Perfect Two

Perfect Four~

Christler's POV

The heck!

"Kuya ano ba? Hindi ka nagiingat?! Makakapatay ka ng tao ah!" sigaw ko sa driver nung motor.

Aish, nagiinit ulo ko dito ah.

"S-sorry po." sabi nung driver.

"Fudge. Anong magagawa ng sorry mo?!" sigaw ko.

"Ano ba?! Tatapusin nyo pa ba yang eksena nyo? Dalhin nyo na kaya ako sa hospital!" sigaw ni Frances.

Fudge. Si Ces! Di naman masyadong malakas ung impact.

Pero natumba sya. Tapos may sugat ung kanan nyang binti.

"Umalis ka na kuya. Bago pa kita masapak." sabi ko.

Dali dali nang umalis ung Lalaki.

"Bat mo pinaalis?! Ang shunga mo talaga! Sino magdadala sakin sa hospital?!" sigaw ni Ces sakin.

"Sa tingin mo, makakasakay ka so motor nun? Tapos tatlo pa tayo?" sagot ko.

"Hey. Stop fighting nga. Its so nakakairita! Kuya Chris kargahin mo na nga si Ate. Papara ako ng taxi!" sabat ni Nairrah.

Binuhat ko si Frances. Ung pang bridal.

"Ugh! Ibaba mo ko! Takte!" nagpapapalag na sabi ni Frances.

"Ibaba kta? Hindi ka nga nakakalakad e. Tsk, Ces naman! Wag ka muna umarte." sabi ko.

Nanahimik nalang sya. Buti naman!

After 10 mins, nakarating kami sa pinaka malapit na hospital.

Chineck nila agad si Frances.

Naghintay lang kami ni Nairrah sa waiting area.

"Kuya. Kinakabahan ako. Baka putulin paa ni Ate!" sabi ni Nairrah.

"Pfft. Hindi un mangyayari baby okay?" pag comfort ko.

"Sorry kuya ah. Kundi ako tumawid di sya mababangga." malungkot na sabi ni Nairrah.

"Baby. Its not your fault okay?" nakangiti kong sabi.

Nakapout sya habang tumatango.

Mayamaya, lumabas na ung Doctor.

Napatayo ako agad.

"Kamusta po?" tanung ko.

"Shes okay. May pilay lang sya sa paa kaya nilagyan namin un ng bandage. Hindi muna sya pwedeng maglakad in 3 days okay? Kasi baka mapasama pa. I need to go." sabi nung doctor.

Tumango nalang ako at nagpasalamat.

Then, pumasok na kami sa kwarto ni Ces.

Pagpasok namin. Nakabusangot si Ces.

"Ate! OMG! Sorry sorry. Huhu." sabi ni Nairrah at niyakap si Ces.

"Tsk. Next time wag mo nang uulitin yun ha?" sabi ni Ces.

"Opo. Opo. Sorry ate." at kiniss nya sa cheeks si Frances.

"Labas muna ko." paalam ko. Kasi baka nakakaistorbo na ko sakanilang magkapatid.

Palabas na ko, pero napatigil ako ng magsalita si Ces.

"C-chris... T-thankyou."

**********

Frances' POV

Geez! Anong nasabi ko?! Bigla nalang lumabas sa bibig ko!

Napatigil si Chris dahil sa sinabi ko.

Tss, panigurado kinikilig na naman ang loko.

Humarap sya at ngumiti.

Yung smile na yun! Yung smile na namiss ko.

"Welcome." sabi nya at kumindat.

Lumabas na rin sya.

Napangiti ako sa sinabi nya. Nakaramdam rin ako ng pagiinit ng pisnge.

"Ayieeee! Ate kinikilig." pang aasar ni Nairrah sakin.

"Tse. Hindi noh!" pag tanggi ko.

"Suuuus. Haha. You're blushing kaya!" sabi ni Nairrah sabay belat.

Okay okay. Aamin na ko. Kinikilig na ko.

[Fastforward]

"Doc, thankyou po. Aalis na po kami." sabi ni Chris sa doctor.

Makakalabas na kasi ako.

Kaso nga lang, bawal pa ko maglakad. Kaya naka wheelchair ako. -___-

Pero as usual, maganda parin ako.

Mayamaya, sumakay na kami sa taxi at umuwi.

Wala sila mommy. Nag punta sila sa America for 1 week. Astig noh?

Business na naman. Hindi ko na pinaalam sakanila yung nangyari sakin.

For sure, wala rin naman silang magagawa. Baka makaistorbo pa ko sa business nila.

"C-ces..." tawag sakin ni Chris.

Humarap ako sakanya at hinintay ang kanyang sasabihin.

"F-friends?" kinakabahan nyang tanung at inabot ang kamay para makipag shake hands.

Friends? Handa na nga ba kong patawarin sya?

Kaya ko na bang makasama sya araw araw?

Kaya ko na bang magtiwala ulit sakanya?

Siguro, oo.

Panahon na siguro para magpatawad. Tutal, mukhang natuto na naman sya e.

Atyaka, friends nalang naman ang hinihingi nya.

Dahil ipinangako ko sa sarili ko, na hindi ko na ulit sya mamahalin.

Bitter na kung bitter, its for my own good.

Maaring bumalik na ko sa dati. Ang nagbago lang, palaban na ko ngayon.

"Friends." ngumiti rin ako at inabot ang kamay nya.

Halata naman ang pagkagulat nya.

"Seryoso ba yan?" gulat nyang tanung.

"Hindi joke lang. Ge alis na." pamimilosopo ko.

"Eto naman. Naninigurado lang e. Halika nga dito." sabi nya at niyakap ako.

Agad ko namang siniko ang tyan nya.

"Hey! Tandaan mo FRIENDS nalang? Okay? Bat yumayakap ka pa dyan huh?!" pagmamataray ko.

"Edi wag. Haha. Pahinga ka na. Uwi nako." sabi nya.

"Sige  ingat." sabi ko at pumasok na.

Oo mahal ko pa sya. Pero hindi na katulad ng dati na sobra sobra.

Gusto ko na rin mag move on. Hindi naman siguro masama kung magiging magkaibigan kami noh?

Balang araw, makakatingin na rin ako sakanya na wala ng nararamdaman pa.

**********
Yeah I know maikli at sabaw. :( Haha. Sorry guys :))

Pagbigyan nyo ko. Haha. Promise babawi ako next chapter.

Asahan nyo po ung matagal na UD. Maybe next year. =)) hahah.

Keep supporting. :'))

What can you say ngayonh friends na sila?

Pagtyagaan muna, please? :)

Salamat. =))

Vote and Comment! :)