Ruling the black fire

Simula

This is my first story and I wanted to say my advance sorry for the future errors and typos. I hope you'll like this story and support me. Thankyou.

***

"Sorry Ms. Galvez but we are not hiring" sabi nang HR ng opisina na nasa pang huling listahan ko ngayung araw, pa lubog na ang araw at bigo kong napag pasyahang umuwi na muna.

Umuwi na ako ng bahay at dumiretso na sa kwarto ko, it's been a very long tiring day kaya naka tulog agad ako.

"Anak, Brina? Bangon na mag hapunan na tayo" napadilat ako at nagulat dahil nasa harap ko si mama

"Mama?" Hahawakan ko sana siya ng tumuwid siya ng tayu at lalabas na ng kwarto ko

"Mama!" Napa bangon ako dahil sa isang panaginip, I smile bitterly remembering my deceased mom, unti-unting tumulo ang mga nag babadyang luha sa aking mga mata. Pagod na pagod na ako, I felt so frustrated, the sudden death of my mom, the wages that was left and now I can't find a job. I miss the comfort of my mom.

"Miss na miss na kita ma, sana nadito ka sa tabi ko" I said and suddenly the air blew hard making my notes open and the highlighted part caught my eye, it answers all my unsaid feelings.

For every one that asketh recieveth; and he that seeketh findeth;" that was the thing wrote in my notes, it's a bible verse and that gives me courage, it's said there that everyone who asks will receive, every one who seeks, will find. I've asked for happiness and I know I'll receive it sooner or later and I'm seeking for a job and I know I'll find it tomorrow.

I guess it's my mom's way to help me.

"Thankyou so much ma" I whispered.

Bumaba na ako at kumain na ng hapunan, nilibut ko ang tingin sa loob ng bahay namin, halus wala nang gamit dahil na i benta na para ma i bayad sa utang namin, sa pag papaaral sakin at sa pag kamatay ni mama

Huminga ako ng malalim and I erased all the negative thoughts in my mind.

"Positive lang Brina! You can do it! Bukas makakahanap kana rin ng trabaho, claim it!" I said trying to boost my self up

Pagkatapos kong kumain ay agad ko nang iniligpit ang aking pinag kainan at dumiretso na sa kwarto para mag pahinga. Kinuha ko ang wallet ko at binilang ang natitirang pera, meron pa namang natitirang limang libo, iniisip ko palang kong paano ito pag kakasyahin sumasakit na ang ulo ko kaya naman ipinasya kong taguin na ulit ito at tuluyan nang matulog.

"Brina! Brina! Buksan moto! Sabrina Galvez lumabas ka diyan!" I woke up from hearing those noise, it sounded like manang Rosa, the owner of this apartment.

"Brina!" Patuloy parin siya sa pag katok at sigaw kaya bumangon na ako at nag hilamus para maka harap siya.

"Magandang umaga po manang" bungad ko nang buksan ang pinto "anu po iyon?" Dugtong ko at nakita ko ang mga masama niyang tingin, noon pa man hindi na talaga maganda ang trato niya sa amin ni mama, masungit siya at matalak kaya hindi na bago ito sa akin

"Aba't talagang nag tanong ka pa!? Baka nakakalimutan mo kung anong petsa na!? Ilang buan kanang walang bayad Brina! Una pinalampas ko iyon dahil sa pag ka matay ng iyong ina, pero ngayun tama nang palugit iyong dalawang buan!" Malaki ang utang na loob ko ky manang Rosa dahil kahit na masungit siya ay tinulungan niya parin ako kahit papanu ng oras na walang wala ako.

"M-manang pwede bang sa susunod na buan na lang?, W-walang wala po talaga ako e" I only have five thousands, and it won't be enough for my food if I'd pay her.

"Walang wala rin ako Brina! May pamilya akong binubuhay kasa kung wala kang pera umalis kana dito! May kilala akong nag hahanap ng uupahang bahay!" My eyes widened on what she said.