UNCONDITIONAL

Chapter 2

(A/N: While I'm writing this chap pinapakinggan ko ang kantang CREEP)

"Stay."

Bigla ang dagsa ng libong boltahe sa balat niya mula sa pagkakahawak nito. May kung ano sa boses nito na naghatid ng kakaibang kaba sa dibdib ni Helena. Napapitlag pa siya ng maramdaman niya ang marahang pagpisil nito sa braso niya.

"Stay." Ulit nito na nagpa-angat ng tingin niya mula sa pagkakahawak nito paakyat sa mukha ng lalake.

His gaze tell her something deep. A mix of dark and mysterious. Nagbibigay ng kakaibang pakiramdam. Isang mensahe na hindi niya matukoy... na nakakatakot alamin at wala siyang balak basahin... sa ngayon.

This is strange and he is as what she is strange because of his touch and gaze.

Bigla siyang naduwag dahil para itong Leon. An alpha that you wouldn't dare to pass by.

Ngayon niya lang din napag-aralan ng mabuti ang mukha nito. He really is very, very good looking in  mysterious way that spoke dark and promises. From his unruly hair to his aristrocat nose. And oh boy, damn those eyerbrows. He has a perfect set of model type jawlines, and his face is beyond gorgeous.

When she look at his eyes she flinch. His gaze are intense and intimating.

'What the hell happening to my mind?'

She needed to wake up with this drean. Unless...

Marahan niyang kinagat ang dila para matauhan na umepekto naman. She needed to.

'Get yourself, Helena Fontanilla!'

Tumikhim siya at marahang hinila ang braso niya na hawak nito na agad namang pinakawalan ng lalake. Na para bang maging ito man ay nagtataka kung bakit hawak pa din ang braso niya.

"I'm sorry." Marahang wika nito. Dahil nakatutok ang mga mata sa lalake ay kitang kita niya ang paglunok nito. "Ako na lang ang aalis baka naabala na kita."

"No! I m-mean yes." She utter. What did she say? Parang gusto niya nang maglaho na lang lalo na't nakita niya na pinipigilan nitong matawa. He amuse with frown on his forehead. Parang gusto niya ding tawanan ang sarili. "You don't have to leave. M-malawak naman itong garden. Mayamaya ay papasok na din ako sa loob ng bulwagan. Medyo nainip lang talaga ako kaya naisipan kong lumabas muna at magpahangin at wala din naman akong balak na magtagal pa dito..."

She pause. Is she blubbering?

She heard him chuckle.

Confirmed. Nababaliw na siya.

Dahil sa presensiya nito kanina, nakalimutan niya na ang unang pagkikita nila na sa pagkakatanda niya ay sobrang asar siya.

'Mukhang hindi na ngayon.'
Kastigo ng isipan niya.

At ang muling pagtatagpo nila ngayon sa ilalim ng buwan at mga bituin, tuluyan na siyang tinakasan ng subconcious mind niya.

May kung ano dito na nagbibigay labo sa kasalukuyang isipan niya. Pati ang senses niya ay apektado. Na kung tuusin ay mariing tingin at hawak pa lang sa braso niya ang ginawa ng lalaki.

"I get it." He whisper and look away. Sa sulok ng labi nito ay may nagbabadyang ngiti.

"What's funny?" Sita niya dito. Pinagtatawanan ba siya nito? Kanina lamang ay para siyang nababatubalani dito ngunit bigla ding naglaho ng maging pilyo ang ngiti nito.

"You?" Nilingon siya nito habang may nakapaskil na ngisi sa mga labi.

"Me?" Tanong niya din.

"No. You." There's an amusement on his voice.