korku hikyeleri

Rüya-Gerçeklik

...
...
Korkuyorum...
...
Yatağımın altından kan geliyor..
...
(Erkek)kardeşim... yanımda yatıyor. Ama o ölü..
5 yaşında öldü...
Öldüğü gün onu yatağımın altına bulmuştuk..çok korkunçtu..

İlk önce bedeni ortadan ikiye ayırılmış daha sonra tüm vücut parçaları yerlerinden kopartılmıştı ve organları dışarıya çıkartılmıştı...
Üstelik neler olduğuna dair tüm kamera kayıtları da silinmişti..Bu olayı yaşadıktan beridir ya çok zor,ya da nadir uyuyorum..

Neredeyse her gece rüyama girip "bunu bana sen yaptın!" diye bağırıyor ve ardından öldüğündeki görüntüsüne dönüp acı içinde bağırarak havaya karışıyor.

Yerler kan gölüne dönmeye başladı..

Tam kalkacaktım ki kardeşimin bana korkutucu bir şekilde baktığını gördüm.Sonra bana vuracakmış gibi yapıp beni yere düşürdü ve aniden yok oldu.
Yerden kalkıp etrafa bir göz gezdirdim.
Evet,yerler kan doluydu.
Sonra bilgisayar masasının altında duran birşey dikkatimi çekti,gidip elime aldım.Bir bıçaktı..

Bıçağı korkuyla yere fırlatıp kapıya dayandım.
Lanet olsun! Kilitliydi!
Ne kadar zorlasamda açamıyordum!
Bir şey beni tedirgin etti ve ani bir hisle arkama döndüm.
Kardeşim tam önümde bana o kanlı yüzüyle pis pis sırıtıyordu!
"Jay,arkanda birşeymi saklıyorsun?"..sırıtmaya devam etti...

Birkaç saniye daha sırıtmaya devam etti..Korkuyordum.Yine bir anda yok oldu!

Birisi sanki kapıyı açmak istercesine yumrukluyordu..
Vurma sesleri..ritim..mors alfabesi gibiydi..
Uzun-kısa-uzun..
Anlamıyordum.Bu yüzden gidip kitaplıkta ki mors alfabesi kitabımı alıp hemen baktım.
Sesler bittikten sonra çıkan cümle çık aramızdan oluyordu.
Birkaç dakika sonra tekrar vurmaya başladılar.Tuval... tuval mi? Odaya tekrar bir göz attım...ama bir tane bile tuval yoktu..

Tekrar bakındım.
...
Aile resmimizde birşey..daha doğrusu bir hata gibi birşey fark ettim..
Dibine kadar yaklaşıp iyice baktım.
Aman tanrım! Kimsenin göz bebekleri yoktu! Ve gözlerimizden kan akıyordu!
Yanlış görüyorumdur diye gözlerimi ovalayıp tekrar baktım,resim hâlâ aynıydı!
Birkaç kez daha baktım..son bakışımda tablo yok olmuştu..
Belki bunların hepsi kâbustur diyip kolumu çimdikledim..

...
Bayılmışım..uyandığımda..
Kardeşim yine yanımdaydı..Ama bu sefer yatağın yanında durmuş dik dik bana bakarak sırıtıyordu.
Kalkıp "Niye dik dik bakıyorsun!?" diye bağırdım.
Yatağa çıktı.
Daha sonra ben tekrar yere düştüm.
Üzerime yürümeye başladı..
Yürüdü...
Yürüdü...
Yürüdü...

O bana doğru adım attıkça bende geri adım atarak içimden dua ediyordum..
Sırtımı duvara vurunca o da dibimdeydi...

Arkasında sakladığı bıçağı yüzüme yaklaştırıp pis pis gülmeye başladı!

"Uyan kızım!" ne?
"Natalie! Uyan kızım!" baba?
"Kızım!" anne?
"Kardeşim! Aç gözlerini nolur!" abla?
.  .  .
"Aç gözlerini ABLA.." jay!

.   .   .

Gözlerimi açtığımda annem,babam ve ablam yatağın iki yanına oturmuş ağlıyorlardı..
.  .  .
Jay'e baktım. "Aynaya bak abla."
Gidip aynaya baktım...
Yüzüm!?
Kendimi göremiyordum!?
Yatağa baktım..
Bedenim!?...kanlar içindeydim!...jay bana baktı;

     "ASIL KÂBUSUNA MERHABA DE...ABLA!"