-მისაა!!
სახლში ქალის ყვირილი ისმის, ნორმალური სიმაღლის, გამხდარი გოგონა მას სწრაფად უახლოვდება და მისგან დავალებას ელოდება.
-მისა, ბაზარში წადი. სია მაგიდაზე დაგიტოვე.
გოგონა უხმოდ გადის ოთახიდან, მაგიდიდან ფურცელს იღებს და სახლს მალევე ტოვებს.
***
სახელი: მისა.
გვარი: პაკ.
წლოვანება: 22.
საცხოვრებელი ადგილი: ბუსანი, სამხრეთ კორეა.
ოჯახი: დედინაცვალი, ნახევარ-და და ნახევა-ძმა.
***
გოგონა ვიწრო გზაზე მიაბიჯებს და თნ თავის ცხოვრებაზე ფიქრობს. თუ ამას ცხოვრება ქვია რათქმაუნდა. თავისუფალი არასდროს ყოფილა, მეგობარი
არასდროს ყოლია. ყოველთვის იმას აკეთებს რასაც 'ოჯახის წევრები' უბრძანებენ. ხოლო თუ მათ შეეწინააღმდეგება იცის როგორ სავალალოდაც დამთავრება
ყველაფერი. მამა რამოდენიმე წლის წინ დაკარგა. მან გოგონას საკმაო ქონება დაუტოვა, მაგრამ ეს ქონება, დედინაცვალს 'კლანჭებით' უჭირავს. მისა კი
სუსტია....არ შესწევს მათთნ შეწინააღმდეგების ძალა. უნდა, მაგრამ იცის, რომ ვერ შეძლებს. ჯერ მხოლოდ 22 წლის იყო და უკვე ამდენი ტანჯვა გამოვლილი.
სიაში ჩწერილი, ყველა პროდუქტი იყიდა და სახლში აუჩქარებელი ნაბიჯებით დაბრუნდა.
-დავბრუნი.
ოდნავ ხმამაღლა წარმოთქვა გოგონამ და პარკები სამზარეულოში დაალაგა, ხოლო შემდგომ თავისი ოთახისკენ გასწია. ოთახი სხვენს უფრო გავდა,
ვიდრე საძინებელ ოთახს.
-ო, აქედან ყველა წიგნი წაკითხული მაქვს.....ახლა რაღა გავაკეთო.
ამოიწუწუნა მისამ თვისთვის. გამხდარი, პატარა გოგონა ფანჯრის რაფაზე ჩამოჯდა. შემოდგომაა.....მაგრამ ისევე თბილა, როგორც ზაფხულობით. სულ
