"baba, bu arkadaşım taehyung." adamın kırışmış gözkapakları aralandı ve kahverengi gözleri taehyung'ın gözlerine ulaştı. ardından elini yavaş yavaş havaya kaldırdı ve taehyung yaşlı adamın elini tuttu her iki eliyle, eğdi saygıyla başını.
"seokjin'in pek arkadaşı yoktur. hatta.. şu aralar hiç olmadığını sanıyordum. sen.. şanslısın ve de özel birisin taehyung." adamın tebessümüne karşılık sarı saçlının yüzü yanındaki geniş omuzlu bedene doğru döndü. seokjin kollarını kavuşturmuş, başını başka bir yöne doğru çevirmişti, taehyung ile göz göze gelmek istemezcesine.
"aslında.." adam elini geri çekti. üzerindeki battaniyenin altında yorgun, minik ve çelimsiz görünüyordu. gözlerini yumarak devam etti başladığı cümlesine. "..ben gizleyebilirim diye düşünmüştüm. senin başında ne kadar uzun süre kalırsam o kadar iyi olur.. olmadı. özür dilerim oğlum."
"hayır baba. sen iyileşeceksin. pes etme hemen." sesi titriyordu kömür karası saçlara sahip bedenin. taehyung'ın elini kendi omzuna koyduğunu hissetti bir an destek amaçlı. ancak titremeye devam ediyordu vücudu. bu yaşına kadar tek dayanağı babasıydı. onu kaybetmeyi düşündükçe elden ayaktan düşecekmiş gibi hissediyordu. güçlü kalamıyordu seokjin, soğukkanlı yaklaşamıyordu.
tek kelime daha etmeden kendini odadan dışarıya atan seokjin'i takip etti taehyung'ın adımları. kendini odanın dışına atan seokjin, koridorun ortasında durmuş ve yüzünü ellerine gömmüş, sessizce ağlamaktaydı. içi burkuldu taehyung'ın.
dayanamadı ve boyu seokjin'e nazaran oldukça kısa olmasına karşın kollarıyla sarmaladı geniş omuzlu bedeni ve sırtını sıvazlamaya başladı. taehyung'ın kolları sıcacıktı ve seokjin'i çok sıkı kavramıştı. kendini güvende hisseden seokjin yasladı eğilerek başını sarışının boyun girintisine ve kendini tutmayarak, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
onun gözyaşlarına, diğer bedenin yaşları da ekleniverdi biraz sonra.
"ağlama seokjin. demedim mi hem? sen ağlarsan ağlar, gülersen gülerim ben. ağlama, yanındayım artık."
