"We were made for each other
out here forever
I know we were..... "
I'm listening again to the song that I Love to hear. When You're Gone by Avril Lavigne. Sa tuwing naririnig ko ang kantang ito, palagi kong naalala si Kris. Sya ang Best Ever Boyfriend ko. Lahat ng First ko ay sakanya ko naibigay. Except for my virginty. Dahil daw nirerespeto nya ako at minamahal at ayaw nya rin daw mawala ang tiwala ko sakanya.
I really miss him. I am missing him.
Hindi ako makapag move on.Hirap na hirap ako. Hindi ko matanggap. Kahit saan ako tumingin, naalala ko sya. Parang lahat yata ay nabigayan na namin ng special memory.
"When you're gone
the pieces of my heart are missing you
when you're gone the face I came
to know is missing too..."
Kris, kung nandito ka parin sana... masaya parin ako. Masaya parin tayo. Magiging magaan lahat ng mga bagay-bagay para saakin.
Pero, bakit mo ko iniwan? Gusto kong ipag sigawan yung mga hinanakit na nararamdaman ko, pero wala na kong sapat na lakas pa. Hindi ko na magawa, napapangunahan ako ng paghagul-gol ko.
Sabi nila, huwag daw tayong maging mahina para harapin ang katotohanan at kahirapan. Pero paano ka magigin malakas kung naidepende mo na ang lakas mo sa isang tao? Sa isang tao na mahal na mahal mo parin, kahit wala na.
Sana alam din nila kung gaano kahirap, kalungkot at kasakit ang mawalan ng isang taong puno ng pagka espesyal para sayo. Sana nakakaintindi sila. Sana maintindihan nila ako.
Nang matapos na ang kanta ay napagdisisyonan ko nang matulog dahil lumalalim na ang gabi at pagod na rin akong umiyak ng umiyak.
I wish I could have you Kris, even just in my dreams.
