To się zaczęło tak nagle..
To był uczeń U.A Iida Tenya.
Nikt nie wiedział, że w tej szkole może dojść do tak poważnego romansu, a zaczęło się tak niewinnie..
Był początek roku szkolnego.
Młody Tenya wszedł do klasy. Był tam punktualnie i najszybciej że wszystkich, albowiem on zawsze pilnował czasu. Wtedy ją ujrzał
Ławkę.
Była świerza, albowiem nie miała rzadnych zadrapań, rys, ani plam od długopisów czy też markerów. W powietrzu unosił się lekki zapach cytryny. Chłopak od razu rozpoznał ten znany mu od bardzo dawna zapach. Mr.Proper Lemon.O tak Iida dobrze znał ten zapach. Był to dla niego jedyny profesjonalny i universalny płyn do mycia mebli w tym i ławek. Najbardziej go kojarzył po zapachu, a inni po nienaturalnie uśmiechniętym łyśmy mężczyżnie. Jednak jego to nie obchodziło.
Ta Ławka była w idealnym stanie.
Niebieskowłosy chłopak wiedział, że to była ta jedyna. Spojrzał na nią kontem oka, A następnie przejechał dłonią po jej blacie.
- Idealna..
Powiedział czując to, iż niedawno była myta. Zasiadł na krześle I spojrzał na nią czule podziwiając jej piękno.
- Jest moja.
Powiedział szeptem sam do siebie. Następnie próbując wywnioskować z jakiego drewna została zrobiona. Sosna? A może brzoza, A co jeśli świerk!?
Tenya zadawał sobie co chwile pytania.
Zapach cytryny co prawda był cudowny, Ale jednak utrudniał chłopakowi ogarnięcie rodzaju drewna. Tak. Nie wydaje wam się. Iida potrafił odgadnąć rodzaj drewna. Dostała mu jeszcze jedna opcja, aby rozpoznać drewno zanim zapach się ulotni..
On musiał je poczuć.
Czemu młody Tenya po prostu nie poczekał? Ponieważ wiedział, że inaczej ciekawość zerzre go od środka.
Niebieskowłosy chłopak zaczął delikatnie paluszkami palców dotykać blat ławki. Chciał to poczuć, Chciał wyczuć jaki to jest rodzaj drewna. Przestał dopiero kiedy do klasy wszedł pierwszy uczeń.
- Co ty odpierdalasz..?
Chłopak momentalnie oderwał się od ławki patrząc na ewidentnie obrzydzonego jego zachowaniem blondyna.
- ...
Kompletnie nie wiedział co powiedzieć. Więc tylko tak siedział w tej ławce Patrząc się na swojego nowego kolegę z klasy. Na szczęście do klasy zaczęli przychodzić następnie uczniowie, A ta sytuacja poszła w niepamięć.
CDN
Ivo:
Witam tutaj Ivo!
Mam nadzieję, że ta powieść wam się spodoba i będziecie ją chętnie czytali!
Do następnego!
