What's perfection?

Chapter 2

De volgende dag zat Emma nerveus in de bus. Ze zag perfect uit: haar haar heeft ze gekruld en het ziet er perfect uit, haar make-up zit perfect en haar outfit is ideaal voor de eerste schooldag. Ze voelde zich wat beter. Ze heeft verder gister na die woedeaanval op haar vader geen woord meer tegen hem gezegd. Hij doet de laatste tijd zo vrolijk sinds hij zijn nieuwe vriendin Meredith heeft leren kennen, dacht ze somber. Alsof mama nooit bestaan heeft. Ze schrok op toen een bejaarde vrouw op haar tas ging zitten. 'Uhm, mevrouw wat denkt u wel niet?,' zei ik woedend. 'Ik wil gewoon zitten, jij bent zo arrogant om je tas op de stoel naast je te zetten,' snauwde de vrouw. 'Dan had u dat ook kunnen zeggen en waar moest ik anders mijn tas neerzetten op deze vieze grond soms?,' zei ik geërgerd. Enma pakte haar tas op en zette het op haar schoot. Wat een gezeik op maandag ochtend. Na een tijdje schrok ze op van mijn gedachtes. Ze moet hier eruit. 'Mevrouw, kunt u even opstaan ik moet hier uit,'zei Emma. 'Kan het ook zo?,' vroeg de vrouw. De vrouw hield haar benen aan de andere kant van de stoel maar Emma kan er toch niet door. 'Mevrouw, u moet gewoon gaan staan ik moet eruit,' riep Emma. Maar het was te laat en de bus reed weg. Nee, ook dat nog, dacht Emma. Nu kan ze lekker een halte terug gaan lopen.

'Neeeeee, mijn haar,' schreeuwde ik toen ik mezelf zag in de spiegel van de schoolwc's. Al de krullen zijn gezakt en het ziet er niet uit. Dat kwam allemaal door de wind en onderwerg begon het een beetje te regenen, dacht ze wanhopig. Snel deed ze het in een nonchalante knot. Zo het ziet er gelukkig wat beter uit, dacht ze opgelucht. Zoekend naar haar lokaal waar ze kennis zouden maken met hun mentor zag ze Britt. Britt is haar beste vriendin. 'Heeeyyy,' begroette Britt haar. 'Hooi, ik heb je zo gemist,' zei Emma. Ze liep naar Britt en omhelsde haar stevig. 'Zo in welk lokaal moeten we zijn?,' vroeg ik. 'Deze hier tegenover je,' beantwoordde Britt. Samantha kwam er ook bij staan. 'Hallo, hoe was jullie vakantie?,' vroeg ze glimlachend. Emma rolde met haar ogen en keek de andere kant op, maar Britt begon lachend te vertellen. Binnen no-time was de gang vol met leerlingen die voor hun klas lokaal stonden te wachten. Emma kan het niet geloven. Niemand kwam naar haar toe? Zelfs Britt bleef liever met Samantha aan het praten over van alles en nog wat. De eerste bel ging en de eerste leraren kwamen hun lokaal open doen en lieten hun leerlingen binnen. Emma was best nerveus. Ze was razend benieuwd naar hoe haar nieuwe mentor is. Er kwam een leraar aan lopen. Hij was redelijk lang, best dik en zijn ogen... Zijn ogen staan zo raar alsof hij net drugs heeft genomen. Nee, dacht Emma. Loop alsjeblieft door, dacht ze. Stop niet bij deze lokaal. Maar wat Emma ook zo graag hoopte, de leraar opende gewoon de deur van haar lokaal en riep: klas V2B.