"နင် အဲမှာ တစ်သက်လုံး ပိတ်မိနေ
တော့မလိုဟယ် အရူးရဲ့..."
"Joohyun..."
"ငါ နင်ကို မြန်မြန် ဆွဲခေါ်ခဲ့လို
တော်သေးတယ်။"
ကျွန်မတို့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိမ်တွေနဲ့
ဖုံးလွမ်းသွားသည်။ကြယ်တွေ နဲ့ နေဟာ
တပြိုင်တည်းထွက်ပေါ့လျက်ရှိပြီး နေနဲ့ နီးကပ်နေပေမယ် ပူတယ်လို မခံစားရဘူး။
Seulgiအချိန်တိုတွင်း ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ အရာအားလုံးကြောင့် အသံတိုးတိုးသာထွက်တော့တယ်။
"ကေျးဇူးပါ.."
Joohyun က ကျွန်မ အံအားသင့်
နေ တာကို ကြည်ပြီး
"ငါတို့ အခု ကောင်းကင်ဘုံမှာ
ရောက်နေတာလေ။ လှတယ်မလား..."
"အင်း..."
"ချောက်ကမ်းပါးစွန်းက ခုန်ချရဲတယ် ဆိုတာ ကိုယ်ကိုသတ်သေတာကို ဆိုလိုတာ မဟုတ်ဘူးလေ...seulgi.."
ကျွန်မလည်း ရယ်မိပြီး
ခေါင်းကို ပွတ်သတ်လိုက်သည်။
"နည်းနည်း အတည့်ယူမိသွားတာပေါ့
ဟား ဟားး"
"အတည့်ယူစရာ ရှားလို အဲ့ဒါကို
ယူစရာလား အရူးရဲ့။ ငါ တင့်စားပြီး
ပြောတာပါ သိရဲ့လား။"
သူအကျင့်တိုင်း ကျွန်မရဲ့ ပခုံးကိုထုတယ်။
Seulgi အရမ်းပျော်နေမိသည်။ သူ အသက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး
" တင့်စားတယ်လိုပြောလည်း
ထပ်လုပ်မယ် joohyun..ပြီးတော့ ညီမ ပြောခဲ့သမျှကို တောင်းပန်ပါတယ်။ အစ်မ
မှန်တယ် အချစ်ဆိုတာ စာရင်းဇယားတွေနဲ့လည်း မသက်ဆိုင်သလို တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နဲ့ မုန်းတီးလာတာလည်း မဟုတ်ဘူး...အမေပြောသလို
Love is jumping off
the cliff with someone.
Not knowing where to land and
not caring as long as we get there together."
Seulgi မျက်လုံးကို မှိတ်ထားလိုက်ပြီး
"အကယ်၍ ဒါက ညီမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ နောက်ဆုံးပန်းတိုင်ဖြစ်တယ် ဆိုရင်လည်း
ညီမ အဆင်ပြေပါတယ်။ ဘယ်နေရာပဲဖြစ်ဖြစ် ညီမ လက်ခံနိုင်ပါတယ်။"
Seulgiတစ်ယောက် joohyun
နမ်းမယ်ဆိုပြီး ရှေ့တိုးလာလိုက်သည်။
သူက seulgi နူတ်ခမ်းကို လက်နဲ့လှမ်းကာလိုက်ပြီး
YOU ARE READING
What Happens When The Stars Go Out (Short Story)
Fanfiction"Go ahead...miss me.." #All credits goes to TheJesseClark
