MEYUSLARA MI KALDIK?

Şiir 1

                       -KARANLIK-

Uzaklarda bekleyen bir karanlık gibiydin... Ulaşamayacağım kadar karanlık... O karanlığın gölgesinde boğulabilirdi herkes. Peki ya ruhunu kovalamak? Kolay değildi.
Bir sarmaşığın gazabına uğramış gibi çekiyordu o karanlık beni içine doğru... Ama sadece bedenim o karanlıktaydı. Peki ya ruhum?
Bir mum ışığında sönmüştü ruhum aslında.
O karanlığın içinde küçük bir aydınlık vardı. Bunu neden kimse göremiyordu? Bir fısıltı gelir içimden öğüt verirmişçesine:
Unutma! Hayatı öğreneceksin, beni ben yapan insanların ağzından...