Το Έτερον Ήμισυ /?ίσως...

~

Όταν τον είδα...για πρώτη φορά...φάνταζε τόσο όμορφος στα μάτια μου..

σαν άγγελος που με επισκέφθηκε γιατί ήξερε πόσο τον είχα ανάγκη.

Νομίζω πως τον ερωτεύτηκα απ'την πρώτη στιγμή που τον είδα..

εγώ είδα στα μάτια του τον εαυτό μου..είδα έναν άλλον άνθρωπο που σε άλλους δεν φανερώθηκε.

Για πρώτη φορά κατάλαβα τι σημαίνει αληθινή αγάπη..

δεν είχα ξανανιώσει έτσι για κανέναν άλλον πιο πριν...

ήθελα να είμαι συνέχεια μαζί του...να ξέρω ότι είναι καλά κάθε δευτερόλεπτο που περνάει μακρυά μου...

αλλά πάνω απ'όλα ήθελα να είναι χαρούμενος..με όποιον τρόπο εκείνος ήθελε..

με ή χωρίς εμένα.

Κάθε μέρα που περνούσε τον αγαπούσα όλο και περισσότερο...

φτιαχνόμουν για να τον συναντήσω και να πάμε όλοι μαζί στο μάθημα των αγγλικών.

Πάντα τον περίμενα...ακόμα κι αν ήξερα πως δεν θα ερχόταν

..πάντα πήγαινα πρώτη στο σημείο όπου δίναμε ραντεβού..

πηγαίναμε εγώ εκείνος και η αδερφή του...

όταν δεν ερχόταν εκείνος δεν είχε νόημα για μένα το μάθημα.

Ήταν η πιο ευχάριστη ώρα της ημέρας.

Κάθε μέρα περίμενα με ανυπομονησία το μάθημα των αγγλικών...

τις δύο αυτές ώρες που θα τον ένιωθα έστω κι έτσι κοντά μου.

Κι όμως.. για μένα δύο ώρες ήταν υπέρ αρκετές..

για να τον δω..να τον ακούσω και να πούμε τα αστεία που θα γλύκαιναν όσο να'ναι την ατμόσφαιρα...

και ίσως θα μας έφερναν πιο κοντά.

Ήταν ένα χρόνο μικρότερος μου...

εγώ ήμουν 15..κι εκείνος 14..

Ήλπιζα κάθε μέρα πως κι εκείνος με αγαπούσε...

πως έστω ένιωθε κάτι για μένα..

Έστω κάτι στοργικό... αθώο..

γτ εγώ εννιωθα κάτι τόσο αθώο για εκείνον..κάτι απ'τα βάθη της ψυχής μου.

Πήγαζε από μέσα μου όλο αυτό...

όμως τώρα το κατάλαβα...τότε νόμιζα ότι ένιωθα μία απλή έλξη..

όμως στην πραγματικότητα δεν ήταν έτσι.

Τον αγάπησα πραγματικά..κι ακόμη τον αγαπάω...

Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω να τον αγαπώ.

Ήταν η πρώτη μου αγάπη.