Anladım ki be gülüm Sevgiler paylaştıkça artarmış Yazdıkça çoğalan sayfalar gibi Hüzünler de aktıkça artarmış Aktıkça taşan ırmaklar gibi
Ne diyeyim Geçip gittin ömrümden Uçup giden kuşlar gibi Uçup giden başım üstünden
Oysa ben... Oysa ben hala deliler gibi sevdalı Yol işçileri gibi Umudu yaralı Bir yetim sokagında Bir Yetim sokagında ağlayan çocuklar gibi Bir sahipsiz mezar İnan benden daha yalnız değil Ruhu zindanlarda Elleri kar ayazı değil
Şu bağırtıyla geçip giden tren Şu eski evin kırık penceresi Şu köşede asırlardır okumayı bekleyen mektuplar
Ah be gülüm Ayrılık Ayrılık ölümden ağır değil
Döne döne düşmek var ya Bile bile kahrolmak Sızlaya sızlaya Gidenlerin ardından bakmak
Kahrolsun dünya Kahrolsun yaşamak Neresinden tutsan ayrılık Nesini bilirsen kahrolmak...
Vuslat Tuna
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
