Unicode Version
အခ်စ္တစ္ခု၏ သစ္စာ
အချစ် ....
အခ်စ္က တစ်ဘဝလုံးကို ရူးသွပ်စေခဲ့တယ်
မလုပ်သင့်ဘူးလို့ တွေးခဲ့ပေမယ့် အခ်စ္က ကျနော့ တစ်ဘဝလုံးအတွက် ဆုံးဖြတ်ချက်လေး ချမိသွားစေခဲ့တယ်
အပိုင်း (၁)
ကျနော် မိဘမ်ားက မြစ်သားမြို့မှာ ကြက်သွန်၊ပဲဒိုင် အစရှိသဖြင့်ပိုင်ရှင်တွေပါ။
ပြောရမယ်ဆိုရင် လူချမ်းသာ အသိုင်းအဝိုင်းထဲကပါ။
အေဖက မိဘတွေမရှိတော့ပါဘူး မွေးချင်းလည်းမရှိတာကြောင့် ကျနော်တို့မိသားစုလေးဟာ အေဖရဲ့ မေတ္တာအရိပ်ကြောင့်သာယာဆိုပြေလှပါတယ်
အမေမှာတော့ အေမ့၏အေမ ကျနော်၏အဘွား နှင့် မောင် တစ်ယောက်ရှိသည်။
အမေ့၏မောင် ကျနော့် ဦးလေး ဖြစ်သူဟာ ကျနော်နှင့် အသက္သိပ္မကြာ ကျနော်ထက် ၅ နှစ်သာကြီးသည်။
အိမ်မှာ အဘြားက ဘုရားခန်းနဲ့ ကပ်လျက်နေပါတယ်။ အဖေနဲ့ အေမကေတာ့ တစ်ခန်းပေါ့
ကျနော် နှင့် ကျနော်၏ဦးလေးက တစ်ခန်း နေကြတယ်။ ဦလေး နာမည်က ကိုဝင်းနောင်၊ ကျနော်ကတော့ ဦးလေးဟု မခေါ် ကိုနော်လို့သာ ခေါ်၏။ ကိုနောင်က ယောကျာ်းပိသ၏ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း အရပ္က ၅ပေ ၁၁လက်မ။ အညာသား ဆိုပေမယ့် အသားအရည် ဖြူဝင်းပြီး ခန့်ညားသည်။
ကိုနောင်က ကျနော်ကို ငယ်ငယ်ထဲ အလွန်ချစ်သည်။ ကျောင်းကို အမြဲတူတူသွားသည်။ ကျနော် ၅တန်းနှစ်မှာ ကိုနောင်က ဆယ်တန်းအောင်ကာ ကျောက်ဆည် နည်းပညာတက္ကသိုလ်(ယခင်က နည်းပညာကောလိပ်) သွားတက်ခဲ့သည်။ မြစ်သား-ကျောက်ဆည် နီးပေမယ့်လည်း သူကျောင်းသွားတက်သည့် ကာလ မြင်ရသည့် အချိန် ၁နာရီ မပြည့်။
ကျနော် ဆယ်တန်းနှစ်တွင် သူကျောင်းပြီးကာ အိမ်ကိုကျောင်းပြီးကာ ပြန်လာသည်။ သူ့၏အစ်မဖြစ်သူ ကျနော်အမေ့၏ သေဘာအရ အင်ဂျင်နီယာ မလုပ်တော့ ၊ အိမ်မှာနေကာ အိမ္က ပိုင်သည့် ဒိုင်များတွင် သူဝိုင်းကူပေးသည်။
သူ အိမ်ပြန်လာနေတဲ့ အခါ ကျနော်နှင့်အတူ အရင်အတိုင်း တစ်ခန်းထဲ အတူနေဖြစ်သည်။
ထူးခြားသည်က သူက အရင်နှင့်မတူ ညအိပ်လျှင် အတွင်းခံသီးသီးသာ ဝတ်အိပ်သည်။ air con ရှိသော်လည်း ကိုနောင် အတွင်းခံသာ ဝတ်အိပ်သည်။
ကျနော် စိတ်လှုပ်ရှားခါစ အရွယ်မို့ ညဖက်ညဖက် သူ့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ကာ ကိုယ်တိုင်ဆန္ဒဖြေခဲ့တဲ့ ညက မနဲ အပုန်းစိတ်များနှင့်သာ ကျနော် ရှင်သန်ခဲ့ရသည်။
Zawgyi Version
အခ်စ္တစ္ခု၏ သစၥာ
အခ်စ္ ....
