes hypnotize me. A long, pointed nose. And a thin lips that looks so sweet, makes me wanna taste it. He also has this long neck, and he's also tall, maybe he's 6 or 7 footer?

"Mmm. Thank you, your tuxedo also suits you right." I said with a polite tone.

"I guess you already saw your soulmate, huh?" He said. Muli kong iginala ang aking paningin, ngunit katulad ng dati, tanging kulay asul lamang ang kulay na aking nakikita.

Nanlulumong napatingin ako sa lalaking kausap ko, "N-No, I haven't seen my s-soulmate, m-maybe I don't have one?" Pumipiyok kong sambit.

Lumapit siya sa'kin at umupo sa tabi ko, he ordered tequila and faced me. "Hush now, lady. You'll see your soulmate, not now but soon." He said as if he can conclude my future.

Nagtatakang ini-angat ko ang paningin sa kanya, "S-Soon? How can you be so sure?" I said with high tone.

Ngunit imbes na sagutin ang katanungan ko, unti-unti niyang inilapit ang mukha niya sa'kin at hinalikan ako ng mariin.

I response. May nagtutulak sa'king halikan siya pabalik, maybe it's the alcohol. Kasi aware akong may tama na din ako katulad ng ibang nagsasaya sa dancefloor.

Patuloy kaming naghahalikan, dinaramdam ang init ng kanyang kamay na naglalakbay sa'king katawan.

Matapos ng mainit na tagpong iyon ay kumalas na siya sa pagkahalik sa'kin, "Y-you're a great kisser." Sabi niya habang nakatitig sa'king mga mata.

Naramdaman kong uminit ang magkabila kong pisngi, "O-oh, thank you."

Inayos niya ang ilang hibla ng buhok kong lumipad sa bandang ilong ko, "Still pretty, parang hindi ka nagbago magmula noon. You're still the same Zyra I've known."

'H-how did he?! How did he knew my name?!'

Ngumiti ako sa kanya ng pilit at iwinaksi ang mga naisip, I'm just overreacting. Calm yourself Zy, kaka-labing pitong taon mo palang.

'I'm just eager to meet my soulmate kaya kung ano anong naiisip ko. Yeah, that's right.'

Bumuntong-hininga ako at muling ngumiti ng pilit, "P-pardon?"

"Ang sabi ko, parang hindi ka nagbago. Ganoon padin ang itsura mo, mula noon hanggang ngayon." Muling pag-uulit niya sa sinabi niya sa'kin.

Doon tumambol ng napakalakas ang puso ko, 'kilala ko ba ang lalaking ito?'

Hindi na ako nag-isip dahil nananakit na ang ulo ko, may tama na ako sa alak kaya alam kong nagha-hallucinate lamang ako.

Ngunit nang sinubukan kong tumayo at lumayo sa lalaking nasa harapan ko ngayon, nahilo ako at muntikang matumba, mabuti na lamang at nahawakan niya ako sa magkabilang braso.

"Tch. Lampa ka padin talaga hanggang ngayon." He chuckled.

'What the fuck?'

Umayos naman ako ng tayo at tinanggal ang kamay niya sa braso ko.

"Still wanting to be independent, huh? Walong taon, Zyra. Walong taon kitang hinintay, walong taon kitang pinakawalan. Ngayong nahanap na muli kita, hinding-hindi na kita papakawalan pa." Is he on drugs?! Ano bang pinagsasasabi nito?!

"I-i'm sorry, mister. Ngunit hindi ko ho kayo kilala, we're strangers, and how the hell did you know my name?!" Pilit kong kinakalma ang sarili ko.

Ngumiti siya ng pagkatamis-tamis dahilan upang makaramdam ako ng kakaiba sa'king tyan.

"I've been looking for you. I've been loving you secretly, until now. And I don't wanna lose you anymore. I-i can't." He said between his tears.

Yes, umiiyak ang isang estranghero sa harapan ko.

Pilit kong inaalala ang nakaraan ko kung kilala ko ba itong lalaking 'to ngunit muli lamang nanakit ang aking ulo.

'Who the hell are you?!'

"S-sino ka?" Lakas-loob kong sambit ngunit ang totoo niyan ay kinakabahan na ako.

"Russel." At nang muling magtama ang paningin namin, doon ako muling nakakita ng liwanag. Just like what I've seen 1 year ago.

I roam my gaze and felt so much happiness.

'I-i can see colors again! I can see different colors again!' Masaya kong sambit sa sarili ko.

Nangingiti akong humarap kay Russel, upang magpasalamat. I know, he's the one, he's my soulmate. Dahil sakanya ay nabalik muli ang mga kulay na dati kong nakikita.

Ngunit isang patak ng luha ang lumabas sa mata ko nang hindi ko na siya mahagilap pang muli.

'I lose him. Again. I lose my soulmate. I lose the one who cares for me. I lose Russel, again.'

Ngunit alam kong kahit ilang beses ko pang sisihin ang sarili ko ay hindi na siya babalik sa'king muli. Hindi na. Hinding-hindi.

Naluluha akong napatingin sa kaninang inuupuan niya.

Doon ko lang din narealize ang sinabi niya sa'kin.

'Your red dress suits you very well.'

"Oh. It was red, n-not blue. Ha, haha." I said, absentmindedly.

"H-hindi pala ako ang karapat-dapat sa'yo. N-nakita mo na ang totoong m-magmamahal sa'yo, ang k-karapat-dapat para sa'yo. At a-alam kong hindi ako 'yon. K-kahit na sinabi mong a-ako ang mahal mo. N-noon mula ngayon." Lumuluhang sambit ko.

'A-ang daya mo naman e, sabi mo m-mahal mo ako. T-tapos ngayon a-aalis ka bigla. W-walang paalam, nakakainis ka!'

Nakakatawang isiping heto ako, umiiyak muli. Napag-iwanan muli.

'And it looks like I'm the one who's loving you secretly. I still love you, always you, Russel.'