Faidin

1. 21 September 1994

Het was de eerste dag van de Herfst in het boerendorp Klaveren. Er woonden niet veel mensen, er stonden namelijk maar 5 huizen.. Er waren geen voorzieningen,alleen een klein schooltje voor alle kinderen uit de omgeving, een paar straten en Weilanden verderop woont de Familie Berenbek.. Deze Familie bestond uit 3 mensen.. Moeder Mathilde, Vader Pièrre en hun dochter van 4 jaar oud, Madelain.. Vader was altijd werken en Moeder was ziek.

Terwijl vader naar zijn werk vertrok, klopte moeder op de slaapkamerdeur van Madelain "goedemorgen Lieverd, ben je wakker?" Ze maakte de krakende deur open en zag een leeg prinsessenbedje, ze keek door de kamer heen.. Daar zat Madelain op de vensterbank naar buiten te staren. "Mama,waarom kan ik de paarden niet zien" vroeg ze, en ze keek haar moeder aan met haar mooie blauwe ogen. "Omdat het mistig is" antwoordde moeder ze ging naast Madelain zitten en gaf haar de opdracht om zich klaar te maken voor school, Madelain knikte en begon haar kleren uit te kiezen.. "Ik zie je zo bij het ontbijt" zei moeder terwijl ze de trap af liep.

Na een half uurtje kwam Madelain beneden, zette zich aan tafel en keek weer naar buiten. Ze kreeg een bord met pannenkoeken voor zich gezet en begon rustig te eten. Moeder maakte de boterhammen klaar en keek naar haar dochtertje die smakkend naar buiten keek.. "We moeten voorzichtig zijn" fluisterde ze.. Ze pakte het tasje van Madelain in en zette het in de auto "Kom je schat?" Madelain stapte de auto in en begon te vertellen over school. Eenmaal aangekomen op het kleine schooltje gaf ze haar moeder een kus en rende naar haar lokaal.

Mathilde ging naar het naastgelegen dorpje, Vlargen genoemd.. Hier was zij opgegroeid.. In dit dorp was de mist onstaan, de mist die haar elke herfst achtervolgde, de mist die al haar geliefden vermoorde.. Niemand mocht te weten komen dat zij wist waarom die mist er was.. Zelfs haar bloedeigen dochter niet. Ze ging naar het huis waarin ze geboren was, het stond al leeg sinds dat er 25 jaar geleden iemand zich had opgehangen. Er werd verteld dat de zielen van de overledenen er nog rond dwaalden.. Ze zocht even in haar tas en haalde er toen een sleutel uit, de sleutel van het "geesten"huis..
Ze keek om zich heen, de mist was er nog, ze wist dat zolang zij leefde de mist er dag in, dag uit zou zijn.. Ze stak de sleutel in het slot en draaide hem om. De deur ging zoals gewoonlijk vanzelf open, ze stapte over de drempel en deed de deur achter zich dicht. "Nog precies hetzelfde als 25 jaar geleden" fluisterde Mathilde.. Hier, in dit huis, was het allemaal begonnen..