I Found Myself in Nothing

57 3 4
                                    

All Rights Reserved. 2014.

-------

No part of this story may be used or reproduce in any manner whatsoever without the written permission of the writer except in the case of brief quotations embodied in critical articles and reviews.

-------


Nasa bandang alas 5:30 na ng hapon kaya mangilan-ngilan nalang ang mga studyante na narito school namin.


Ugh, boring days. -______-

Binabagtas ko ngayon ang aming corridor.

Ako na lang pala sa highschool department ang narito.

Puro kasi mga paslit na naglalaro ang nakikita ko sa paligid, hinihintay ata nila ang kani-kanilang mga sundo.

Ganun ako dati pero di na ngayon. Malaki na ako. Syempre. ^----^V

Napukaw ang pansin ko sa batang lalaki palabas sa room ng Grade 2.


Nakayuko lang siya at malungkot ang mukha niya.


Bakit kaya?


Ito nanaman itong pagkachismosa ko kaya ako napapahamak neto eh!  >.


Ah basta! Lalapitan ko siya.


BAHALA NA!

Akmang lalapitan ko na sana kaso bigla siyang tinawag kanyang homeroom  teacher kaya napahinto ako at minasdan sila mula sa malayo.

Ano kaya ang pinag-usapan nila?

Pagkatapos nilang mag-usap, Biglang tumakbo ang bata. Agad ko namang sinundan pero di ko na naabutan.


Ang bilis niyang makatakbo. Sabagay bata habang ako naman ay matanda. Hahaha loka-loka di noh bata pa rin kaya ako. Hmp! Lampa nga lang. -,-


Papunta nako sa waiting shed sa labas ng school. Malamang para uuwi na.

*hmmmhuhuhmmmhuhu*


May naririnig akong batang iyak ng iyak. Tiningnan ko naman ang paligid wala namang tao.

Baka minumulto na ako?  Mama ko!

T____T


"K-kung s-sino k-ka-man please wag hu a-ko T.T" pagmamakaawa ko. Hinintay ko kung may tutugon kaso wala. T.T mas lalong kumabog puso ko.

Di naman ako nagkakape pero bakit ang lakas makanerbyos tong iyak ng bata. huhuhu!

Patuloy pa rin ito sa pag iyak. Habang papalapit na ako sa waiting shed, mas lalong lumalakas ang iyak.


Kaya mas binilisan ko ang paglalakad ko sa hallway.

Malapit na! Konti nalang!


Sa wakas naabot ko rin ang waiting shed. Parang gusto kong liparin kanina yung nilakad ko dahil sa niyerbos.

I Found Myself in NothingWhere stories live. Discover now