တခ်ိန္က မင္းနဲ့ေလ်ွာက္ခ့ဲဖူးတဲ့
ေက်ာင္းလမ္းေလးက သိပ္တိုလြန္းတယ္။ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္ေတြအတိုင္း
လွမ္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေျခလွမ္းေတြေၾကာင့္ျဖစ္မွာေပါ့။အခုေတာ့
မင္းမပါဝင္ေတာ့တဲ့ ကို႔ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြကို
စည္းခ်က္ကင္းမဲ့တဲ့ ရင္ခုန္သံနဲ႔အတူ
ေက်ာင္းလမ္းမထက္မွာ ေႏွးေကြးစြာ
ေျခရာထင္ေနေစမိၿပီ ကေလးငယ္ရယ္...
YOU ARE READING
ခ်စ္ေသာ.....
Poetryႏွလံုးသားမွ အရင္းတည္သည္.... ဟိုအေဝးက ကေလးငယ္သိေစေသာ္....