Ερωτευμένος με την ιδέα του έρωτα

Τι είναι ο έρωτας;

Ερωτευμένος με την ιδέα του έρωτα. Μια έννοια που με στοιχειώνει από την εφηβεία μου, την οποία όμως ποτέ δεν τόλμησα να αναλύσω. Μια ανώφελη αναζήτηση για κάτι το οποίο ούτε εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να καταννοήσω. Κι όμως, αυτό το άγνωστο έως τώρα συναίσθημα και η προσδοκία για αυτό, μπορεί να ηρεμήσει το φουρτουνιασμένο μου μυαλό. Εκείνες τις νύχτες που η μοναξιά δύσκολα θα αφήσει κάποιον να κοιμηθεί, γιατί όσους ανθρώπους και να έχει γύρω του, του λείπει εκείνος ο άγνωστος χ που θα οδηγήσει την εξίσωση της ζωής του σε μία λύση, τότε είναι που η προσδοκία συναντά την ελπίδα.

Τι είναι όμως ο έρωτας; Μόνο υποθέσεις μου επιτρέπω να κάνω, καθώς δεν γνώρισα ποτέ την ουσία του. Για εμένα ο έρωτας είναι απόλυτος και ανίκητος. Αν είναι κάτι λιγότερο από αυτό, τότε παύει να είναι έρωτας. Το πάθος του σκοτώνει βίαια κάθε άλλο μικρό συναίσθημα, κάθε φόβο, αμφιβολία και κάθε δικαιολογία. Αν υπάρχουν αυτά τότε δεν είναι έρωτας, τότε είναι κάτι πολύ μικρότερο και θα σβήσει. Όμως για εμένα ο έρωτας είναι και αγνός. Είναι το συναίσθημα ολοκλήρωσης που μπορείς να νιώσεις περπατώντας δίπλα στον άνθρωπό σου, χωρίς να σε νοιάζει το χθες. Εξάλλου η δύναμη του μπορεί να σβήσει τα πάντα από το παρελθόν κάνοντας τα μια μακρινή ανάμνηση που θα σβήσει στο χρόνο. Ο έρωτας δεν είναι πρόστιχος, κολασμένος, αδίστακτος. Αντιθέτως είναι καθαρός όπως το δροσερό νερό ενός ποταμού που ήρθε να ξεπλύνει κάθε πόνο, κάθε ασχήμια που μαύρισε την ψυχή σου. Επίσης έχει σεβασμό γιατί ξέρει την αξία του.

"Ίσως ζούμε σε λάθος εποχή" μου τόνισε πριν λίγο καιρό ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. "Δύσκολος καιρός για αθωότητα, για πίστη, για αφοσίωση". "Αποκλείεται" απάντησα εγώ, μέσα στην απελπισία μου, ώστε να καθησυχάσω τον εαυτό μου, ο οποίος περιμένει καρτερικά. "Ίσως", της απάντησα από μέσα μου, γιατί όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνω πως δεν μπορώ να ερωτευτώ, γιατί είμαι ήδη ερωτευμένος. Είμαι ερωτευμένος με την ιδέα του έρωτα, της ολοκλήρωσης, αν και ποτέ δεν ένιωσα μισός. Υπήρξαν φορές που προσπάθησα να μου κλείσω τα μάτια και να ερωτευτώ, μάταια όμως. Όσοι αγάπη δίνω, τόσο μέσα μου αδειάζω, γιατί τίποτα δεν νιώθω πέρα από το κρύο συναίσθημα της απογοήτευσης. Καμία δεν κατάλαβε, καμία πιθανόν να μην καταλάβει. Ίσως είμαι ο χειρότερος ψεύτης, καθώς έμαθα πάνω από όλα πως να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Να τον αναγκάζω να αισθάνεται "τεχνιτά".

Ερωτευμένος με την ιδέα του έρωτα λοιπόν. Αγαπώντας την άνοιξη, μα όχι τα λουλούδια της, το φθινόπωρο και όχι τις βροχές του. Αν ποτέ βρεθείς στη θέση μου, ή αν βρίσκεσαι ήδη, μόνο μια συμβουλή μπορώ να σου δώσω. Μη ταλαιπωρήσεις ανθρώπους που δεν σου έφταιξαν σε τίποτα. Μη τους πουλήσεις αγάπη και έρωτα, ενώ μέσα σου νιώθεις το απόλυτο κενό. Μείνε με τον εαυτό σου και ίσως μάθεις και εσύ πως θέλει μεγάλη πειθαρχία για να παραμείνεις ερωτευμένος με μία ιδέα. Αν αξίζει ή όχι θα το ανακαλύψει ο καθένας μόνος του.