Karanlığın Sessizliği

Benden sonra....

Bir an duraksadım. Elime gelen kan'a bakamadım bile çünkü.... Bu benim kanım! Herkes duraksadı. Kafamı kaldırdığımda o pislik kaçmıştı! Allah kahretmesin! Nefesim daralmaya başladı.
"Yıldız! Yıldız! Aç gözlerini!"
Başak başımda bağırıyor ve ağlıyordu. Almila hemen bez getirdi ağlayarak yarama bastı. Başak telefona sarıldı ambulans çağırdı. Almila ağlayarak konuşmaya başladı.
"Özür dilerim Yıldız ben böyle olsun istememiştim!"
Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu. Sesleri bulanık geliyordu. Uyumak istiyordum. Canım acıyordu fakat uyku beni içine çekiyordu. Yavaş yavaş gücüm azalıyordu. Nefesim daralmaya başladı. Ve bir an konuşmaya başladım ağzımdan şu sözler dökülüverdi.
"Eğer bana bir şey olursa kendinize iyi bakın. Başka bir şehire gidin canınızı kuratrın ve benim için ağlamayın..." yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu."h-hoşçakalın" dedim ve derin bir uykuya daldım...

Almila

Yıldız galiba ölmek üzereydi ya benim yüzümdendi..Ambulans geldi hemen hastaneye gittik başak'ta bende ağlıyorduk. Ya arkadaşımızı kaybedersek o zaman biz ne yapardık. Hastaneye geldik sedye getirdiler ve hemen ameliyathane'ye aldılar yıldızı. Allahım nolur bir şey olmasın...

Başak

Yıldız'ı ameliyathane'ye almışlardı. İçimde çok kötü bi his vardı. Sanki sanki yıldız ölecekmiş gibi. Ben bunları düşünürken gözyaşlarım süzülüyordu. İnşAllah arkadaşıma bir şey olmaz.

3 saat sonra

Almila

Yıldız'ın doktoru ameliyathane'den çıktı. Başak ile beraber yanına gittik. Doktor;
"Hastanın yakınları siz misiniz?"
"E-evet biziz nesi var?"
"Yıldız çok ciddi bir yara almış şimdi yoğun bakıma alacağız sizi ümitlendirmek istemem ve bu yüzden her duruma karşı hazırlıklı olun" dedi ve gitti. Yıldızı çıkardılar.
"Yıldız aç gözlerini burdayız arkadaşım." Yanımızdan geçti ve yoğun bakıma aldılar. Başak ile yoğun bakımın orada bekledik. Ayağa kalktım.
"Ben bi hava almaya bahçeye çıkacağım" dedim Başak başını onaylarcasına salladı. Koşar adımlarla bahçeye çıktım. İçimdeki duygular çok karışıktı. Ağlamaya başladım "Ya arkadaşım ölürse benim yüzümden ulan ben nasıl yaşarım o benim canım lan canım" diyerek ağlamaya başladım.

Başak

Doktor geldi yanıma. Doktor;
"Hastayı 5 dakika görebilirsiniz"
"Gerçekten mi?"
"Evet buyrun" dedi doktor. Giydim gerekenleri ve yıldız'ın yanına geldim. Baş ucuna oturdum. "Yıldız beni duyuyor musun? Seni çok seviyorum bizi bırakma lütfen. Biz seninle hep kavga ederdik eğer sen gidersen ben kimle kavga edicem?" diyerek ağlamaya başladım. Olamaz yıldız'ın kalbi durdu. Ağlayarak deli gibi dışarı koştum. "Yardım ediiiin kimse yok muuuuuuuu?" Doktorlar içeri girdi beni almadılar. Almila koşarak yanıma geldi.
"Noldu noldu?"
"Kalbi durdu!"
"Olamaz hayır" doktorlar kurtarmak için herşeyi yaptılar ve sessizce yanımıza geldiler.
"Malesef yıldızı kaybettik. Başınız sağolsun." Bir an içimde fırtınalar koptu. Doktora baktım;
"Son kez içeri girip görebilir miyim?" "Buyrun" dedi ve içeri girdim. Almila ağlayarak bahçeye koşmuştu. Yine yıldızın başına oturdum. Hıçkırarak ağlmaya başladım. Hızlıca kalbine vurdum yıldızın.... Veee.....