Zwei Adler - Dwa Orły

Droga Do Wojny

Rok 1934 - Rok po przejęciu władzy w Niemczech przez Adolfa Hitlera, Polski rząd otrzymuje propozycje paktu o nieagresji wobec siebie. Zostaje on podpisany. Niedługo po tym, bo w 1935 roku umiera przywódca II Rzeczpospolitej Marszałek Józef Piłsudski. Zgodnie z jego wolą prezydentem zostaje szef BBWR i Marszałek Sejmu - Walery Sławek, natomiast Ignacy Mościcki rezygnuje ze stanowiska głowy państwa Polskiego. W międzyczasie powiązania prezydenta z ziemiaństwem wykorzystuje ugrupowanie Żubrów Wileńskich. Dochodzą oni do porozumienia z nowym prezydentem, przez co premierem zostaje Władysław Studnicki. Na pociągnięcie za sobą reszty znanych działaczy Żubrów nie było trzeba czekać. W rządzie zasiadły takie osobistości jak między innymi Adolf Bocheński jako Minister Spraw Zewnętrznych, Stanisław Cat-Mackiewicz jako Minister Spraw Wewnętrznych, Aleksander Bocheński jako Minister Przemysłu i Handlu oraz Jerzy Giedroyć jako Minister Poczt i Telegrafów, będąc też przy tym prezesem Poczty Polskiej, czy też Polskiej Spółki Radiowej.

Po jakimś czasie, bo w 1936 roku, III Rzesza wystosowuje propozycje budowy nowych autostrad i połączeń kolejowych między obojgiem państw, na co ówczesny rząd Polski ochoczo się zgadza. Doprowadziło to do masy innych inwestycji takich jak eksterytorialna autostrada do Prus Wschodnich, rozbudowa kopalń na Śląsku, czy też kolejna rozbudowa portu oraz stoczni w Gdyni. Działo się to w zasadzie jedynie dzięki członkom Żubrów w rządzie ze swoimi poglądami proniemieckimi w strefie sojuszu.

Naród Niemiecki i Polski zbliżyły się tak bardzo, że zaczęto organizować nawet wspólne manewry wojskowe, a swoje tajne konstrukcje III Rzesza testowała między innymi na poligonie w Pszczółkach, Mysłowicach, czy też Grodnie.

W styczniu 1938 przyszła niebywała propozycja od strony Niemieckiej - propozycja sojuszu. Prezydent Walery Sławek i spora część rządu nie była zbyt temu przychylna, lecz pod naciskiem Studnickiego, Bocheńskich, Cata-Mackiewicza i wielu innych Żubrów, rząd uległ tej propozycji. Coś co wydawało się nieprawdopodobne, stało się prawdą. II Rzeczpospolita była już oficjalnie sojusznikiem III Rzeszy.

Krótki czas po podpisaniu sojuszu doszło do Anssluchu Austrii, w wyniku czego była już ona integralną częścią Niemiec. Wprowadziło to w zakłopotanie wiele osób, lecz nikt nie przejmował się tym do pewnego czasu... III Rzesza zaczęła rościć sobie prawo do Kraju Sudeckiego z dosyć dużym alibi - mieszkało tam wielu Niemców. Sprawę podczas konferencji Monachijskiej poparła również Polska żądając od Czechów oddania Zaolzia. Alianci pomimo wielu obietnic zostawili Czechosłowaków samych, przez co ci utracili dosyć dużą część swoich terytoriów. Niedługo po tym, bowiem w lato tego samego roku doszło do wysłania ultimatum przez Polski rząd do Litwy, chodziło o anektację dawnych terenów. Tutaj natomiast sprawę poparła Rzesza. Gdyby rząd w Kownie odrzucił tą propozycję, nie skończyłoby się to dla nich dobrze... Luty 1939 roku przyniósł kolejne powodu do zaniepokojenia, Czechy zostały zajęte przez Niemcy, południe Słowacji i Zakarpacie przez Węgry, a na pozostałych terenach powstał Polski Protektorat Słowacji. W międzyczasie poprzez utworzenie granicy Polsko-Węgierskiej doszło do utworzenia autostrady między oba państwami. Po jakimś czasie Rumunia zrzekła się Transylwanii Północnej na rzecz Węgier oraz Dobrudży na rzecz Bułgarii. Wszystkie trzy państwa weszły w skład Osi.

Jest obecnie kwiecień 1940 roku i wszystko wychodzi na to, że Europa znów będzie drżała w strachu wojny... Wojny totalnej... Oddziały Polskie, Niemieckie, Węgierskie, Rumuńskie, jak i nieliczne Włoskie oraz Bułgarskie zaczęły zbierać się blisko granicy Radzieckiej. Są to pewne oznaki planów wojennych przeciwko czerwonej zarazie na wschodzie... Jak poradzi sobie z tym pewien Polski wojak? Tego dowiemy się wkrótce...