Ve bir kez daha pencereden dışarı bakıyorum. Bir elinde mendil kutusu diğer elinde bastonla ilerlemeye çalışan yaşlı amcayı görüyorum. İnsanlar yanından acımasızca geçip gidiyor. Neden hep aynı doğrultuda yürüdüğünü düşünürken âmâ (gözleri görmeyen) olduğunu farkediyorum. Bir kez daha içim yanıyor. Âmâ ve yaşlı olduğu halde mendil sattığı aklıma geldikçe gözlerim doluyor. Kendimden ,onu bu hale düşüren toplumdan bir kez daha tiksiniyorum. Asıl kör olanların bizler olduğunu düşünerek bu kadar acımasız bir dünyada yaşamanın gereksizliğini bir kez daha anlıyorum. Soğuğu iliklerime kadar hissederken utanıyorum yüzüm düşüyor. Dolan gözlerime hakim olamıyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Ölünün İntiharı
ChickLitBir insanı intihara sürekleyen etkenler ve mutlu görünen, herkes tarafından sevilen bir insanın içinde kopan fırtınalar... Aslında hepimizin sahip olduğu sorunların güçsüz bir insana yaşattıkları. Bunu okumanı istiyorum çünkü içine kapanık olan insa...
