Cenk'ten
Öylece donup kalmıştık sanki zaman durmuştu ölümden çok doğum sessizliği vardı. ağlaması gereken bir bebek ağlamamıştı. Bu sessizliği bozan isimse cerendi "şenizin oyayla ne?"diyerek gürlemişti babama. Ben araya girmiştim bu sefer "ceren sakin-" bu kezde lafımı bölen nedimdi "Amca konuş artık yengemin oyayla ne?" Diyerek babama bir adım attı babam sakince cevap verdi "ŞENİZIN OYAYLA TANIŞIKLIĞI VARMIŞ" ceren afallarken duvardan destek almıştı. Ben babama bakarak "Baba benim sana birşey söylemem lazım" dedim cerenin kan çanağı gözleri ve soğuk kanlı nedim aynı anda bana baktı. Bense bir an gelen özgüven ile "BABA CERENİN BEBEĞİ BENDENDİ" dedim o an naptığıma dair en ufak bir fikrim yoktu ceren gözükten bir damla yaş bırakarak duvarın dibine çöktü. Bakışlarını benden çekmişti. Boşluğa dalmıştı kısa bir sessizlikten sonra babam bağırarak
"Yalan söylüyorsun sen ne dediğinin farkında değilsin" dedi. Ben tekrardan ÖYLE BİR BAĞIRARAK CEVAP VERMİŞTİM Kİ "BİR HATAYDI AMA YAPTIM İSTE-" Konuşmamı bölen ise babamın bana attığı okkalı tokattı. Tokatın etkisiyle yüzüm cerene döndüğümde ceren SENDEN NEFRET EDİYORUM. dercesine bir bakış attıktan sonra koşar adımlarla odayı terk etti Nedimse peşinden gitti.
Cerenden
Cenkin hala bunu söylediğine inanamıyorum. Ben bu şekilde düşünürken. Nedimin "CEREN" diye bağırmasıyla irkilerek kendime gelmiştim. çok sürmeyen bir sessizlikten sonra sanki böyle boğulurcasına nefes alamadım. Girişte duruken Hemen dışarıya çıkarak rahatlamak istedim. Nedimin korkusu gözlerinden okunuyordu. Cenkin benden nefret edişi bide o vardı asla unutamayacağım sözler derken. Arkamdan gelen sese döndüm. "CEREN YILMAZ?" Nedim anlamsızca bana bakarken uzaktan gelen cenkle göz göze geldikten sonra "benim" diyerek döndüm. Polis bebek hırsızı başağı yakaladığını söyledi. Nedimle kan doduran bir bakış attık birbirimize sonra lafa atılarak nedim ''bebek nerde?" Dedi bende onaylarcasına başımı sallayarak polislere baktım. "MERAK ETMEYİN BEBEK İYİ VE ŞUAN SOSYAL HİZMETLERDE YALNIZ SİZİN VE BEBEKTEN ALINACAK KAN ÖRNEKLERİNE İHTİYAÇ VAR ANNELİK TESTİ İÇİN HEMEN HASTANEYE GELMENİZ GEREKİYOR" dediler. Hayatımda daha güzel bir an daha düşünemiyordum. Hemen dna işlerini halledip beklemeye başladık.
Yazardan
Aradan iki gün geçmişti.
Cerenden
Salonda damla ve cenkle beklerken bir anda başım döndü ve ne olduğunu anlamadan yerle buluşmuştum en son hatırladığım şey cenkin ve damlanın aynı anda "CEREN" diye bağırması oldu. Gözümü açtığımda hastanedeydim. Önce cenkle damlanın uyuduğunu gördüm sonra serum iğnesinin verdiği sızıyla elime baktım. Tam doğrulmaya çalışırken gürültüyle odaya doktor girdi cenkle damlanın uyanmasına sebep oldu. Cenke dönerek "eşiniz mi?" Diye sordu cenkle birbirimize baktık olumsuzca cevap vericekken. Damla araya girdi ''Evet EŞİ doktor bey"dedi biz salakça birbirimize bakarken doktor konuşmaya başladı " CEREN HANIM BEYİN SARSINTISI GEÇİRMİŞSİNİZ SON ZAMANLARDA BAŞINIZI BİR YERE ÇARPTINIZ MI? YADA KAZA YAP-" Doktoru bölen bendim "HAYIR" diyerek. Cenk biraz durduktan sonra "evet kaza yaptı" diyerek doktora yürüdü. Doktor "BİRKAÇ İLAÇ VERİLDİKTEN SONRA TABURCU OLABİLİRSİNİZ GEÇMİŞ OLSUN" Doktorun çıkmasıyla birlikte Damla "ne kazası abi?" Diyerek cenke döndüğünde cenk "ne eşi damla?" diye karşılık verdi onların kapışmasını bölmek zorunda hissettim. "Ben oğlumun ilk yaşadığını öğrendiğimde-" lafımı keserek cenk devam etti ve sinirle ona baktım "bulmak için arabayı alıp başağın peşine düştü" cenkin sözlerinin ardında yine bir sessizlik oluştu. Bu kez bu sessizliği bozan telefonumdu komidindeki telefonumu alıp açtım. açmamla gözümden bir damla yaş düşmüştü hemen bir hışımla kalktım ve kıyafetlerimi alıp lavobada üstümü değiştirdim. Damla ve cenk neye uğradıklarını şaşırsalarda ben çok nettim. Koşar adımlarla hastane koridorlarda yürürken arkamda gelen cenk ve damlayı farkedebiliyordum. Ve nihayet gelmiştik labaratuvar bütün testlerin yapıldığı yer buraydı benimde sonucum çıkmıştı.
