DAY-1
=====
"တကယ္ႀကီး သြားရမွာလားဟင္"
ရြယ္ရြယ္ ေနာက္ဆံုးလက္ႏွက္အျဖစ္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ puppy eye ေလး ဖလပ္ဖလပ္လုပ္ျပၿပီး ေမးလိုက္ေပမယ့္ ကုိကုိကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္။
"ခ်စ္တယ္ဆုိ အလိုလိုက္မယ္ဆို ဘာလို႔အတင္းပို႔ေနတာလဲ မသြားခ်င္ပါဘူး ဆိုမွ..."
"အလိုလိုက္မယ္ဆိုတာက ရြယ့္ကုိမထိခိုက္တဲ့ဟာေတြဘဲေလ"
"လိလားကုိကုိ... ရြယ္ကဘာျဖစ္... အ"
"..."
ရြယ္ရြယ့္စကားမဆံုးခင္ ေနာက္ကေန ေခါင္းေခါက္ခ်လိုက္တဲ့အေမေၾကာင့္ ပူထူၿပီး မ်က္ရည္ပါဝုိင္းသြားတယ္။
"နင္အဲ့လိုေတြ ႐ိုင္းစိုင္းေနလို႔ေလ။ မိန္းကေလးတန္မဲ့ တခါတေလထထဆဲေသးတယ္။ တေန႔တေန႔ အဲ့ ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ အေရမရ အဖတ္မရေတြဘဲ လုပ္ေန"
"ေမေမကလည္း မိန္းကေလးပါဆုိမွ တံမဲ့မုိ႔လို႔ေပါ့၊ မိန္းကေလးတံ႐ွိသာ ဆုိလို႔ကေတာ့..."
"ရည္ရြယ္႐ိုး..."
ေမေမနဲ႔ကုိကုိ႔ဆီက ေအာ္သံႏွစ္ခု တၿပိဳင္နက္ထြက္လာလို႔ ရြယ္ရြယ္တုန္ခနဲ ဇက္ပုသြားတယ္။
"ဒါ မေအကို ေျပာရမယ့္စကားလား... ဟင္... နင့္ကို ဘယ္လို ဆံုးမရမလဲ..."
ဒီတႀကိမ္လည္း မားသားရဲ႕တိုက္စစ္ေၾကာင့္ နားသယ္ေမႊး တစ္ခ်ိဳ႕ပါသြားျပန္ၿပီ။ ႏွစ္ဖက္ညႇပ္အတိုက္ခံရတဲ့ စစ္႐ံႈးအင္ပါယာအေနနဲ႔ ဘာမွေတာင္းဆိုခြင့္မ႐ွိဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ကုိ ရြယ္ဘယ္ Fic ထဲမွာ ဖတ္ဖူးထားပါလိမ့္ေနာ္။
"ဟုတ္သားဘဲ ရြယ္ေလးကလည္း ဘာေတြေလ်ွာက္ေျပာမွန္းမွမသိတာ"
ေခ်ာ့ေျပာေလးေျပာရင္း ရြယ္ရြယ့္နားသယ္စပ္ကုိပြတ္ေပးလိုက္တဲ့ ကိုကိုေၾကာင့္ ေမေမကမ်က္ေစာင္းထိုးလာတယ္။
"သြားၿပီးလည္း လ်ွမ္းမလာနဲ႔။ ရိပ္သာဝင္ဖို႔ လႊတ္လိုက္တာ အခ်ိဳးပါတခါထဲ ျပင္လာခဲ့။ အခ်ိဳးမေျပလို႔ကေတာ့ ပိတ္ရက္တိုင္းရိပ္သာဝင္ေနရမယ္သာ မွတ္ထား"
"အား... ရစ္စရာမ႐ွိ ဂစာၦမိဘဲ ေမေမက၊ ရြယ္ျပန္မလာေတာ့ဘူးသိလား၊ ရိပ္သာကလက္မခံရင္ လင္ေနာက္ဘဲလိုက္လိုက္ေတာ့မယ္"