အခ်စ္က တစ္ဘဝလံုးကို ရူးသြပ္ေစခဲ့တယ္
မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့ေပမယ့္ အခ်စ္က က်ေနာ႔ တစ္ဘဝလံုးအတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေလး ခ်မိသြားေစခဲ့တယ္
အပိုင္း (၁)
က်ေနာ္ မိဘမ်ားက ျမစ္သားျမိဳ႕မွာ ၾကက္သြန္၊ပဲဒိုင္ အစရွိသျဖင့္ပိုင္ရွင္ေတြပါ။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လူခ်မ္းသာ အသိုင္းအဝိုင္းထဲကပါ။
အေဖက မိဘေတြမရွိေတာ့ပါဘူး ေမြးခ်င္းလည္းမရွိတာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔မိသားစုေလးဟာ အေဖရဲ့ ေမတၱာအရိပ္ေၾကာင့္သာယာဆိုေျပလွပါတယ္
အေမမွာေတာ့ အေမ့၏အေမ က်ေနာ္၏အဘြား နွင့္ ေမာင္ တစ္ေယာက္ရွိသည္။
အေမ့၏ေမာင္ က်ေနာ့္ ဦးေလး ျဖစ္သူဟာ က်ေနာ္နွင့္ အသက္သိပ္မကြာ က်ေနာ္ထက္ ၅ နွစ္သာၾကီးသည္။
အိမ္မွာ အဘြားက ဘုရားခန္းနဲ႔ ကပ္လ်က္ေနပါတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမကေတာ့ တစ္ခန္းေပါ့
က်ေနာ္ နွင့္ က်ေနာ္၏ဦးေလးက တစ္ခန္း ေနၾကတယ္။ ဦေလး နာမည္က ကိုဝင္းေနာင္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ဦးေလးဟု မေခၚ ကိုေနာ္လို႔သာ ေခၚ၏။ ကိုေနာင္က ေယာက်ာ္းပိသ၏ မ်က္ခံုးေကာင္းေကာင္း အရပ္က ၅ေပ ၁၁လက္မ။ အညာသား ဆိုေပမယ့္ အသားအရည္ ျဖဴဝင္းျပီး ခန္႔ညားသည္။
ကိုေနာင္က က်ေနာ္ကို ငယ္ငယ္ထဲ အလြန္ခ်စ္သည္။ ေက်ာင္းကို အျမဲတူတူသြားသည္။ က်ေနာ္ ၅တန္းနွစ္မွာ ကိုေနာင္က ဆယ္တန္းေအာင္ကာ ေက်ာက္ဆည္ နည္းပညာတကၠသိုလ္(ယခင္က နည္းပညာေကာလိပ္) သြားတက္ခဲ့သည္။ ျမစ္သား-ေက်ာက္ဆည္ နီးေပမယ့္လည္း သူေက်ာင္းသြားတက္သည့္ ကာလ ျမင္ရသည့္ အခ်ိန္ ၁နာရီ မျပည့္။
က်ေနာ္ ဆယ္တန္းနွစ္တြင္ သူေက်ာင္းျပီးကာ အိမ္ကိုေက်ာင္းျပီးကာ ျပန္လာသည္။ သူ႔၏အစ္မျဖစ္သူ က်ေနာ္အေမ့၏ သေဘာအရ အင္ဂ်င္နီယာ မလုပ္ေတာ့ ၊ အိမ္မွာေနကာ အိမ္က ပိုင္သည့္ ဒိုင္မ်ားတြင္ သူဝိုင္းကူေပးသည္။
သူ အိမ္ျပန္လာေနတဲ့ အခါ က်ေနာ္နွင့္အတူ အရင္အတိုင္း တစ္ခန္းထဲ အတူေနျဖစ္သည္။
ထူးျခားသည္က သူက အရင္နွင့္မတူ ညအိပ္လ်ွင္ အတြင္းခံသီးသီးသာ ဝတ္အိပ္သည္။ air con ရွိေသာ္လည္း ကိုေနာင္ အတြင္းခံသာ ဝတ္အိပ္သည္။
က်ေနာ္ စိတ္လွဳပ္ရွားခါစ အရြယ္မို႔ ညဖက္ညဖက္ သူ႔ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ကာ ကိုယ္တိုင္ဆႏၵေျဖခဲ့တဲ့ ညက မနဲ အပုန္းစိတ္မ်ားနွင့္သာ က်ေနာ္ ရွင္သန္ခဲ့ရသည္။
