Hayallerden Sıfır Almak

3

Eve geldiğimde olayların ne kadar hızlı geliştiğini düşündüm. İlk günden ilk görüşte aşık olmuştum... Sürekli o sadece o vardı aklımda zihnimi ele geçirmiş gibiydi...
Aklıma geldikçe dengesizleşiyordum. Dışarda onu izlerken üşütmüş olmalıydım. Başım ağrıyordu... Odama çıkıp yattım.
Sabah kalktığımda gene onu düşünüyordum bu ağrıma iyi gelmişti az da olsa unutmamı sağlıyordu. Her gün aynı şeyleri tekrarlar gibiydim oysa bu gün 2. gündü aklımda onu yaşatıyordum ama kelimelere dökemiyordum. Sevmek için bile çok güzeldi. Okula vardığımda girişte duruyordu. Yanın birkaç arkadaşı daha vardı. Utandım gidemedim yanına onunla tek konuşamazken herkesin içinde nasıl konuşurdum?
Kara kara düşünmeye başladım. Elimden hiç bir şey gelmediğini anladığım da merdivenleri çıkmaya başladım. Ders resimdi o zaman kendimi yeniden doğmuş gibi hissettim, içimdekileri kağıda döktüm. Çok harika bir şeydi bu istediğimi öldürüyordum, istemdiğim oluyordu, istemediğimi ise siliyordum... Hayalim neyse onu çiziyordum.
Yani Cemreydi. O resmimdeki karakterdi. Her ders onu çizdim her seferinde onu kendimi geliştirerek çiziyordum. Ona bakınca bunu yapmak zor olmuyordu. Okul bittiğinde evde de çalışmayı sürdürdüm.
Peki neden kağıtta olan gerçekte olmuyordu? "siktir." diye bağırdım o an düşüncelerim ilk kez dilimden ok gibi fırlamıştı sinirliydim. O resme dökerek mutlu olduğum tablo bi anda bozulmuştu. Neydi şimdi bu he neydi ?! Resmi buruşturup çöpe attım fazlasıyla sinirliydim. Ne durumda olduğum belliydi ama ne olacağım değil...
En baştan daha bir özenle çizmeye başladım... Okulda bazı derslere girmiyor resme devam ediyordum. Gene bir okul günü okula yeni bir kız gedi. Hoca kızı yanıma oturttu.
Adı Defneydi. Sürekli gözleri üstümdeydi. Bu durumdan rahatsız oluyordum. Direk gözümün içine bakıyordu ona doğru döndüğümde göz göze geliyorduk. Her seferinde aynı olay tekrarlandı. Bir kaç saniye sonra gözümü devirecek rahatsız olduğumu belli etmeye çalıştım. Defne bana ben Cemreye bakıyordum... Piramidi kurmuştuk ama aklımdaki soru :
Acaba cemre kimi seviyordu..?
Tenefüs zili çaldığında Defne yanıma geldi. Sohbet açtı. O anlatırken tahmin edebileceğiniz gibi ben gene cemreyi izliyordum durumu farkında olacaktı ki ses tonunu yükselterek konuşmaya başladı. Konuşmasını sonunda kısık ama içten gelen bir sesle
"Caner ben seni seviyorum."dedi Defne.
Nefesini yüzümde hissedebilmiştim...
Tapkisiz kalmakla yetindim. O sırada Cemrenin bize baktığını fark ettim. Durumu yanlış anlamış olmalıydı. Defne Sürkli elimi tutmaya çalışıyordu ve ben itiyordum. sınıfa hoca girdi, ders zili çalmış olmalıydı. Bu olaylar olurken zili duymamam çok doğaldı. İçimden Defne nerden çıktı desemde, sevgimi olduğu gibi nefreti de dökemiyordum dışarı... Resmime Defne dahil olmuştu şimdi. Resimden silmek kolaydı ama gerçekte nasıl kurtulacaktım ?
Defne engel gibiydi gözümde ama Cemreden vazgeçecek değildim. Bende ilerlemek için Cemre ile konuşmaya karar verdim. Temefüste Defne'nin yanıma gelmesine izin vermeden ben Cemre'nin yanına gitmiştim. Onunla sohbete daldık. Deniz mavisi gözleri vardı. Tanrım bu gözleri nerde görsem tanırdım.Sohbet bitiminde telefon numarasını verdi. "Benim gitmem lazım annem gelmiştir."dedi.
Mutlu olmuştum içten bir gülüşle "Güle güle." dedim.
Mutluydum ilk defa bu kadar ilerleme kaydetmiştim ama bir sorunumuz vardı. Benim telefonum yoktu. "Adaletini ... dünyası! " diye bağırdım. Çevredekilerin gözleri bana çevrilmişti sesli söylemiştim galiba ama haklıydım söylediğimin hep arkasındayım.
Eve vardığımda gazeteden iş bakmaya başladım annem olup bitene bir anlam verememiş olsa gerek ki bana :
"Oğlum bir sorun mu var saatlerdir gazete okuyorsun?" dedi.
Derin bir nefes alıp ofladım anneme dönüp ruhsuz bir ses tonuyla :
"Bir sorun yok." dedim. Evet bu yalandı. Bir sürü sorun vardı ama annemin durumunu anlatmıştım bunlara kafa yoracak zamanı yoktu onun ...

DEMİRCAN DEMİRDAĞA KATKILARINDAN DOLAYI TEŞEKKÜR EDERİM...