Naniniwala Ka Ba Sa Pamahiin?

KABANATA III: Ang Unang Pamahiin

KABANATA III: Ang Unang Pamahiin

"Nakausap mo na ba si Rachel? Hindi naman kasi siya nagre-reply sa mga message ko sa kanya kahit na anong gawin kong tadtad," ani JP habang kausap sa telepono si Pamela, nakatukod ang kalaiwang braso sa barandilya.

Kasalukuyan siyang nasa terasa ng kanilang bahay, tinatanaw ang labas na sinakop na ng kadiliman. Tahimik sa kanilang lugar ngayong gabi. Ni walang mga bata ang nasa labas para maglaro ng tagu-taguan. Hindi usual na pagkakataon para sa kanya.

"Sinubukan ko ngang puntahan sa kwarto niya pero magdamag na nakakulong. Ni hindi ko pa nga nakitang kumain iyon. Nag-aalala na talaga ako. Ibang-iba na ang kinilos niya matapos nating bumalik. Ayoko mag-isip masyado pero natatakot ako minsan. Naririnig ko kasi siyang tumatawa sa gitna ng gabi. Hindi ko naman magawang silipin para tingnan kung ano'ng ginagawa," sagot naman ni Pamela at saka nagpakawala ng malalim na buntong-hininga dala ng dismaya.

Napatango na lang si JP sa sagot ni Pamela. "Wala ba kayong ibang kasama d'yan ngayon sa dorm para kung sakaling may tumingin na iba kay Rachel?" tanong niya.

"Wala, e. Nagsiuwian na rin kasi ang mga kasama namin sa mga probinsya nila kaya kami na lang ang naiwan dito," muling sagot nito.

"Sige. Balitaan mo na lang ako kung may progress na sa kondisyon ni Rachel. Mag-ingat kayo d'yan," saad ni JP.

"Maraming salamat. Mag-iingat ka rin," maikling sagot naman ni Pamela sa kabilang linya.

Matapos ang maikling kumustahan ay ibinaba na niya ang kanyang cellphone. Binalik niya ang atensyon sa tahimik na paligid. Malamig ang simoy ng hangin na nanunuot hanggang sa kanyang kalamnan.

"Parang hindi summer ngayon, ah," pabulong niyang sabi sa sarili habang kinukuskos ng magkabilang kamay ang balikat. Marahil ay dahil sa suot niyang sando at shorts kaya gano'n na lamang ang reaksyon ng kanyang katawan.

Mayamaya lang ay nakarinig siya ng mahihinang kaluskos sa katapat na bahay. Mula sa mahinang tanglaw ng liwanag mula sa poste, sa paanan nito ay isang aso na may kung anong hinuhukay.

Pinagmasdan niya iyon nang ilang sandali hanggang sa tumigil ito at umalulong nang malakas na tila may nakitang tao. Naging sunod-sunod ang pag-ulong nito hanggang sa gitna ng kadiliman, isang babaeng nakasuot ng puti ang lumabas.

Naningkit ang mga mata ni JP upang aninagin ang babaeng lumitaw. Nakasuot ito ng puting bestida na hanggang tuhod. Wala itong suot na sapin sa paa habang ang mahabang buhok na hanggang baywang ay tumatakip sa mukha nito.

Ang kaninang alulong ng aso ay napalitan ng mga tahol. Nagngangatngat ang mga ngipin nito dahil na siguro sa babaeng papalapit.

Marahan ang lapit ng babae sa aso na siya rin namang dahilan upang maging sunod-sunod ang mga kahol ng aso.

Tahimik lang si JP na tinatanaw ang dalawa, inaabangan ang mga susunod na mangyayari.

"Sino ba 'yun?" bulong niya sa hangin.

Ilang saglit ang nakalipas ay parang naging maamong tuta ang kanina'y galit na aso. Mabilis itong tumakbo palayo sa babae nang makarating ito sa pwesto niya.

Nagtatakang tiningnan lang ni JP ang babae mula sa kanilang terasa. Napansin niyang bigla itong lumuhod at muling binungkal ang kaninang hukay na pinagkakaabalahan ng aso.