ဦး "ကိုကို"
"ဦးေလးျကီးေတာ္ပီ....မေျပးႏိုင္ေတာ့ဘူး...နားေတာ့မယ္....."
"မရဘူး..မနားရဘူး..ခုမွေျပးတာႏွစ္ပတ္ဘဲ႐ွိေသးတာေလဘယ္လိုလုပ္ေမာေနတာလဲ.....ကိုယ္ေတာင္မေမာေသးဘူး..."
"ဦးေလးႀကီးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔တူမလား..ကြၽန္ေတာ္ကခုမွငယ္ငယ္ေလးဘဲ႐ွိေသးတာကို...."
"ဘယ္နားကဘာကငယ္တာလဲ...ကေလးမွာငယ္တာဆိုလို႔တစ္ခုဘဲ႐ွိတယ္...
"
"ဟာ...ခင္ဗ်ားႀကီး..စလာျပန္ၿပီလား...စိတ္တိုလာပီေနာ္ေမာရတဲ့ထဲ....ခင္ဗ်ားႀကီးနဲ႔ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး...."
"လုပ္ပီ..လုပ္ပီ..ကေလးကိုယ့္ကိုဘာကတိေပးထားလဲမေန႔က..ေယာက်ာ္းဆိုတာကတိတည္ရတယ္ေနာ္...."
ရိေပၚလမ္းမွာဘဲထိုင္ခ်ကာေခါင္းကိုကုတ္ရင္း..."တည္ပါတယ္ဗ်ာ..ေမ့သြားလို႔ဟာကို..."
"ေမ့.ေမ့..အားေနေမ့ေန..အဲ့ဒီေမ့လြန္းတဲ့ေခါင္းကိုဘယ္ေန႔ေခါက္ျပစ္မလဲဆိုတာေစာင့္ေန...."
"ခင္ဗ်ားႀကီးေနာ္...အဲ....ေမ့လို႔sorry...ဦးေလးႀကီးေခါက္ျခင္တိုင္းကြၽန္ေတာ္ကေပးေခါက္မွာတဲ့လားေဝးေသး...ဟိုးနားကဘံုေက်ာင္းသြားပီးသြားဆုေတာင္းေနလိုက္......"
"ေအ..ခုလိုရန္ျပန္ျဖစ္ဖို႔ေတာ့မေမာဘူးဟုတ္လား...ထဆက္ေျပးမယ္..ေတာ္ၾကာေနျမင့္လာရင္ပူလာလိမ့္မယ္...."
"ဟင့္..ဟင့္..😫😫မေျပးႏိုင္ေတာ့ဘူး...ေျခေထာက္ေတြနာေနပီ..ဦးေလးႀကီးေျပးခ်င္ေျပးေလကြၽန္ေတာ္ဒီနားကခံုေလးမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေစာင့္ေနမယ္ေလ..ေနာ္...ေနာ္..ေနာ္လို႔..."
လုပ္ပီဒီကေလးျပစ္ခြၽဲပီးလက္နက္ကုန္ထုတ္သံုးေနျပန္ပီး...
မရဘူး...ဒီ၆ရက္မွာေတာ့အလိုလိုက္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး၆ရက္ပီးရင္ေျပာစကားဒီကေလးနားေထာင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး....
"No!!!မရဘူး...ကေလးခုလိုေမာေနတာအားေနအိပ္ အိပ္ပီးရင္စား.စားပီးရင္ဂိမ္းေဆာ့ဒါဘဲလုပ္ေနလို႔ေမာေနတာကေလးခုလိုဘဲဆက္ေနရင္ကိုယ့္အရြယ္ဆိုဝက္ႀကီးျဖစ္ေနလိမ့္မယ္...."
"ျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ...ေတာ္ပီ...မေျပဘူး..."
"မရဘူး...!!!!!"
