❝if i'm hurt, i ain't gon' lie about it
arms crossed with the attitude, lips pouted
if i'm mad, i ain't gon' lie about it
neck roll with the attitude.❞
===
lucercia ┊
"Gözlerimi açtığımda sadece küçük bir delikten ışık sızan bir odadaydım. Zar zor karanlıkta ilerleyince herhangi bir koridorda olduğumu anladım, ansızın yukarıdan tahta gıcırdısı geldi. Bu arada söylememiş olabilirim ev odundandı. Neyse merdivenlerden çıktım, sonra iki kişi gördüm. Öpüşüyorlardı. Yan dönünce fark ettim ki öpüşenler Nadia ve Guzmán'dı. Sonra kan ter içinde uyandım." cümlemi bitirdiğimde Cayetana bana dehşetle bakıyordu.
En sonunda cesaretini toplayıp "Yani demek istediğin-"
"Böyle bir şey olamaz değil mi? Rüyaların tersi çıkmaz mı hep?"
"Lu, açıkcası bilemiyorum. Bazıları rüyaların tam tersinin çıktığına inanıyor. Ama dè jàvu yaşayanlar da genellikle oluyor."
"Böyle bir şey olamaz, olmamalı da." diye kendimle konuştum.
Dediğimi duymuş olacak ki elini masada duran elimin üstüne koydu. Cayetana bana sırrını anlatmıştı. Bir hafta boyunca yüzüne bakmama rağmen dargınlığım azalmıştı ve sanki aramızdaki bağ daha da kuvvetlenmişti. Çünkü bu sırrını sadece ben ve Rebeca biliyordu. Ona kendi rızasıyla söylememişti. Rebeca kendi gözleriyle görmüştü.
Her neyse, bu kâbustan hiç hâz etmemiştim. Zaten Guzmán, Nadia'yla benden daha çok ilgileniyordu ama umarım bu ilgisi geçiçi bir hevestir.
Kapı açıldı ve içeri Guzmán girdi. Kapıyı açık tutunca arkasından birinin daha geldiğini anladım, ama Nadia'yı beklemiyordum açıkcası.
Yüzümün nasıl bir şekil aldığını tahmin edebiliyordum; çatık kaşlarım, büzülmüş dudaklarım ve şaşkın bakışlarımla karşılamıştım onları.
Guzmán beni görünce şaşırdı. Sıranın yanına çömelip elini omzuma koydu ve bütün samimiyetiyle bana "Sen iyi misin?" dedi.
Bazen Guzmán'ın kadın olursa ne kadar kaltak olabileceğini düşünürdüm ve şu an kaltaklığını yüzdelemem gerekirse bu tam olarak %99.9 olurdu.
Onun kalbini kırmak istiyordum ama yapmadım. Sahte bir tebessümle "İyiyim." diyebildim sadece.
Normalde bu kadar güçsüz değilimdir. Hatta biraz da dobrayımdır. Fakat şimdi bir kedi yavrusu gibiydim. Belki de Guzmán'ın peşinde koşmaktan güçsüz düşmüşümdür.
Sıcak ellerini omzumdan çekti ve "İyi o zaman." dedi.
Yine bazen düşünüyordum da, acaba onun hayatını kurtardığım için mi böyle yapıyordu?
Guzmán ayağa kalktığında Nadia ona yetişip elini tuttu. Bense dönüp Cayetana'ya baktım, o da ağzı açık bir şekilde bana döndü. Ve ne olduysa o zaman oldu. Birden nefes alamadım.
Ciddi anlamda nefes alamadım. Ne kadar zorlasamda ciğerlerime oksijen dolmuyordu. Gözlerimdeki paniği gören Cayetana beni kızlar tuvaletine sürükledi. Elimi yüzümü yıkadı.
"Caye, cid-cidden nefes alamıyorum. Bu... o olayla il-ilgili değil."
"Burda beni bekle. Anneme haber vereyim seni koşturamam." dedi ve beni yere oturttu. Ve hızlıca kızlar tuvaletinden çıktı.
Nasıl olduysa nefes almayı başarabildim. Nefes alışımı düzene sokmaya çalışırken "Cayetana!" diye bağırdım. Annesiyle birlikte kızlar tuvaletine girdiler. Cayetana'nın annesinin derin bir oh çekmesine tanık oldum. Umarım başka birine daha haber vermemiştir.
Caye bana gelip sarıldı. Ben de ona sarıldım. Sanırım yaklaşık 10 dakika boyunca öylece kaldık.
Sonra Ander'in annesi, müdüre, annemle babamı okula çağırınca yine sahte tebessümümü takındım ama yine de hastaneye gitmek zorunda kaldım.
~~~
┊heyyüğ
1 yıldır gelip frikik verip geri kaçan ilham perim sonunda temelli yanımda...
neyse okuduğunuz için tşkler bebitolarım💘💫
ŞİMDİ OKUDUĞUN
toxic, lulerio
Fanfiction"Neden uzaklaşıyorsun benden? Ben de senin kadar acı çekiyorum bunu görmeyecek kadar boyalı mı gözlerin?" "Çünkü aşkın bir zehir gibi dolaşıyor vücudumda. Bunu sevmiyorum." 2020|swizzle_potter
