Her yer karanlık kalbim neden bu kadar acıyor nasıl bana bunu yapar biz neyiz sahte ama gerçek bir sevgili? Hayır dediği gibi ben onun için hiç bir şeyim...
Acı en kötü yaşam biçimi şu dört duvarın içindeki sadece bir acı...
Ölüyorum kimse duymasa bile kalbim acıyı tadalı sekiz sene oluyor babam ve abim benim en büyük acım insan öz çocuğuna bunu nasıl yapabilir?
Yada soruyu değiştirelim insanın vicdanı buna nasıl dayanabilir o bana her dokunduğunda ki acımasız yüz ifadesinden vicdan sahibi olmadığını anlamıştım artık insan öz kızına nasıl tecavüz eder .
Peki ben kimiyim henüz on yedi yaşındayım ismim Arya annemi ben dokuz yaşında iken kaybettim sonra başladı tüm acım tam on yaşında iken babamın tecavüzüne uğradım abime anlatım beni çok fena bir şekilde dövdü -her zaman ki gibi-o gün birşeylerin bittiğini ve eski hayatımı çok özleyeceğim geldi aklıma her şeye rağmen okulumu bitirip burdan gitmeliydim kapının serçe çalışıyla düşüncelerimden ayrıldım
"Aç şu kapıyı kaltak "
Eyvah yine babam geldi! Yavaşça kapıyı açmak için kalktım içimden bana dokunmaması için dualar ediyordum.
Ellerim titreyerek kapının kilidini açtım karşımda yine beyaz kirli sakalları ile babam
"Kalk lan bana kahvaltı hazırla açım"
Kolumdan tutarak çekiştirdi canım çok acıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kahvaltıyı hazırlayıp odama doğru hızlıca yürümeye başladım okula geç kalmak istemiyordum bir de hocadan azar yemek hiç.
Bu gün bursluluk sınavı açıklanacaktı umarım kazanmışımdır.
Dolabımın karışısına geçip okul kıyafetlerimi ve çorabımı aldım hızlıca giyindikten sonra aynanın karşısında ki Kendime bir göz gezdirdim satte baktığımda hızlıca çantamı alıp babam ve abime gözükmeden çıktım. Dar sokaklarda ilerlerken kendi kendime düşünmeye başladım. Ne olurdu ki benimde herkes gibi normal bir hayatım olsaydı acaba ileride olur muydu ? Bunu hiç sanmıyorum.
Okulun önüne geldiğimde her zaman ki gibi Derin koşarak yanıma gelip sarıldı
Çok güzel kokuyordu şey gibi şey şey işte neyse .
"Günaydın aşkım "
"Günaydın kanka, ama bana aşkım demesen iyi olur biri falan duyar yanlış anlar "
Bir kahkaha atıp durdu.
"Bugün bursluluk sınavımız açıklamadan bir kahvemi içsek?"
"Aaa hayır hemen gidip bakalım açıklanmış mı"
Kol kola panoların oraya doğru yürüdük. Umarım başarmışımdır. Umarım .
Yaklaşık 15 dakikadır ismimi arıyordum .
Ve buldum!
Evet evet kazandım. Ben kazandım şu lanet yerden kurtulmayı başardım.