Cenkten
Cerenin ne yapmaya çalıştığını şimdi anlamıştım. Aslında cereni seviyorum yada sevmiyorum bi fikrim yok. Ben bunları düşünürken ceren elindeki kağıdı elime tutuşturarak koştu. Bizde peşinden gittik sosyal hizmetlerdeki çalışanlar ve birinin kucağındada oğlum vardı. Cerenin elime verdiği kağıda baktığımda ise bebeğin bizim olduğunu öğrenmemle dehşet içinde kaldım."ceren sen haklıydın" dedim ceren beni hiç umursamadı.
Cerenden
Cenke attığım kötü bakıştan sonra oğluma bakıp "UMUTSUN SEN. SADECE BENİM DEĞİL HERKESİN UMUTUSUN SEN" Benim hemen peşimden Damla "Halasının birtanesi" diyerek umutu sevdi. Cenk tepkisizdi. Bir süre sonra Oğlumu alıp hastaneden cenkin yüzüne bakmadan çıktım. Arkamda nasıl bir cenk olduğuyla gram ilgilenmiyordum.
cenkten
eve geldiğimizde herkes masadaydı biz ne olduğunu anlamamıştık babam bana "geç otur"diye seslendi itiraz etmeden geçtim. Benden sonra cerene bağırdı "SEN NE KADAR SİNSİ BİR KIZSIN" olayları pek umursamamıştım babam tekrardan "torunumu çok iyi kullandın şeytan yavrusu" bu cümleden sonra Nedim "amca bunu söylemeyede hakkın yok" diyerek babama döndü. Babam onu umursamadan sözüne devam etti. "sen oğlumun koynuna girip yiğenimle evlendin nasıl ayarttın!" diyince ceren "SAYGIMI BOZMIYIM DİYORUM AMA SİZ ÇOK OLDUNUZ. O NE DEMEK BEN BU ÇOCUĞU TEK BAŞIMA MI YAPTIM" Dedikten sonra babam "hadi onu geçtim peki Nedimden aldığın nafaka ne hadi bunuda açıkla! AA bide cenkten istediğin hisseler var dimi?" kısa bir sessizlikten sonra Ceren"birincisi nedimden istemedim kendi verdi. ikincisi ben cenkten oğlumun üstüne istedim. ayrıca o parayla kendi ailem için bir ev satın almıştım" dedikten sonra telefonunu açıp fotoğrafı çekilmiş tapular ve adres vardı babam bu bilgileri aldıktan sonra. daha önceden cerenin imzaladığı bütün hakların bana geçtiğini iddia eden bir belge attı önümüze "DEFOL BU EVDEN"diye kükredi. O an içimden hiçbirşey yapmak gelmiyordu ceren anlamamış gibi babama baktı babam tekrar ederek. "TORUNUMU BIRAK VE EVİMDEN DEFOL" dedi. ceren ise "oğlumu bırakmam" diyerek karşılık verdi.
cerenden
benim bunları şenizin işenceleriyle yaptığımı kimse bilmiyordu! "bu adam ne dediğini bilmiyor. " dedim bir süre sessizlikten sonra. arbede yaşandı Umutu aldılar benden. Sonra bir ses yankılandı"YETER!" diye ve sonra bana uygulanan kuvetle yere düşecektim ki bu sesin sahibi düşüşümü belimden tutarak engellemişti. gözlerimden yaşlar süzülürken o kişi bir o kadarda ezbere bildiğim kişiydi.
BÖLÜM SONU
